O principal, en ambas as probas, é arrincar ben, con rapidez e non distraerse durante o percorrido
24 abr 2019 . Actualizado ás 05:00 h.O pasado 6 de abril celebramos o Día Internacional do Deporte para o Desenvolvemento e a Paz. Seguindo esta liña, pode axudar o deporte a entender mellor o adestramento, a posta en forma, o traballo en equipo, a procura de resultados nesta etapa final do curso? Imos intentalo.
Pode parecer pouco serio comparar o final do curso escolar con esa proba de atletismo. A non ser, claro, que nos fixemos nos rostros tensos dos corredores , substitución en man, probando tacos propulsores que dean o empurre necesario.
- (¡Todo nun instante! Como un exame final de curso, cuxa palabra tamén nos suxire carreira).
1. UNHA CLASE EN SUBSTITUCIÓNS 4X100
Non hai que fixarse soamente nos oito atletas que chegan a meta. A proba de 4x100 inclúe, naturalmente, un conxunto de 32 atletas, 4 por equipo, en que cada un ha de percorrer os seus 100 metros por unha das 8 pistas correspondentes. Máis ou menos, por exemplo, o número de alumnos que frecuentemente se dan nalgunhas aulas…
Non adoita haber moito problema no primeiro arranque, aínda que algunhas veces falla o taco de saída ou mesmo se cae unha zapatilla ou a substitución que leva na man, que de todo houbo, en momentos solemnes e olímpicos. Pero o importante, din, é arrincar ben nesta proba última, onde hai que ser rápidos, seguros, sen fixarse en quen levas ao lado nin distraerse con el nin co público ou a familia que desde as bancadas che aplaude e anima, buscando as mellores notas. ¡Ti, ao teu! E, o máis importante, dixo o adestrador, mordendo os seus dentes: «A túa marca, as túas posibilidades, o que se agarda de ti, o que de verdade ti podes. ¡Ese é o teu record!».
- (Onde queda o inicio de curso, di un, e onde estou agora neste fin de carreira que sempre remata en xuño?)
2. ¡A Correr, PERO EN EQUIPO!
Ás veces só aparece o nome do campión, o que entrou primeiro en meta. Adoita ser o máis veloz e quizais o máis resistente, pero os datos véñenlle dados en gran parte polas carreiras previas dos que, dalgún modo, traballaron para o atleta final. Con frecuencia os fallos nas entregas previas da substitución esnaquizan os tempos finais en liña de meta. De aí a insistencia precisa de cada un, que quere cumprir plenamente: «Levo na miña man unha testemuña que non me pode negar: ¡Ao entregar a substitución, nada queda por dar!». É seguramente a única proba de atletismo onde o traballo en equipo logra un podio conxunto.
- Que tal na túa clase?
3. A TESTEMUÑA DO ESFORZO
En atletismo, a testemuña, tamén chamado testemuño, é unha barra cilíndrica de metal ou dun material similar ao que se utiliza nas carreiras de substitucións ou postas e ten unha lonxitude de 30 centímetros, un diámetro de 12 milímetros e un peso mínimo de 50 gramos. É liso e oco. Levar a testemuña é necesario para poder gañar ao final a carreira, e non se pode perder. Por iso ensáianse tantas veces os momentos de entrega. Se funcionan, ao final é o equipo o que de verdade triunfa, aínda que as glorias se centran no que dá a última cara . Despois vólvese e abrazarase o equipo enteiro, adestrador, profesores, compañeiros incluídos. Soa algo a colexio total? ¡Oxalá que si!
- Nesta dirección deportiva explícannos o complicado que é o adestramento para entregar a testemuña. Algo así como a comunicación e axuda en grupo cando traballamos en equipo en clase: é.wikipedia.org/wiki/Carreiras_de_substitucións
actividades
A1. Eliximos probas de entrega de substitución feminina e masculina, con marcas mundiais incluídas. Quizais é necesario saltarse os anuncios e, por suposto, ver a proba a toda pantalla para apreciar os detalles de entrega, carreira e entrada en meta, que naturalmente poden repetirse outras veces en pantalla para fixarnos en detalles que unen aos alumnos participantes.
A2. É un símbolo de vida, adestramento, esforzo e traballo imprescindible en equipo. E, ao mesmo tempo, o premio final (aprobados?, sobresalientes?) para todos.
- www.youtube.com/watch?v=7sPzEnwYzOY