Veciños do home morto polo ataque de avespas: «Eduardo non vai ser ou último, aínda morreremos máis»
PANTÓN · Exclusivo subscritores
Consternación e medo na contorna do home morto en Pantón, un viticultor experto en construír muros de pedra
16 ene 2020 . Actualizado ás 17:39 h.Era imposible saber que alí había un avispero. Estaba no medio dunhas silvas de algo máis dun metro de altura, con casas preto e xusto ao lado da estrada que Leva ao canón do Sil desde Ferreira. Non había xeito de velo nin de sospeitalo e é evidente que Eduardo Martínez Rodríguez non temía ningún perigo cando o venres pasado meteuse alí marcha atrás co seu tractor e unha rozadora. Non pasaron nin cinco minutos antes de que saíse correndo de alí para caer xa moribundo a cen metros de distancia.
A súa morte ten conmocionados aos seus veciños, pero tampouco se pode dicir que teña sido exactamente unha sorpresa. «Eduardo non vai ser ou último, aínda morreremos máis», óese na cantina de Serode, a aldea de Pantón na que ocorreu todo.
O agoiro fatal é de Lina Campos, a propietaria da cantina. Ela, a súa nora e un cliente do local foron os primeiros en axudar a Eduardo. O falecido era un agricultor de 66 anos que vivía na veciña parroquia de San Romao de Acedre e todos o coñecían. Eran aproximadamente as seis da tarde cando desde dentro do local viron como se achegou camiñando con dificultade pola estrada. Antes de darse conta de que era el, pensaron que se trataba de alguén que ía bebido. Enseguida déronse conta de que non era iso.
Saíron correndo a ver que lle pasaba e antes de que chegasen ao muro ao que se arrimou para sentarse, o home perdeu o coñecemento e caeuse ao chan. Enseguida foron máis veciños. Alguén trouxo mesmo unha inxección contra reaccións alérxicas e púxolla. Sen resultado. Trataron de reanimalo cunha masaxe cardíaca mentres chegaba a ambulancia. E aínda cando a ambulancia chegou os sanitarios déronlles a substitución e seguiron coa masaxe durante un bo intre, pero o home xa morrera. Nun prado próximo aterrou un helicóptero do 061 que se foi sen carga. A súa muller e a súa filla velaron o corpo ata que a iso das nove da noite as autoridades xudiciais autorizaron o seu traslado.
Casos por todas partes
Na cantina, a Lina cústalle conter as bágoas cando o lembra e asegura ter medo de que algo así volva pasar. E a verdade é que en Serode, en San Romao de Acedre, en San Fiz e Santiago de Cangas... en calquera das parroquias de Pantón próximas á ribeira do río Cabe e ao canón do Sil non hai máis que preguntar un pouco para que a un lle conten casos parecidos.
Na leira ao lado da que o falecido pretendía limpar estaba naquel mesmo momento María Teresa Rodríguez Castro. Recollía nunha horta verduras para a súa galiñas. Ten 77 anos e é alérxica ao veleno das abellas e as avespas desde que un día fai uns quince anos un enxame atacouna cando paseaba co seu can preto da súa casa. O animal viu unha colmea silvestre e púxose a husmearla. O can morreu e ela tivo que pasar varios días hospitalizada en Monforte. Desde entón, ten na súa casa unha inxección de adrenalina por se lle volve pasar algo así.
Ao lado da casa de Teresa vive un home que tamén é alérxico. Unhas decenas de metros máis arriba, outra muller conta que ela e o seu marido levan días preocupados porque ven roldar pola súa horta unhas avespas de gran tamaño que eles pensan que son velutinas. E teñen que podar unhas hiedras que se están comendo un peral, pero dálles medo que oculto entre as ramas haxa un niño. Na cantina de Serode, Dimas Gómez, o fillo da propietaria, confesa que xa non se atreve nin sequera a saír ao monte a por cogomelos. Todos saben que leste mesmo verán, un home que vive nunha aldea da parroquia de Santiago de Cangas foi evacuado a un hospital en helicóptero por unha reacción alérxica extrema tras unha picadura de velutina.
A presenza de avispón asiático empezou a facerse patente na Ribeira Sacra aínda o ano pasado. Está por ver se logra adaptarse ao clima desta zona, moi extremo salvo nas zonas ribeiregas como estas parroquias de Pantón. Os resultados da autopsia que se lle realizou ao falecido determinarán se os insectos que o atacaron foron velutinas ou avispones autóctonos. En todo caso, o alcalde deste municipio, José Luis Álvarez, admite que a proliferación de velutinas é un gran problema e asegura que o Concello fai o que pode e que neutralizou xa douscentos niños deste insecto invasor.
Dous meses coas avespas dentro de casa
En cambio, hai veciños que non ven moita rapidez na reacción do Concello. Andrea Rodríguez vive en Sernande, na parroquia de San Fiz de Cangas. Hai dous meses viron que tiñan un niño de velutina en casa. Non nunha horta próxima, nin preto da vivenda, senón dentro. Na súa familia son seis, entre eles o seu avó, que é alérxico, e o seu fillo de 11 anos. Pois ela asegura que en canto o viron avisaron ao Concello. Pero pasou todo o verán e ninguén foi a retiralo. A noite das festas enchéuselles o comedor de avispones. «Apagamos a luz de dentro e encendimos as de fóra e non nos picaron a ningún -explica-, pero é que meu pai se botou dous meses pasando todos os días co coche xunto as avespas».
Ata que leste mesmo luns Andrea fartouse e foi a Ferreira para deixar unha queixa por escrito nas oficinas municipais. Non fixo falta máis. Onte pola mañá, presentouse un operario municipal e retirou o niño tras envenenarlo con insecticida. Nélida asegura que xa decidiran pór unha reclamación por escrito antes de que se producise o suceso do venres, pero indígnase a pensar que ata que pasou isto e eles deixaron unha queixa por escrito no Concello non reaccionaron: «O que lle pasou a Eduardo puidonos pasar a nós».
O falecido, un viticultor experto en construír muros de pedra
O home falecido o venres deixa muller e unha filla. A súa morte causou unha forte conmoción en Pantón, sobre todo nas parroquias da ribeira do Cabe na que Eduardo Martínez naceu, creceu e viviu. Propietario dunha pequena viña, Eduardo Martínez dedicouse sempre á agricultura e nunca chegou a emigrar. Nacera na parte da aldea de Cima de Vila que pertence á parroquia de San Romao de Acedre e alí fixo toda a súa vida. Tampouco os seus irmáns chegaron a irse. Son catro e todos viven nesa parroquia ou nalgunha próxima.
De carácter alegre, e moi apreciado polos seus veciños, tiña fama como reparador e construtor dos bancales de pedra que sosteñen as viñas en pendente que caracterizan a paisaxe da Ribeira Sacra. Aprendeu a facelo como todos os demais nesta zona produtora de viño, fixándose cando era un neno en como o facían os que sabían, pero adquirira nesa faena unha habilidade pouco habitual. Centos de persoas asistiron o domingo ao seu funeral e enterro na súa parroquia natal.
