Cara ao palacio obispal de Diomondi

CARLOS RUEDA / FRANCISCO ALBO MONFORTE / LA VOZ

LEMOS

Un percorrido por un tramo do Camiño de Inverno desvela notables mostras do patrimonio do Saviñao

24 novs 2019 . Actualizado ás 05:00 h.

Un percorrido de apenas tres quilómetros -uno máis se a facemos circular- entre as localidades de Galegos e Diomondi permite coñecer unha parte destacada do patrimonio histórico do municipio do Saviñao. Este tramo forma parte do Camiño de Inverno e da Ruta dá Ribeira Sacra do Miño. Unha vez no punto de inicio do itinerio, hai que saír á estrada que cruza o núcleo de Galegos e camiñar por ela -en dirección Diomondi- ao longo duns 250 metros. A continuación é preciso un desvío á esquerda en dirección a Louredo.

Desde este punto divísase á dereita o Pazo ou Casa dás Cortes, situado a uns trescentos metros. A planta do edificio principal ten forma de ou, con patio interior e escaleira dobre para dar acceso á planta superior e ao corredor. A construción primitiva corresponde ao século XVI. É a partir de 1680 cando se realizan profundas reformas e ampliacións, modificándose todo o conxunto. Nun lateral da vivenda está encostada unha capela de forma semicircular á que se accede desde o exterior. O retablo e as tallas que se aloxan no seu interior datan do século XVIII. No mesmo lateral hai dous escudos de armas embutidos no muro, onde están representadas as familias dos Somoza, Ulloa e Quiroga.

Entre prados e bosques

Unha vez de volta ao desvío anterior, hai que camiñar uns cen metros polo asfalto e seguidamente torcer á dereita por un camiño en dirección ao Piñeiro. Uns douscentos metros máis adiante cruzamos o arroio das Cortes e despois o camiño inicia unha lixeira subida entre prados e bosques de carballos. No quilómetro 1,3 cruza a estrada que vén de Freán a Diomondi. Seguimos de fronte durante uns douscentos metros ata chegar ao Piñeiro. Hai que cruzar a localidade e seguir as sinalizacións que nos levarán ata Montecelo, aldea situada a un quilómetro.

Nada máis saír do Piñeiro, a ruta atravesa un extenso e frondoso bosque de carballos centenarios, entre muros de pedra recubertos de brión que no seu día foron as divisións de antigas leiras de cultivo e que hoxe se atopan abandonadas. Aquí a natureza creou un das paraxes máis sorprendentes da Ribeira Sacra.

Montecelo está no quilómetro 2,5 da ruta. No centro da localidade están as ruínas da igrexa de Santa María do Camiño, construída sobre os restos dun templo anterior entre 1720 e 1750. Ten planta de cruz latina con dúas capelas laterais previstas de arcos de medio punto. A pouca distancia álzase un monumental cruceiro de granito datado no século XIX. Desde Montecelo saímos ao cruzamento coa estrada que leva a Diomondi e torcemos á esquerda en dirección á igrexa a de San Paio, que está a uns catrocentos metros.

Unha inscrición no dintel da porta principal sinala que o tempo se construíu no ano 1170 segundo a inscrición gravada no dintel da porta principal. O templo é unha das mostras máis destacadas do patrimonio románico da Ribeira Sacra. Encostada á igrexa está a casa reitoral, que anteriormente foi residencia de verán dos bispos de Lugo. As orixes do edificio actual parecen datar de entre os séculos XIII e XIV. A finais do 2015 completouse a restauración da súa fachada, que sufriu un derrumbe varios anos antes. Agora foi elixido para converterse nun aalbergue público do Camiño de Inverno.

Para volver o punto de inicio do percorrido, na aldea de Galegos, hai que proseguir a camiñada polo asfalto ao longo doutro quilómetro.

DESDE ESCAIRÓN

Hai que saír da capital do municipio pola estrada C-533 en dirección a Chantada. No quilómetro 3,2 hai un desvío á esquerda para Freán, Diomondi e Galegos. Esta última localidade dista cinco quilómetros do desvío