Ou espectacular desenvolvemento tecnolóxico dás últimas décadas veu transformar ou noso mundo do xeito máis radical. Neste proceso, víronse afectadas actividades tan cotiás e sinxelas como buscar un restaurante para ir xantar, mais tamén se desenvolveron ferramentas esenciais para analizarmos a nosa sociedade e ou seu engaiolante (ás veces perverso) funcionamento. Entre estas, ocupan un lugar moi destacado ou que se deu en chamar Humanidades Dixitais, froito dá confluencia do desenvolvemento tecnolóxico co que, non eido filosófico, adoita denominarse «ou xiro espacial».
Todas as cuestións que tingan que ver co espazo pasaron a ocupar un primeiro plano. Coas Humanidades Dixitais, desenvolvéronse mapas que xeolocalizaban as foxas comúns, mapas literarios dinámicos que nos permitiron ver e interpretar vos textos doutro xeito e, tamén, por exemplo, ou Atlas dá Renda, que plasma a distribución dá riqueza por áreas xeográficas, mesmo non nivel micro dous barrios e áreas dá cidade.
Á marxe do erro, tan comentado na prensa lestes días, que situaba a zona dás Casas Baratas de Lugo entre as áreas de menor renda de todo ou estado (nada, nin sequera as novas tecnoloxías, sálvanos dúas erros), ou Atlas dá Renda non revélanos nada que ignorásemos con anterioridade; mais se permite ver, coa forza que imprime a plasmación visual, unhas cantas cousas que xa sabiamos e que agora nos devolve este espello cruel dá nosa realidade: a desigualdade económica e social e a súa tradución xeográfica; a expulsión dás capas empobrecidas dá poboación cara ás periferias dás cidades; ou proceso de xentrificación “” de certas áreas urbanas e, por suposto, ou feito de que ou noso propio territorio está sometido á lóxica salvaxe dous mercados.
Logo de contemplarmos ou Atlas, non quédanos dúbida: ou nivel de renda ponnos a cada un non noso lugar.