«Existe un gran descoñecemento no relativo aos procesos de doazón»

María Xosé Blanco Giráldez
m. x. branco RIBEIRA / LA VOZ

LUGO

MARCOS CREO

Maria López, directora da Axencia de Doazón de Órganos e Sangue, insiste na importancia que teñen as campañas de información e sensibilización

03 novs 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

A Xunta creou no 2015 a Axencia de Doazón de Órganos e Sangue (ADOS), un servizo no que se agruparon o antigo centro de transfusión e a coordinadora autonómica de transplantes de órganos e tecidos. O seu gran campo de traballo vira ao redor da divulgación e a sensibilización, co fin de que os cidadáns se animen a brindarlle unha segunda oportunidade a aqueles cuxa vida corre perigo. A cargo de este servizo atópase Marisa López García.

-Cal é a misión da ADOS?

-Somos responsables do soporte hemoterápico da comunidade, é dicir, xestionamos a doazón de sangue, de órganos, de medula ósea e de tecidos. A doazón de sangue é o alicerce que permite que funcione o sistema público de saúde, posibilitando que un grupo de pacientes moi importante teña unha nova oportunidade.

-Son os galegos persoas solidarias?

-Os galegos somos moi solidarios en xeral, aínda que si que é certo que temos que traballar día a día para situar a doazón na axenda sanitaria. Cando hai un chamamento, a xente responde , pero hai que ter en conta que necesitamos entre 400 e 500 doazóns diarias para que o sistema sanitario funcione, por iso hai que insistir. De feito, ofrecemos as máximas facilidades, pois a axencia conta cunha sede no Monte dá Condesa, pero dispomos de locais de extracción de sangue nos sete grandes hospitais e dunha rede de unidades móbiles que se desprazan por todos os municipios da comunidade de forma periódica. Tratamos de levar o servizo á porta dos cidadáns.

-As campañas de sensibilización son unha peza crave...

-O son, por iso agradecemos actividades como a que organizou Senda XXI en Noia, porque nos ofrecen a posibilidade de traballar coa cidadanía de preto. Ademais, cumpren outra función que buscamos, que é a de servir de elo, neste caso, coa Asociación Galega de Trasplantados de Medula Ósea (Asotrame), que é a que se beneficiará do diñeiro que o club recade coa ruta de sendeirismo que organizou. A semana posterior a esa camiñada, que estará precedida por unha charla á que nos sumaremos cun responsable da área de doazón de sangue, outro do servizo de transplantes e un paciente trasplantado; desprazaremos as unidades de sangue a esa comarca.

-Parece que a doazón de sangue é unha necesidade asumida xa pola poboación, custa máis atopar doantes de órganos e medula?

-Si, e neste punto quero facer fincapé no compromiso que adquire o doante de medula ósea. Cando un se fai doante entra nunha base de datos e poida que nunca sexa requirido ou que pasen anos ata que se necesite a súa colaboración, pero o que está claro é que o doante ten que ser consciente do que supón ese compromiso que adquiriu, porque pode chegar o momento en que unha persoa dependa del. Polo demais, a doazón é un proceso sinxelo; na maioría dos casos require unha medicación previa e un día no hospital.

-Detectan medo na xente a entrar nese rexistro?

-Medo non, pero aínda existe un gran descoñecemento no relativo aos procesos de doazón. Hai moitos falsos mitos, por iso facemos fincapé na necesidade de que a xente se informe. Na maioría dos casos é o doante de sangue o que decide dar un paso máis no seu altruísmo e faise doante de órganos e medula, e ese sería o proceso máis lóxico.

-En que ámbito son máis necesarias as doazóns hoxe?

-É complicado responder, posto que as necesidades van xurdindo no día a día. Nesta ponte, por exemplo, temos baixos os niveis de sangue cero positivo e A negativo.

-E o número de doantes de medula, é o idóneo?

-Hoxe en día, a maior parte das doazóns realízanse no ámbito da familia por unha cuestión de compatibilidade, pero tanto no rexistro galego como no estatal e europeo, que traballan de forma conxunta, os obxectivos que se fixaron están acadados en canto a número de doantes. Está claro que sumar sempre é bo.

-Tamén están acadados en doazón de órganos?

-Nese caso o escenario é diferente, posto que depende da familia do falecido. Nós formamos aos profesionais para que, cando se produce un suceso tráxico, consigan que se facilite a doazón.

-Hai cada vez máis concienciación?

-Si, hai un cambio xeracional, a xente nova é a que ten a información e a que se implica máis.