O control da cidade de Manbij simboliza o traspaso de poder de Washington e Moscova en Oriente Medio
16 oct 2019 . Actualizado ás 05:00 h.O control este martes da cidade de Manbij simboliza o traspaso de poder de Washington a Moscova en Oriente Medio. En apenas 24 horas, as bandeiras rusas substituíron ás estadounidenses, tras a súbita retirada ordenada por Donald Trump e despois de que a alianza kurdo-árabe Forzas Democráticas Sirias (FDS) vísese obrigada a recorrer a Damasco e Moscova para frear a ofensiva turca. Este acordo posibilitou que as tropas de Bachar ao Asade recuperen zonas baixo control kurdo sen necesidade dunha batalla longa e cruenta. Agora controlan as localidades de Ain Issa, Tabqa, Raqa e Manbij, segundo o Centro de Información de Rojava, mentres continúan os combates ao redor de Niveis ao Ain e Tal Abiad.
O Ministerio de Defensa ruso, sinalou que Damasco ten o control de Manbij e arredores, despois de que o consello civil desta cidade situada na ribeira oeste do Éufrates, confirmase que as milicias kurdas e as tropas de Al Asad combateran xuntas contra os rebeldes proturcos.
Patrullas rusas
O enviado do Kremlin para Siria, Alexander Lavrentyev, afirmou que non vai permitir un enfrontamento bélico entre Ankara e Damasco. «A ninguén lle interesa un conflito potencial entre tropas gobernamentais sirias e forzas turcas», dixo. Pouco despois, o Goberno ruso anunciou que o seu policía militar patrullará a liña da fronte entre as forzas sirias e turcas para evitar choques.
Varios cidadáns kurdos compartiron vídeos nas redes mostrando o seu apoio á chegada das tropas de Al Asad, pero outros temen o regreso ao control do réxime. «Os civís que se opuxeron ao Goberno de Al Asad están certamente en risco de ser perseguidos se retoma o control administrativo e seguridade» do Kurdistán sirio ou Rojova, explica Aron Lund, analista de The Century Foundation. Segundo o acordo entre as FDS e Damasco, as autoridades kurdas reterían o control administrativo das cidades.
No medio da batalla, mulleres vinculadas ao Estado Islámico provocaron onte un incendio no campo de Ain Issa para poder fuxir a territorio controlado por rebeldes sirios apoiados por Turquía , segundo informou o Partido da Unión Democrática (PYD) en Twitter.
90.000 vidas en perigo
Sete días de enfrontamentos cobráronse as vidas de 75 civís no bando sirio e 18 no turco. A oenegué italiana Un Pór Per denunciou o bombardeo de tres hospitais, dúas escolas e dúas igrexas. «Unha simple retirada de tropas puxo a 90.000 vidas en perigo», afirma o director de cooperación internacional de Save the Children, David do Campo. A ofensiva turca ha cernado o acceso dos traballadores humanitarios a unha zona na que ata hai unha semana, 90.000 persoas -a metade menores- «dependían 100 % da axuda humanitaria», explica. Agora non teñen acceso a auga, comida ou medicamentos.
A maioría das oenegués evacuaron ao seu persoal por motivos de seguridade, pero Save the Childen mantén dúas bases operativas. Do Campo augura que a cifra de desprazados (nestes momentos 200.000, segundo a ONU) multiplicarase a medida que se incrementen as accións das forzas de Ankara e Damasco.
Entre os desprazados aos que Save the Children xa non ten acceso están os 9.000 menores de 40 nacionalidades (entre eles españois) cuxos proxenitores estaban ou están afiliados ao Estado Islámico. Do Campo lembrou que non se pode tachar de «terroristas» a nenos e nenas. Francia é un dos poucos países que repatriou aos seus nacionais menores de idade. Do Campo criticou a inactividade do Goberno español e a Unión Europea que por agora se limitou a pedir restricións á venda de armas a Turquía.
O Reino Unido e Italia, país xunto con EE.UU. e España que máis armas exportou no 2018 a territorio turco, tamén se uniu á prohibición de vendas de armas e munición a Ankara despois de que Francia, Alemaña, Países Baixos, República Checa, Finlandia e España suspendesen as súas vendas.
Por outra banda, a ONU advertiu a Turquía que pode ser penalmente responsable de «execucións sumarias ilegais» de soldados cativos e dunha líder política kurda cometidas polo seu aliado, o grupo armado Ahrar ao Sharqiya.
