A análise do Estremadura, próximo rival do Lugo

Rafa Porto LUGO .

LUGO

oscar cela

Un equipo novo tras a chegada de Mosquera

24 may 2019 . Actualizado ás 05:00 h.

O Estremadura actual de Manuel Mosquera non ten nada que ver co anterior, sobre todo no que compete a intensidade e motivación, dous aspectos nos que o novo técnico galego conseguiu que ninguén lles supere. O seu éxito neste equipo demostra que en moitos casos os clubs galegos non necesitan mirar cara a fóra para atopar bos preparadores, xa que os que teñen na rica escola de Galicia.

O cadro de Almendralejo xoga un 4-4-2 claro coas liñas moi xuntos, o que lles permite replegarse con facilidade. Son un equipo que sabe agardar moi ben ao rival, moi fluído no seu xogo e que ten moi claro os puntos nos que pode facerlles dano aos seus rivais, sobre todo no contragolpe que executa á perfección. O refacho que levan de 7 vitorias en 8 partidos demostra o seu poderío e tamén que estamos ante un grupo que cre no que fai e no que lles ordena o seu responsable.

Sorprendente solidez

A solidez deste equipo é unha das súas grandes sorpresas e un gran logro, sobre todo tendo en conta que foi dos conxuntos que cambio a máis xogadores no mercado invernal, coas dificultades que iso implica á hora de lograr a necesaria conxunción.

No plano individual, o porteiro titular é Casto, un dos grandes veteranos da competición, que particularmente non me agrada por ser un gardameta que sempre adoita dar algunha opción aos dianteiros, aínda que ten boa colocación e un bo salto.

En defensa, os centrais son Borja e Pardo ambos os bastante veteranos e que realmente non son nada do outro mundo, aínda que cumpren co seu labor. No lateral dereito xoga asiduamente Álex e no esquerdo o galego Bastos.

No medio do campo teñen para este compromiso unha ausencia que ao meu xuízo reviste unha gran importancia, a do uruguaio Zarfino, unha das súas grandes referencias pola súa contundencia e tamén pola súa facilidade para dar o último pase.

Na medular, Mosquera adoita contar con Fausto, de bo físico, pero regular de ritmo e frouxo á hora de combinar, pola esquerda está Perea, cedido do Cádiz e na dereita Nando, un xogador moi habilidoso, pero que flojea en defensa.

Ortuño é o referente

En tarefas ofensivas está Olabe, cedido polo Atlético de Madrid e que non defende case nada, aínda que posúe un bo caneo, Orduño, que parece veteranísimo pola súa longa traxectoria, pero que unicamente ten 28 anos, un oportunista cun bo caneo, pero que tampouco achega nada en defensa e Quique Márquez, un bo dianteiro, sobre todo por complementarse á perfección con Ortuño.

Outros xogadores que o técnico do cadro de Almendralejo adoita utilizar con bastante asiduidade son Lolo e Fran Cruz, un deles será posiblemente o substituto do sancionado Zarfino.

Para rematar, non poderiamos pechar a valoración deste persoal sen mencionar a un xogador moi veterano polo que sinto debilidade, Reyes, pura fantasía do fútbol e un luxo nun deporte cada vez máis encorsetado. Só verlle xogar 20 minutos é un pracer.

Un dato que hai que ter moi en conta é que o partido é o último da xornada, polo que se os resultados sorrín aos dous equipos que se enfrontan en Almendralejo ambos poderían deixar case sentenciada a permanencia e polo tanto xogar con menor presión.

No que respecta ás claves para que o Lugo logre puntuar, unha delas será aproveitar as carencias do seu rival no centro do campo e facer valer a súa maior calidade.