A reacción contra a reforma das pensións en Francia garda paralelismos coa que houbo de ser retirada en 1995 por unha folga histórica que trastornou durante case un mes a actividade do país, un precedente que forzosamente ten en mente Macron.
O paro iniciado este xoves ten, do mesmo xeito que en 1995, un seguimento masivo nos ferrocarrís e nos transportes metropolitanos da rexión de París, onde viven 12 millóns de persoas.
O director de orquestra é o primeiro ministro de Macron, Édouard Philippe, que a próxima semana será o encargado de presentar os detalles. Ironías do destino: o padriño de Philippe na política non é outro que Alain Juppé, primeiro ministro en 1995.
O conservador Juppé foi o autor daquela fracasada reforma e quen a tivo que retirar baixo a presión dunha folga que durou 23 días e que, como por agora, asentouse na case unanimidade dos sindicatos.
Jacques Chirac gañara as eleccións en maio dese ano cun programa cuxo eixo principal era loitar contra a «fractura social». Macron conquistou o Elíseo no 2017 cun programa de corte liberal.
No que si coincide a situación de decembro do 2019 coa de hai xusto 24 anos é nun clima social moi deteriorado, agora simbolizado polas protestas dos chalecos amarelos.
O 10 de decembro de hai 24 anos, Juppé, que se forxou unha imaxe de inflexible e soberbio, anunciou que os réximes especiais como o da SNCF manteríanse, e aprazouse a reforma da compaña ferroviaria.