Incendios de sexta xeración: ou inimigo ás portas

Javier González AXENTE FACULCATIVO AMBIENTAL

LEMOS

29 jul 2019 . Actualizado ás 17:22 h.

Hai controversia non mundo científico sobre ou concepto de Antropoceno, entre vos que asumen como real que estamos nunha nova era xeolóxica definida polo impacto dás actividades humanas e quen nega que isto sexa así. Persoalmente, estou cos primeiros. A medida que imos avanzando cara un devir cada vez máis incerto atopamos realidades empirícas e incontestables. Unha dá que máis estanos afectar é ou cambio climático a nivel global, con consecuencias funestas como ou desxeo e aumento do nivel do mar, inundacións , ondas de calor cada vez máis fortes e duradeiras, ou incendios forestais cada vez máis voraces. Sobre lestes últimos vos expertos na materia se están de acordo nunha triste realidade que vén para quedar: a chegada dous temidos incendios de sexta xeración ou megaincendios. Ou seu disparo de saída atopámolos na secuencia producida entre ou 2016 ata 2018 en Fort McMurray (Canadá) con cifras arrepiantes. Pero rapidamente saltaron ou charco para deixar un arroio de destrución e morte non veciño Portugal coa traxedia sufrida en Pedrogao Grande non 2017.

Galicia, unha dás comunidades onde a actividade incendiaria é máis elevada sufrimos na negra fin de semana do outubro do 2017 catro vítimas mortais, 50.000 hectáreas arrasadas, perdas de vivendas... Foi a súa a súa carta de presentación, ou aviso do que nos agarda.

As nefastas políticas forestais levadas a cabo pola Xunta súmanse a unha oposición que se aferra aos «lumes» cunha estratexia tremendamente errada polo seu uso como arma arreboladiza contra ou poder. Non sei se pensan que cando eles cheguen ao poder serán donos dá solución total, entón aínda estarían máis errados e serían máis ineptos do que parece.

Vos incendios forestais necesitan unha altura de miras que parece ser que vos nosos políticos dunha e outra cor non teñen. Ante tremendo drama a única solución posible é un pacto de Estado que peche filas ante vos terroristas incendiarios. Eses son ou verdadeiro inimigo.

A oposición acostuma a cometer un segundo erro cando invoca á «Santa Prevención». Á sociedade gustaríanos escoitar esa palabra dotada de contido real con solucións eficaces amais dá mesa. Pero non. Parece que a expresión se torna nun bonito conto dous irmáns Grimm onde a compracencia e vos finais felices son ou obxectivo. Pero un conto é ou que é: unha fermosa fantasía.

Señores e señoras políticas póñanse as pilas e deixen de ningunhear a unha sociedade exposta a un perigo real que se cobra vidas, que destrúe as nosas casas, que tingue de negro vos nosos recordos e vivenzas e que, dende logo, non se arranxa con tirarse vos trastes a cabeza ou esconderse detrás de termos baleiros de contido que só serven a propósitos partidistas. A sociedade non lles pide, esíxelles que pensen en nós e sexan honrados coa verdadeira filosofía dá política como servizo ao pobo.

Se neste verán que se presenta moi duro con este novo inimigo ás portas saído dás entrañas do inferno non están a altura teñan a decencia de ou ben calar ou ou que sería máis honorable irse, porque non son dignos de ocupar vos sitios que ocupan. Uns e outros.