A dirección provincial revela o nome do elixido o mesmo día que Julia Rodríguez lle comunicaba oficialmente que renunciaba a postularse
23 ene 2019 . Actualizado ás 05:00 h.O Partido Popular presentará como candidato á alcaldía de Monforte a Miguel González Lemos, un médico de 37 anos especializado no medicamento de anciáns e na atención de urxencias. É a elección da dirección provincial do PP, que levaba trece días en silencio despois de que a comisión electoral formada por afiliados de Monforte votase a favor de que a candidata fose de novo Julia Rodríguez, actual portavoz municipal e presidenta local do partido.
Miguel González carece de experiencia como xestor público ou en cargos de partido, pero tampouco é exactamente un descoñecido na escena política local. Formou parte da candidatura que encabezou Julia Rodríguez fai catro anos. Non saíu elixido porque ía no número sete, un posto que nos meses previos a aquelas eleccións do 2015 podía parecer con opcións, porque o PP tiña expectativas de mellorar os seis concelleiros que obtivera catro anos antes Julia Rodríguez no seu debut como cabeza de lista. Pero os resultados quedaron por baixo daquelas expectativas, o PP baixou a cinco concelleiros e José Miguel González non chegou a debutar como concelleiro.
Naquelas eleccións Miguel González estaba empregado como médico para Geriatros, a empresa que xestiona residencias de anciáns como a do barrio monfortino do Morín. Despois de sete anos de relación laboral con Geriatros, desde o 2017 traballa no servizo de urxencias do punto de atención continuada (PAC) de Monforte.
A executiva provincial do PP en Lugo fixo público o nome do seu candidato en Monforte á primeira hora da noite de onte. Unhas horas antes, Julia Rodríguez reuníase en Monforte co secretario xeral do PP lucense, Juan Carlos Armesto, para comunicarlle oficialmente que renunciaba a encabezar a lista de Monforte. Daba así un paso atrás trece días despois de ofrecerse a repetir como candidata e de que a comisión electoral formada por afiliados da agrupación local votase a favor dela e propuxésea como cabeza de lista á dirección provincial.
A razón desta renuncia é o silencio da dirección provincial ao seu ofrecemento a liderar de novo a lista electoral. A ela parécelle obvio que a falta de resposta equivale neste caso a unha negativa. E ademais pensa que coa campaña electoral a tres meses vista xa non quedaba máis tempo que perder. «As eleccións son en maio, a decisión sobre a persoa que ten que presidir a candidatura non se debería atrasar máis», argumenta Julia Rodríguez, que ademais de ser a portavoz municipal do PP en Monforte é tamén a presidenta local do partido.
Julia Rodríguez: «As eleccións son en maio, a decisión non se debe atrasar máis»
Dous meses de incerteza, dous nomes tachados e case dúas semanas de silencio
A comisión electoral formada a principios de decembro por acordo das direccións local e provincial do partido rematou en primeira instancia as súas deliberacións sen ningunha proposta o pasado 8 de xaneiro. O único candidato que valoraran, o concelleiro de Pantón Roberto Eireos, foi rexeitado en votación pola maioría dos integrantes da comisión.
En vista deste resultado, que deixaba ao PP nunha situación comprometida a poucos meses das eleccións municipais de maio, Julia Rodríguez comunicou á comisión que reconsideraba a súa anunciada decisión de non volver presentarse e ofreceuse como candidata. A comisión votou entón por segunda vez e nesta ocasión a maioría dos seus membros dixeron que si.
Nese momento, para proclamar a Julia Rodríguez como cabeza de lista só faltaba que a comisión electoral ratificase a proposta da comisión electoral de Monforte. Pero deixou que pasasen case dúas semanas para facelo.
O candidato preferido
Roberto Eireos era o candidato preferido pola executiva que preside Elena Candia, a presidenta provincial do partido. De feito, a crise na que se atopa o PP monfortino estalou cando a finais de novembro transcendía que a dirección quería substituír a Julia Rodríguez por Roberto Eireos. Este é o contexto no que Julia Rodríguez interpreta que o silencio da executiva que lidera Candia é simplemente un xeito, silenciosa pero evidente, de dicir que non.