«A sexta condesa de Lemos tivo moito poder na corte de Felipe III»

Francisco Albo
francisco albo MONFORTE / LA VOZ

MONFORTE DE LEMOS

Manuela Sáez junto a un retrato del séptimo conde de Lemos, Pedro Fernández de Castro
Manuela Sáez xunto a un retrato do sétimo conde de Lemos, Pedro Fernández de Castro ALBERTO LÓPEZ

Manuela Sáez dará  unha charla sobre as figuras femininas destacadas da antiga casa condal de Monforte

19 ago 2019 . Actualizado ás 19:59 h.

A historiadora monfortina Manuela Sáez dará o 6 de setembro no Centro do Viño dá Ribeira Sacra unha conferencia sobre «A saga feminina da casa de Lemos», coa que pretende axudar a divulgar o coñecemento de varias importantes figuras históricas pouco lembradas na actualidade. A charla ofrecerase a partir das oito da tarde.

-Que período histórico abarca o asunto da súa conferencia?

-Falarei sobre varias mulleres da familia condal de Lemos que viviron entre os séculos XVI e XVII. Cíngome a esa época porque os condes de Lemos como tales empezan a existir no século XVI. É a partir dese período cando o título se fai hereditario. O que había antes eran señores de Lemos e algúns deles foron chamados condes, pero o título non se herdaba. Doutra banda, desa etapa histórica temos moita máis información que doutras, porque a familia dos Castro chegou a ocupar por entón un papel moi importante.

-O personaxe feminino máis coñecido desa época é o da sétima condesa, Catalina da Porca.

-É un personaxe de moito interese para Monforte porque fundou o convento de Santa Clara e fixo outras moitas cousas, pero como figura histórica creo que é máis importante a sexta condesa, Catalina de Zúñiga e Sandoval, que foi unha muller con moito poder e influencia. Foi conselleira do seu marido, Fernando Ruiz de Castro, que foi vicerrei de Nápoles, e tamén do seu fillo o sétimo conde, Pedro Fernández de Castro. Tamén aconsellou moito ao seu irmán Francisco de Sandoval, o primeiro duque de Lerma, que foi valido do rei Felipe III e un dos personaxes máis poderosos do seu tempo. Cando se lle morreu a muller, levou á súa irmá con el á corte para que estuvierse preto dos reis. Ela era unha muller moi culta, con moitos coñecementos de política e da situación do mundo nesa época, e as súas opinións eran tidas moi en conta.

-Falará tamén doutras figuras históricas?

-Centrareime sobre todo nestas dúas por ser especialmente importantes, pero tamén penso mencionar a outras mulleres da casa de Lemos que tiveron un papel histórico destacado. Por exemplo, Ana Francisca de Borja, a esposa do décimo conde, que foi vicerrei do Perú. Ela foi a primeira muller que gobernou ese territorio, porque o seu marido lle cedeu o mando por un tempo mentres el estaba ocupado nos conflitos bélicos que se produciron nesa época no virreinato, que non só abarcaba o actual Perú, senón tamén outros países suramericanos. Estas mulleres tiveron moitísimo peso histórico, porque dun xeito ou doutro condicionaron o comportamento dos seus maridos, fillos ou irmáns, que foron uns personaxes de enorme influencia. Son importantes non só para a historia de Galicia e de España, senón tamén para a de Italia, América Latina ou mesmo as Filipinas. Hai que lembrar que o sétimo conde presidiu o Consello de Indias, que exercía autoridade sobre todas as posesións españolas de América e o Pacífico.

-A conferencia basearase en datos históricos inéditos?

-Si, porque para preparar este traballo utilicei varios documentos -como cartas privadas da sexta condesa de Lemos- que localicei en diversos arquivos históricos e que nunca se publicaron. Levo máis de 35 anos recollendo e transcribiendo moitos documentos relacionados coa casa condal de Lemos que agardo que poidan ser aproveitados por outros investigadores. Só a vida da condesa Catalina de Zúñiga merecería un libro, pero agora non me vexo con capacidade para escribilo eu.