O motín en Downing Street gaña adeptos

La Voz REDACCIÓN / LA VOZ

INTERNACIONAL

TOLGA AKMEN | afp

Gove lidera un grupo de cinco ministros que intentan torpedear o pacto do «brexit» como sexa

18 novs 2018 . Actualizado ás 09:35 h.

O primeiro golpe na mesa de Theresa May para conter a rebelión dos seus propios compañeiros conservadores deu resultado. A sangría de críticos limitouse a catro baixas. Pero a vitoria foi pírrica. Mentres Jacob Rees-Mogg intenta reunir aos 48 deputados necesarios para activar a moción de censura interna contra a primeira ministra, Michael Gove, un dos eternos opositores a May, lidera desde dentro do Executivo un grupo de cinco ministros dispostos a torpedear a calquera prezo o pacto do brexit en marcha.

A facción máis euroescéptica do Goberno británico presiona a May para que trate de modificar o acordo ao que chegou con Bruxelas e urxen á xefa do Executivo a que volva á mesa de negociacións coa Unión Europea, unha opción que ela descartou.

O primeiro dos obxectivos dos críticos de May é que renegocie o mecanismo de seguridade pactado para que non se levante unha fronteira en Irlanda do Norte.

O grupo de ministros euroescépticos quere que o Reino Unido poida romper unilateralmente esa cláusula no caso de que unha vez remate o período de transición do brexit, en decembro do 2020, Londres e Bruxelas aínda non teñan chegado a un acordo comercial que permita unha aduana fluída entre as dúas Irlandas.

Eses tories ameazan con votar en contra do pacto cando se presente no Parlamento británico se no cume extraordinario convocado en Bruxelas o próximo día 25 para ratificar o borrador non se modifica o texto que define os arranxos para Irlanda do Norte.

Dúbidas sobre os apoios

A pesar de que o sector crítico do Goberno mostrou onte o seu respaldo a May, mantense a ameaza de que suficientes deputados do Partido Conservador inicien unha moción de confianza contra o seu liderado. Máis dunha vintena de tories reclamaron xa esa votación e nos próximos días poderíase chegar ás 48 peticións necesarias -o 15 % dos deputados conservadores no Parlamento-. Segundo algunhas fontes, a cifra acadarase a próxima semana, xa que habería polo menos 70 dispostos a enviar a carta contra May.

A primeira ministra recalcou que o seu obxectivo é agora «finalizar» o acordo de saída acordado con Bruxelas e «executar un brexit que funcione para todo o Reino Unido». «A xente di: ‘Se puidese vostede facer as cousas de forma algo distinta e apostase por un modelo como o de Noruega ou o do Canadá, este problema da cláusula de seguridade (para Irlanda do Norte) desaparecería. Pero non desaparecería. O problema vai seguir estando aí», dixo a xefa de Goberno.

«Este non é o pacto ideal para todo o mundo, iso nunca o imos a conseguir», admitiu May, que insistiu en que é o mellor que podía ser negociado. «Non mandaremos máis enormes sumas de diñeiro a Bruxelas, acabaremos coa xurisdición do Tribunal de Xustiza Europeo, sairemos da política agraria común, da política comunitaria de pesca, da unión aduaneira e do mercado único», dixo a xefa de Goberno.

May, que foi ministra de Interior entre o 2010 e o 2016, resaltou ademais que o acordo porá fin á libre circulación de persoas entre a Unión Europea e o Reino Unido. «Durante seis anos, como ministra de Interior, fixen todo o que puiden para reducir a inmigración, pero tiña unha man atada ás costas, porque non podía facer nada sobre a xente que vén da Unión Europea. Agora podemos. A liberdade de movemento acaba», afirmou esgrimindo esta baza como un dos puntos fortes do seu plan.

Ata os laboristas romperon onte o seu equidistancia para reclamar unha renegociación das condicións de divorcio, aínda que tampouco conseguiron demasiados avances.

Theresa May despregará a próxima semana a súa enerxía para convencer os británicos de que o seu acordo con Bruxelas representa «o interese nacional», mentres lle persegue o veredicto de Camilla Cavendish, colaboradora do ex primeiro ministro, David Cameron, no Financial Times: «A cualidade que máis se admira na señora May é a mesma que pode arruinar ao país: o seu rexeitamento a cambiar de dirección».