As aspiracións de Ourense sobre as mercancías ferroviarias levantan bochas polo precedente do AVE
01 oct 2018 . Actualizado ás 20:45 h.O lobo do desmantelamento parece roldar desde hai tempo a estación de ferrocarril. E de tanto avisar que vén, a advertencia adoita caer en saco roto. Pasou coa marcha do posto de mando a Ourense, tras moitas denuncias e non menos desmentidos. Tamén cando se oficializó a entrada do AVE por esa cidade, que converteu en papel mollado todo un Plan Director de Infraestruturas. Hai quen pensa que podería pasar o mesma coas mercancías ferroviarias, teórica contrapartida para Monforte por ese cambio de plans. Os empresarios de Ourense non se conforman co AVE e o conto do lobo volve oírse na estación.
A polémica está servida. O vicepresidente dos empresarios ourensáns púxoa en bandexa nun foro sobre o corredor atlántico e a súa conexión cos portos do noroeste celebrado recentemente en Xixón. Segundo unhas declaracións das que se fixo eco inicialmente o diario A Rexión, José Manuel Díaz avogou nesta cidade asturiana porque a provincia de Ourense sexa «nó de entrada de mercancías para o resto de Galicia, como xa o vai ser do tráfico de pasaxeiros coa chegada do AVE ».
A resposta da Confederación de Empresarios de Lugo (CEL) chegou pouco despois. «Xa hai un investimento realizado e unha importante infraestrutura loxística en Monforte, o porto seco, que se se deixase sen uso sería canto menos difícil de entender», advirte o secretario da comisión de infraestruturas desta organización, Tito Valledor.
Sementar dúbidas sobre a condición de Monforte como nó loxístico, argumenta Valledor, só conduce a disputas «que en nada benefician nin ás propias localidades enfrontadas, nin en xeral ás empresas galegas, que o que queren é contar canto antes das infraestruturas necesarias para garantir o seu futuro».
O portavoz da CEL manda recado ademais pola decisión sobre a entrada do AVE : «Xa no seu momento formalizouse, incomprensiblemente, a entrada do AVE por Ourense, en lugar de por Monforte, atendendo a decisións políticas que de xeito evidente non se poden entender se se considerasen seriamente os criterios de racionalidade na vertebración do territorio e no investimento económico».
Boinas e birretes
Nos mentideros políticos dise que o desenlace da entrada do AVE tivo moito que ver co pulso entre boinas e birretes que vivía o PP galego cando Fomento estudaba o trazado idóneo. Nazario Pin, por aquel entón alcalde de Monforte, non deu as costas ao cuiñismo. Pola contra, o seu homólogo de Ourense, Manuel Cabezas, viu en Rajoy un político de futuro. Acertou e tamén saíu vitorioso da pugna polo AVE .
A CEL defende que a decisión sobre o nó loxístico de Monforte «está aí e non se pode cambiar». Pero as aspiracións de Ourense para capitalizar as mercancías ferroviarias non son novas. Fomento barallaba esa posibilidade nun documento interno que transcendeu no ano 2009, con José Blanco á fronte do ministerio. O monfortino José Luis Cachafeiro, secretario xeral de Transportes, supervisaba a elaboración do estudo.
Severino Rodríguez gañara para o BNG a alcaldía de Monforte cando se soubo dese informe. Naquela etapa, o PSOE necesitaba dos votos do Bloque en Madrid. O portavoz dos nacionalistas no Congreso, Francisco Jorquera, apresurouse a pedir contas ao Goberno na Cámara Baixa. Nada máis se volveu a saber do polémico borrador.
Un fracaso que no seu día quixo verse como oportunidade
A Confederación de Empresarios de Ourense non estivo presente no foro organizado o pasado mes de marzo no Barco polo Eixo Atlántico para reclamar a conexión do eixo Monforte-León-Palencia co corredor europeo de mercancías ferroviarias. As aspiracións ourensás para capitalizar a loxística deste tipo de transportes motivaron nos últimos días numerosas reaccións de rexeitamento. Ademais da CEL, a federación de asociacións veciñais de Lugo saíu en defensa das opcións de Monforte. Tamén deputados lucenses do PP e En Marea pediron no Congreso que o Ministerio de Fomento defínase.
A perda da alta velocidade tomouse no seu momento en Monforte con certa filosofía. Partidos e sindicatos preferiron ver naquel tropezóns unha oportunidade para canalizar as mercancías ferroviarias. Fraga alimentou as súas esperanzas co proxecto do porto seco. Pero catro anos despois da súa inauguración, nin chegaron empresas nin se produciron cambios substanciais nas liñas ferroviarias.
«Non entendemos como infraestruturas novas como o porto seco, con 146.000 metros cadrados, están abandonadas, téndose producido mesmo roubos de cobre da iluminación», denuncia a plataforma en defensa do ferrocarril constituída días atrás en Monforte. No seu manifesto fundacional, reclama investimentos para que a conexión co corredor europeo non sexa papel mollado. Sen elas, avisa pola súa banda o Eixo Atlántico, a plataforma loxística pode derivar noutro polígono «non nato».