Trump intentou despedir a Mueller e coartar a investigación do Rusiagate
INTERNACIONAL
O fiscal indagou dez casos de posible obstrución á xustiza polo presidente
18 abr 2019 . Actualizado ás 21:50 h.Ao coñecer o nomeamento de Robert Mueller como investigador do Rusiagate, Donald Trump estalou: «Divos meu. É terrible. É o final da miña presidencia. Estou fodido». Onte, case dous anos despois, celebrou estar a ter «un bo día». O presidente festexaba así a publicación censurada do informe do fiscal especial da trama rusa, o mesmo no que se recolle o seu desconsuelo. Un informe de cuxa lectura dificilmente se conclúe o Game over que Trump chouchiou para dispersar a nube legal que segue ensombrecendo a súa presidencia.
Case un mes despois de que o fiscal xeral de EE.UU., William Barr, expuxese as súas conclusións sobre o informe, a sociedade estadounidense puido acceder a unha visión máis completa e complexa, aínda que parcialmente censurada por motivos legais: a do propio Robert Mueller. Barr determinou en marzo que Trump non conspirara con Rusia nin obstruido á xustiza. Foi o seu resumo en tres folios e medio das máis de catrocentas páxinas do documento orixinal. Onte volveu reafirmarse nunha rolda de prensa na que por momentos pareceu actuar en calidade de avogado do presidente. Trump «estaba frustrado e furioso pola súa sincera convicción de que a investigación estaba socavando a súa presidencia». Con este argumento, William Barr buscou contextualizar os ata dez casos de posible obstrución á xustiza analizados por Mueller.
A realidade é que a investigación deixa aberta a porta a un posible delito de obstrución á xustiza. O informe detalla que «se tivésemos a confianza (…) de que o presidente claramente non cometeu obstrución á xustiza, diriámolo. Baseados nos feitos, somos incapaces de chegar a esa conclusión». Barr, lonxe da indefinición, exonera ao presidente, aínda que ante os medios recoñeceu que estaba en «desacordo con algunhas das teorías legais» de Mueller respecto diso de que pode considerarse obstrución.
«É o final da miña presidencia», dixo o magnate tras coñecer quen ía ser o fiscal especial O fiscal especial vai mesmo máis aló ao asegurar que o presidente intentou «influír na investigación», pero que o seu empeño foi infrutuoso «en gran medida porque as persoas que rodeaban ao presidente negáronse a executar as súas ordes ou acceder ás súas peticións». Por exemplo, á de despedir ao propio Mueller, orde que Don McGahn, un dos exconsejeros da Casa Blanca, negouse a executar.
Só vínculos
Respecto ao Rusiagate, o equipo de Mueller logrou identificar «numerosos vínculos entre individuos con lazos co Goberno ruso e individuos asociados coa campaña de Trump». Con todo, os investigadores consideran que «a coordinación require dun acordo, tácito ou expreso» que non lograron determinar. Descartada a coordinación, o informe deixa claro que «o Goberno ruso percibiu que se beneficiaría dunha presidencia de Trump e traballou para asegurar ese resultado, e a campaña [do magnate] agardaba beneficiarse electoralmente da información roubada [ao Partido Demócrata e a Hillary Clinton] e divulgada a través dos esforzos rusos». Esforzos que, segundo William Barr, explícanse na campaña de desinformación en redes e no hackeo aos demócratas.
Os demócratas xa solicitaron formalmente a comparecencia de Robert Mueller no Congreso, algo ao que o fiscal xeral dixo non pór impedimentos.