Na Pobra do Brollón consérvase un vello camiño que daba acceso a prados e presas hoxe abandonados
07 ene 2019 . Actualizado ás 10:13 h.Na aldea da Pousa -na parroquia de Saa, na Pobra do Brollón- aínda se conserva un camiño tradicional que en tempos daba acceso a un conxunto de praderías e presas de rega, e a un reducido souto de castiñeiros. Este camiño era coñecido como Camiño dous Mendreiros. O pastoreo nesta zona foi minguando co tempo ata a súa desaparición e os prados abandonáronse. O camiño caeu en desuso e só se seguiu utilizando de forma ocasional para sacar madeira e acceder a un souto situado preto da Ribeira, nos límites coas terras de Forgas.
O camiño pode aproveitarse hoxe como unha ruta -de menos de dous quilómetros- de gran interese paisaxístico e etnográfico, xa que pasa por varias presas situadas ao longo do río de Forgas que permitían regar os prados situados nas beiras. O percorrido empeza na Pousa. Antes de inicialo, merece a pena visitar a aldea, empezando pola igrexa parroquial de Santa María de Saa. Está situada nunha pequena loma á saída da localidade, xunto á estrada que leva a Forgas. É un edificio do século XVI que consta de tres naves separadas por pilastras e arcos de medio punto. A porta de entrada está formada por un arco de medio punto adovelado e protexida por un soportal que se apoia en catro esveltas columnas. No interior hai que destacar un retablo maior de estilo renacentista con cinco hornacinas que albergan imaxes de bela factura. Preto do templo atópase o muíño de Marcos, dos chamados «relos», é dicir, sen peneira ou tamiz.
Primeiro tramo
Os primeiros trescentos metros da ruta hai que percorrelos polo asfalto, indo en dirección a Forgas. Despois hai que desviarse á esquerda por unha pista de terra para tomar o Camiño dous Mendreiros. A maior parte dos prados estaban situados neste primeiro quilómetro do río de Forgas, preto da Pousa. Boa parte deles están abandonados, pero conservan algúns accesos e a maioría das súas presas.
O camiño empeza xa nos seus inicios a tomar altura e a canle do río de Forgas vólvese máis accidentado, o que impide achegarse á beira. No quilómetro 0,8 a ruta bordea pola súa base o castro de Saa ou Roda do Castro, un antigo asentamento defendido por un profundo foso escavado na roca que hoxe está cuberto de maleza.
Deste tramo do camiño principal saían varios carreiros que baixaban ata a beira do río e que logo se cruzaba por dúas rústicas pontes, construídos con troncos de madeira, que daban acceso aos prados situados na outra beira. Un deles era coñecido pola ponte do Piña, alcume dun veciño de Ferreiros. O outro ponte estaba río arriba, xa nas proximidades da Ribeira e daba acceso a varios prados propiedade dun veciño da mesma aldea que era coñecido por Pincheira. A ruta continúa cun suave ascenso e logo vólvese máis chaira cando se aproxima ao final do percorrido. Camiñamos entre bosques de ribeira en paralelo ao río de Forgas, aínda que a maior altura, ata desembocar finalmente na zona da Ribeira, final do camiño e da ruta.
Neste lugar, o río de Forgas atravesa unha estreita garganta e ten que salvar un forte desnivel. Para acceder a esta espectacular paraxe, o principal da ruta, hai que retroceder uns cincuenta metros e localizar unha estreita senda aberta polos animais que baixa directamente ata a beira do río. Antes hai que cruzar unha antiga canle de rega construída con laxas de lousa e despois é preciso seguir camiñando en sentido ascendente pola beira do río unhas decenas de metros para poder gozar deste impactante espectáculo natural.
Desde a pobra: hai que saír da capital do municipio pola estrada que leva A Pousa, Forgas e A Veneira de Roques. A Pousa, onde empeza o percorrido, está a tres quilómetros de distancia