A Eurocámara recoñece ao opositor ruso Navalni co premio Sajarov 2021
INTERNACIONAL
O disidente hase convertido no maior rival do presidente Vladimir Putin
21 oct 2021 . Actualizado ás 10:10 h.O líder opositor ruso Alexéi Navalni, en prisión por non presentarse ante as autoridades durante a súa liberdade condicional mentres se recuperaba dun envelenamento nun hospital de Berlín, foi galardoado este mércores co premio Sajarov 2021 á liberdade de conciencia que outorga cada ano o Parlamento Europeo.
Ante o pleno da Eurocámara, a vicepresidenta do Parlamento Europeo Heidi Hautala subliñou a «gran valentía» de Navalni nos seus intentos de restaurar as liberdades e dereitos humanos dos rusos, un labor que lle custou a liberdade e case a vida».
A Eurocámara, engadiu, demanda a Rusia a súa «liberación inmediata e sen condicións».
A candidatura de Navalni fora promovida polos grupos do Partido Popular Europeo e Renovar Europa (liberais) e acabou recibindo o apoio tamén do grupo dos Conservadores e Reformistas, cuxa candidata -a expresidenta interina de Bolivia, Jeanine Áñez- decaera tras a primeira rolda de votación.
Os socialdemócratas, os Verdes, a Esquerda e a ultradereita de Identidade e Xustiza deran o seu apoio a unha candidatura conxunta de mulleres afgás prominentes nos campos da política, o xornalismo ou o activismo, pero non sumaron suficientes deputados como para superar o apoio que recibiu Navalni.
No entanto, a Eurocámara decidiu recoñecer tamén o labor deste grupo de mulleres e organizará unha semana de actividades para concienciar sobre a situación na que quedan os seus dereitos e liberdades tras a volta de poder dos talibán en Afganistán o pasado mes de agosto.
O inimigo número uno de Putin
De bloguero a avogado anticorrupción, de organizador das maiores protestas desde a caída da URSS a preso político, o líder opositor ruso gañouse a pulso en dez anos de actividade política a bitola de inimigo público número uno do presidente ruso, Vladimir Putin.
«Vladimir o envenenador», así é como Navalni chamou en febreiro pasado ao xefe do Kremlin durante o xuízo no que foi condenado a 3,5 anos de cárcere, proceso político criticado pola oposición rusa e Occidente.
Aos seus 45 anos, Navalni é o faro da primeira xeración libre na historia de Rusia.
Despois de varios anos de encontróns, en agosto do 2020 as autoridades dixeron basta e decidiron eliminar ao político ruso con maior tirón en Occidente.
A operación secreta dos servizos especiais saíu rematadamente mal e Navalni volveu a mediados de xaneiro pasado a Rusia cal ave fénix para desafiar ao líder ruso.
«Putin ordenou o meu asasinato», dixo Navalni tras recuperarse en Alemaña do envelenamento cun axente tóxico da familia Novichok.
Pero o Kremlin estaba a agardarlle. As autoridades aproveitaron a súa negativa a presentarse ante a autoridades por un antigo caso penal para enviarlle a prisión.
Desta forma, Putin líbrase doutro inimigo como ocorreu no seu momento co home máis rico de Rusia, Mijaíl Jodorkovski, encarcerado en Siberia (2003), ou o opositor Boris Nemtsov, asasinado fronte ao Kremlin no 2015.
Navalni era o opositor con máis gancho electoral, pero tras ser vítima dun intento de asasinato a mans do Servizo Federal de Seguridade (FSB, antigo KGB) converteuse nunha celebridade no exterior.
Ata entón, esa honra, o envelenamento con axentes tóxicos, estivera reservado case exclusivamente para antigos espías do FSB que se pasaron ao inimigo, como Skripal ou Litvinenko.
O rei de Youtube
Navalni, un experto no uso das redes sociais, preparaba xa a súa vinganza, que chegou en forma de tres comprometedores vídeos para o Kremlin.
Coa axuda de Bellingcat e varios medios occidentais, logrou solicitar datos que proban, segundo di, a implicación do FSB no seu intento de asasinato.
Non se limitou a iso, senón que incluíu unha conversación telefónica cun dos presuntos participantes na operación secreta que admitía que os seus cómplices asperxeran Novichok na roupa interior do opositor.
O último agasallo envelenado do opositor ao Kremlin foi o vídeo titulado O Palacio de Putin sobre a mansión que os amigos do presidente haberíanlle construído no mar Negro e que un dos seus mellores amigos, o empresario Arkadi Rotenberg, admitiu despois que era da súa propiedade.
Todo iso non só puxo en evidencia ao FSB e a Putin, senón que foron vistos por máis de 150 millóns de persoas, cifra que contrasta cos sete millóns que seguiron a conferencia de prensa anual do presidente nesas mesmas datas.
Rusia sen Putin
Todo comezou no partido liberal Yábloko, de onde Navalni foi expulsado polas súas ideas nacionalistas. Pero o seu ostracismo duraría pouco, xa que nas eleccións parlamentarias do 2011 logrou organizar as maiores protestas antigubernamentales desde a caída da URSS ao berro de guerra «Rusia sen Putin».
Ao ano seguinte deu o gran salto á política ao presentar a súa candidatura ás eleccións á Alcaldía de Moscova, onde logrou case un terzo dos votos, un fito sen precedentes para a oposición extraparlamentaria.
A animadversión de Putin, que nunca lle chama polo seu nome, nace das numerosas ocasións nas que o opositor sacou á luz as vergoñas de aliados do Kremlin, aos que denuncia co seu dedo acusador nas redes sociais lonxe do alcance da censura.
Para o látigo do Kremlin non hai tabús á hora de denunciar a corrupción na administración pública. Sexa o primeiro ministro, Dimitri Medvédev; o presidente do Parlamento ou dun banco estatal, o fiscal xeral ou a esposa do portavoz presidencial.
O líder opositor xa non era só un encordio, senón unha ameaza. Desde entón, foi condenado a senllas penas de cárcere por presuntos delitos económicos, que lle inhabilitaron como candidato ao Kremlin, e foi atacado en varias ocasións.
«En realidade, Navalni recibiu unha cadea perpetua. Non sairá do cárcere mentres dure a vida política de Putin», comentou a Efe Guennadi Gudkov, ex-deputado socialdemócrata exiliado en Bulgaria .
Mesmo entre reixas, logrou influír nas eleccións lexislativas de setembro co seu programa Voto Intelixente, aínda que non impediu que o partido do Kremlin renovase a maioría.