Merkel entoa o «mea culpa»

Juan Carlos Barrena BERLÍN / COLPISA

INTERNACIONAL

Bernd von Jutrczenka | dpa

Admite que os choques na gran coalición explican o manco en Baviera dos seus dous socios do Goberno, mentres Seehofer sacódese calquera responsabilidade

16 oct 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

A chanceler federal e presidenta da Unión Cristianodemócrata (CDU), Angela Merkel, atribuíu á perda de confianza dos cidadáns nos dúas grandes formacións xermanas os malos resultados dos seus irmáns da Unión Socialcristiana (CSU) e os socialdemócratas (SPD) nas eleccións lexislativas do domingo en Baviera. Merkel non tivo pelos na lingua ao admitir que o longo proceso para a formación do Goberno en Berlín, con negociacións que se estenderon máis de seis meses, e a crise sufrida pola gran coalición ao arrincar a nova lexislatura han feito que se perda gran parte da confianza».

O desastre electoral da CSU -que cun 37 % de votos e o peor resultado en seis décadas perdeu a súa maioría absoluta e necesita negociar unha alianza de goberno- e a catástrofe do SPD -afundida por baixo do 10 % de apoios- deixan a a Grosse Koalition en Berlín en estado precario. Nin os bos datos económicos nin o pleno emprego do que goza Alemaña son suficientes para a xente «cando falta algo, algo tan importante como a confianza nos actores políticos», dixo a chanceler na súa análise persoal dos comicios bávaros. 

«Isto é válido tamén para os partidos da Unión (CDU/CSU), dos que se agarda que actúen unidos», subliñou Merkel en referencia ás críticas constantes do líder socialcristiano e titular do Interior, Horst Seehofer, á política de refuxiados que causaron a recente crise da gran coalición. A pesar de que moitos na súa propia formación desexan a súa renuncia por considerarlle o principal culpable da apreciable perda de votos, Seehofer reiterou onte que non ten intención de dimitir nin como presidente da CSU nin como ministro en Berlín co argumento de que a situación é tan difícil que non pode ser resolta por unha soa persoa e menos aínda coa súa marcha. O partido gobernante en Baviera aparcou temporalmente as rifas persoais, nomeou a Markus Söder para repetir no cargo de primeiro ministro e coqueteó cos Electores Libres, a formación conservadora independente coa que aspira a coaligarse para manterse no poder cinco anos máis.

«Definir liñas vermellas»

Tamén os socialdemócratas ven nas desavinzas no seo da gran coalición a causa do desastre electoral en Baviera. A súa presidenta, Andrea Nahles, mostrouse, con todo, contraria polo momento a «definir liñas vermellas» para que o SPD siga sendo fiel á alianza de Goberno en Berlín e partidaria de continuar traballando e recuperar o tempo perdido polos debates estériles provocados por Seehofer e a CSU. «Temos que acelerar, temos que loitar» para que a política do partido brille na coalición cos conservadores, dixo Nahles, quen como Merkel quere agardar ao resultado das eleccións rexionais no land de Hesse o próximo 28 de outubro antes de tomar decisións transcendentais.

A presidenta do SPD vese sometida á presión de quen no partido esixen abandonar a gran coalición, ante o feito de que os socialdemócratas non fixeron senón perder votos en todas as eleccións e ver como a súa popularidade cae en picado desde o seu matrimonio forzoso cos conservadores. «Non quero repicar a morto», dixo o líder das Mocidades Socialistas, Kevin Kühnert, á hora de expresar a súa preocupación polo futuro do SPD.

Kühnert mostrouse a pesar de todo esperanzado e subliñou que existen temas a nivel nacional para que a súa formación poida lucirse, desde o debate das pensións á resolución da crise do diésel. «Atopámonos ante meses decisivos na gran coalición», sinalou á súa vez o secretario xeral do SPD, Lars Klingbeil, quen esixiu un «novo estilo na colaboración» entre as tres formacións que gobernan en Berlín. Máis claro aínda foi Kühnert, quen comentou que os socialdemócratas teñen dúas opcións: «Ou intentamos unha vez máis facer entrar en razón aos socios de coalición ou nos imos». Abondará a faísca dunha nova provocación de Seehofer ou unha afronta conservadora ao Partido Socialdemócrata para que a gran coalición pase á historia.