Tunisia pon a proba a súa fráxil democracia

Javier Martín TUNISIA / EFE

INTERNACIONAL

Una terna de favoritos a la que se suman también el actual primer ministro, Yusef Chahed
Unha terna de favoritos á que se suman tamén o actual primeiro ministro, Yusef Chahed ZOUBEIR SOUISSI

Os favoritos son un influente clérigo moderado e un magnate ao estilo de Berlusconi

02 sep 2019 . Actualizado ás 22:36 h.

A campaña para as segundas presidenciais libres de Tunisia arrincou este luns entre dúbidas sobre a solidez do seu mozo e fráxil democracia e a polémica ao redor da participación do magnate da televisión Nabil Karoui, un populista que lidera as enquisas desde o cárcere. Este empresario ao estilo de Silvio Berlusconi, un reputado clérigo islamita moderado de orixe morisco e un político do sistema que colaborou coa ditadura perfílanse como principais aspirantes á Presidencia de Tunisia nas eleccións do próximo día 15.

Unha terna de favoritos á que se suman tamén o actual primeiro ministro, Yusef Chahed, e a controvertida avogada Abir Moussi, que lidera aos nostálxicos da tiranía de Zinedin o Abedin Ben Alí, derrocado no 2011. Se ningún dos 26 candidatos en concurso logra a maioría absoluta deberase celebrar unha segunda volta antes do próximo 3 de novembro.

Abdelfatah Morou, actual presidente interino do Parlamento, está considerado un dos grandes teóricos do islam político. En 1969 Morou fundou o movemento Ennahda xunto ao seu actual presidente, Rachid Ghannouchi. Coa caída do ditador Ben Alí, ambos os líderes deron un impulso máis moderno e pragmático partido Ennahda. Así nun histórico congreso en maio do 2015 por primeira vez un movemento islamita separaba a acción política da predicación relixiosa, decisión pioneira no mundo musulmán referendada despois nas urnas (son primeira forza no Parlamento).

O seu principal competidor é Nabil Karoui (1963), que comezou a facer fortuna durante a ditadura como directivo en Francia e que durante a revolución se converteu nunha peza crave para a supervivencia da vella clase política. A súa cadea, Nessma TV -a máis vista do país e da que o propio Berlusconi é accionista- foi a primeira en ofrecer debates políticos e a fiestra desde a que o presidente Beji Caïd Essebsi, falecido o pasado xullo, saltou á palestra en plena revolta. Amarrado a un discurso populista, lidera as enquisas grazas sobre todo ás súas visitas ao interior do país e aos barrios máis desfavorecidos, onde reparte medicamentos e outros produtos esenciais e cala o seu discurso contra «a caste» de Tunisia, convenientemente difundidas pola súa cadea.

A súa proposta de liberalizar a economía e abrir o país ao investimento estranxeiro convértenlle, ademais, no inimigo das elites coas que durante un tempo tratou de relacionarse e no candidato favorito dos embaixadores estranxeiros destacados no país.

Expertos aseguran que Karoui -encarcerado fai tres semanas tras ser acusado de evasión fiscal e branqueo de capitais- atrae, igualmente, o voto feminino, que será clave xa que se calcula que dos novos electores, 1,2 millóns serán mulleres.

Ao pulso Morou-Karoui súmase o actual ministro de Defensa, Abdelkarim Zbidi, un vello aparachik da ditadura que se baixou do carro durante a revolta e perfílase como o candidato do sistema que domina desde a independencia de Francia.