A sensación é que os ministros da Eurozona acordaron seguir acordando
14 jun 2019 . Actualizado ás 20:53 h.Avanzada a madrugada do venres, ás 4.30 horas, o portavoz de Mario Centeo, presidente do Eurogrupo, comunicaba a través de Twitter que os ministros de Economía e Finanzas da Unión Europea (UE), reunidos en Luxemburgo , levantábanse da mesa cun acordo sobre o orzamento do euro, un dos instrumentos chamados a reforzar a arquitectura da divisa común.
O compromiso resultou ser mesmo máis difuso do que se agardaba como resultado das importantes diverxencias que existen ao redor desta fórmula entre os países do norte e os do sur de Europa. «O texto é forzosamente un compromiso, pactáronse os seus principais características», subliñou o portugués nunha comparecencia á primeira hora deste venres.
Unha idea que, ao seu lado, reforzou o comisario de Asuntos Económicos, Pierre Moscovici, con esta reflexión: «O que temos é o máximo que se podía acadar na situación actual, porque hai algúns ministros que estaban totalmente en contra dese principio, do texto e dos feitos».
Pero, vaso medio cheo ou medio baleiro? Máis ben o segundo. Moscovici referíase a esa disputa que marcou durante meses as negociacións do orzamento do euro e que pivotó durante as doce horas de reunións que comezaron ao mediodía do xoves e culminaron ao amencer. Dous bloques, cos Países Baixos, Suecia, Dinamarca ou Finlandia no flanco duro, moi esixentes coa disciplina orzamentaria; e outro máis solidario, con Francia , España ou Portugal á cabeza, partidarios dunha fórmula con capacidade para axudar aos países que se enfronten a situacións económicas delicadas. Unha verdadeira ferramenta «anticrise».
Máis traballo e incógnitas
A sensación é que os ministros acordaron seguir acordando. A ministra Nadia Calviño insistiu en que o factor estabilización (que permitiría, por exemplo, asistir de urxencia a un Estado ameazado pola especulación dos mercados financeiros), tampouco está descartada. «Seguirase traballando nun instrumento de estabilización como tal e déixase aberta a porta a que unha cofinanciación nacional complementaria que puidese graduarse en atención á evolución da economía e a outros parámetros».
Porque tamén esa derivada, clave en todo orzamento, a do financiamento, a do seu tamaño, queda sen aclararse. De entrada contaría cunha asignación do orzamento xeral da UE que roldaría os 17.000 millóns de euros, segundo a cifra que se veu barallando nas últimas semanas. Pero non hai decisión definitiva.