Agardábase que o ataque da semana pasada a unha instalación petroleira clave en Arabia Saudita, facilitado ou poida que mesmo executado por Irán , provocase unha escalada do prezo do cru, e así foi. E manterase alto por un tempo. Os sauditas din extraoficialmente que repararán os danos nunhas semanas e que mentres tanto poden usar a súa reserva para compensar a caída da produción; pero ese non é o problema, senón os seguros e os custos de transporte , que xa subiron de golpe despois dos ataques a petroleiros no Golfo Pérsico no verán e que agora se van pór polas nubes.
Iso non ten doado remedio, sobre todo porque seguramente haxa novos ataques nun futuro próximo. Irán demostrou a extrema vulnerabilidade dos seus inimigos sauditas e vai aproveitala a fondo. Sobre todo, porque esa vulnerabilidade tampouco ten doado remedio. O sistema de defensa antiaérea do que dispón Arabia Saudita resultou ser obsoleto e inoperante, pero o certo é que aínda non se inventou nada eficaz contra este tipo de ataques con drones a baixa altura. O mellor sistema téñeno os rusos, que é pouco probable que llo queiran vender, e nin sequera é totalmente fiable.
Pero, ademais, o ataque iraniano desvelou outra vulnerabilidade saudita, talvez máis importante que a militar: a diplomática. Riad comprendeu finalmente que Washington non está disposto a ir á guerra por eles, como fixo na Guerra do Golfo de 1991. O cesamento do falcón John Bolton (na imaxe) como conselleiro de seguridade nacional xa confirmou no seu momento que o presidente Trump mantense na liña non intervencionista. Un conflito armado a gran escala con Irán poría en perigo a súa reelección o ano que vén, ademais de que, sendo realistas, sería unha aventura de final incerto. Mesmo parece que os propios sauditas o están entendendo así. Visto o visto, unha guerra con Irán comezaría coa destrución de toda a infraestrutura petroleira saudita, os seus portos e as súas plantas potabilizadoras. Pasase o que pasase a partir de aí, Arabia Saudita tería cesado de existir.
De modo que só queda un camiño lóxico, que probablemente se irá abrindo paso nas próximas semanas ou meses: unha nova negociación con Irán por parte dos Estados Unidos que resolva ou aparque o contencioso nuclear. Pola súa banda, os sauditas non van ter máis remedio que aceptar a súa derrota no Iemen e chegar tamén a un acordo cos seus inimigos, os hutíes proiraníes. Para que se dean estes pasos necesítase un cambio brusco da inercia política tanto en Riad como en Washington , así que veremos, seguramente, máis cesamentos como o de Bolton -talvez o próximo en irse sexa Mike Pompeo-. Trump tería que afrontar a resistencia do núcleo duro do partido republicano, pero se os sauditas se abrandan e confírmase a caída de Netanyahu en Israel, esa resistencia non será moi entregada. Aínda que, por suposto, o máis lóxico non é sempre o que acaba sucedendo.