Apoio de Trump a Israel para executar o seu plan de incorporar as colonias xudías de Cisxordania
INTERNACIONAL
O vello soño sionista está a dous meses de converterse en realidade ante a impotencia dos palstinos
18 may 2020 . Actualizado ás 20:02 h.Benjamin Netanyahu ten un plan claro, unha data de execución e o apoio firme dos Estados Unidos. O primeiro ministro quere anexionar a Israel as colonias xudías de Cisxordania e o Val do Jordán, planea facelo en xullo e o seu proxecto está contemplado dentro do «plan do século» de Donald Trump. Este programa tamén contempla a «creación dun Estado palestino» nun prazo de catro anos. pero Bibi aposta por empezar coa anexión de forma unilateral e despois xa se verá o que ocorre porque non está polo labor de facer concesións a un inimigo derrotado.
O vello soño sionista está a dous meses de converterse en realidade ante a impotencia dunha Autoridade Nacional Palestina (ANP), esquecida polos seus veciños árabes e desesperada ante a pasividade da Unión Europea e ineficacia de Nacións Unidas. Os comunicados que a UE e a ONU emiten unha e outra vez expresando a súa «profunda preocupación» ante o avance da ocupación non son suficientes para frear esta estratexia colonizadora.
Desde que Trump chegou á presidencia a alianza con Israel levoulle a recoñecer Xerusalén como capital do Estado xudeu e trasladar alí a súa embaixada, asumir a soberanía sobre os Altos do Golán, ocupados a Siria en 1967, e declarar legais as colonias de Cisxordania. O presidente borrou con estas decisións décadas dun consenso internacional sobre o conflito que día a día quedaba caduco debido á política de feitos consumados de Israel.
Ante a ineficacia internacional, os israelís conseguiron poboar con 600.000 colonos Cisxordania e Xerusalén Este. Os organismos internacionais insisten en «a solución dos dous Estados» e ampáranse no dereito internacional, pero sobre o terreo só hai un Estado, Israel, e aplícase a súa lei.
Chamadas de alerta
Como ocorreu nas xornadas previas á decisión sobre Xerusalén, non cesan as chamadas de alerta sobre as graves consecuencias que a anexión pode traer. O rei Abdalá de Xordania dixo nunha entrevista concedida a Der Spiegel que isto pode abrir «un conflito a gran escala» entre o seu país e Israel, aínda que non entrou en detalles. Tampouco o fixo o xefe da diplomacia europea, Josep Borrell, quen se limitou a declarar que «temos que aumentar os nosos esforzos e os nosos contactos con todos os actores relevantes en Oriente Próximo». É dicir, nada.
As igrexas de Xerusalén ou a Organización de Cooperación Islámica tamén mostraron o seu descontento con este plan. Fronte ás alertas e as palabras de condena, o Parlamento de Israel ten xa nas súas mans o proxecto de lei para a anexión, unha promesa electoral de Netanyahu que conta co amplo apoio da cámara e está redactada en negro sobre branco, lista para ser executada en xullo.
«Dirixentes de todo o mundo hannos dito claramente que a anexión representa unha ameaza non sólo para a paz en Oriente Próximo, senón para o sistema internacional no seu conxunto», lembrou desde Ramala o xefe negociador palestino, Saeb Erekat. O problema é que ningún deses dirixentes foi capaz de aclarar a Erekat que medidas concretas pensan adoptar para deter esa ameaza.