Fernando Albán Salazar, o concelleiro opositor suicidado en dependencias do Servizo Bolivariano de Intelixencia (Sebin), converteuse nunha evidencia máis da traxedia que arrasa a Venezuela e do vergonzante maridaxe entre o zapaterismo e o madurismo.
14 oct 2018 . Actualizado ás 13:19 h.A vítima, pertencente ao partido Primeiro Xustiza que lidera Henrique Capriles, foi detida -secuestrada, segundo a versión oficiosa- o pasado venres, día cinco, no aeroporto internacional de Maiquetía cando regresaba de Nova York, onde viaxara formando parte da delegación opositora que, encabezada por Julio Borges, asistira á Asemblea Xeral da ONU, na que a crise venezolana foi o tema máis destacado.
Albán Salazar apenas levaba un par de días nas dependencias do Sebin nos que, segundo o seu avogado, os seus anfitrións mostráronlle un especial interese en que gravase un vídeo no que implicase a Julio Borges, dirixente do seu mesmo partido, no suposto atentado errado contra Maduro do pasado catro de agosto. O luns, oito, o fiscal xeral Tarek William Saab, deulle por suicidado . Segundo a versión oficial, guindouse ao baleiro desde a fiestra dun décimo piso, tras solicitar permiso para acudir ao servizo. É o terceiro preso político que non sae con vida desas dependencias.
A versión do suicidio ofrecida por William Saab (ex Defensor do Pobo), só lla creu José Luis Rodríguez Zapatero , o alter ego oficioso de Nicolás Maduro.
Todos os demais, todos os que non comen do mesmo pesebre, pona en dúbida ou a rexeitan de plano. Entre eles está o actual ministro de Asuntos Exteriores español, Josep Borrell, quen chamou a consultas ao embaixador de Venezuela en España e sumouse ás múltiples voces internacionais, desde a ONU á Unión Europea, que esixen unha investigación independente.
Nunha rolda de prensa que protagonizou o pasado xoves Borrell, que peitea canas, lembroulle ao seu compañeiro de partido que o suicidio de Fernando Albán traíalle a a memoria a morte do estudante español Enrique Ruano, outro que alá polo ano 1969 tirouse por unha fiestra mentres estaba a ser interrogado e torturado en dependencias policiais franquistas.
Luisa Ortega, a fiscal xeral de Venezuela, actualmente exilada en Colombia, que coñece mellor que ninguén as interioridades do chavismo-madurismo, en declaracións á canle NTN24, dixo literalmente: «teño información de dentro de que se lle morreu afogado porque o estaban torturando cunha bolsa. O bolsearon, como se di no argot policial, e morréuselles».
Por outra banda, a xornalista venezolana Carla Angola, ao día seguinte de a morte de Fernando Albán, difundiu unha serie de planos da torre do Servizo Bolivariano de Intelixencia Nacional (Sebin), onde demostra que lvos baños que se atopan nas instalacións non teñen fiestras. Esta serie de imaxes tiran por terra a versión oficial do presunto suicidio ofrecida por fiscal xeral, Tarek William Saab, segundo a cal a vítima se lanzou pola venda dun baño no décimo piso da torre do Sebin situada en Praza Venezuela.
Á súa vez a deputada opositora Delsa Solórzano denunciou que a autopsia ten signos de ter sido confeccionada á medida da versión oficial. Precisou que quen asina a acta de defunción de Fernando Albán é un médico comunitario con dous anos de carreira, cando os facultados para facer unha autopsia son os anatomopatólogos forenses. Arnaldo Pérez, o asinante, é un médico que, segundo a deputada, foi contratado hai pouco máis dun mes, como consta na súa ficha da Seguridade Social. Arnoldo Pérez, na súa biografía de Twitter descríbese a si mesmo como «un servidor do pobo» e «soldado de Chávez». Non se permitiu facer outra a profesionais encargados pola familia.
Católico practicante
Fernando Albán detido, segundo William Saab, pola súa presunta implicación no suposto intento de atentado contra Maduro, ten un perfil que a ninguén lle encaixa co dun suicida.
Segundo testemuños de quen coñeceron de preto en vida, era un avogado laico, católico practicante. A arquidiocese de Caracas nun comunicado defíneo como «Home comprometido coa acción social da Igrexa católica en Caracas con Caritas, ‘A Pota Solidaria', nos barrios máis humildes e ‘O quilo de amor' para a xente pobre».
Fronte a isto, o fiscal xeral, exercendo de voceiro das cloacas do madurismo dixo que se estaban estudando os 2.084 vídeos e mensaxes do seu teléfono celular, insinuando que algúns deles son de contido pedófilo, o que explicaría o móbil do suposto suicidio. La campaña de desprestixio da vítima non fixo máis que empezar.
De todo iso Rodríguez Zapatero parece que non se dá por decatado e insiste en que non procede unha investigación externa «porque hai que respectar o esquema institucional».
O posicionamento do ex presidente español sobre as circunstancias da morte do concelleiro opositor caraqueño só é un apuntamento máis, que se saiba o penúltimo, da folla de servizos prestados a Nicolás Maduro e á cleptocracia que lle rodea desde fai polo menos tres anos.
Sen ir máis lonxe, hai escasas semanas tivo a ousadía de declarar que o éxodo masivo de venezolanos, sen precedentes na historia do continente americano «ten moito que ver coas sancións económicas impostas por Estados Unidos e apoiadas por algúns gobernos».
Tales manifestacións obrigaron, unha vez máis a Luis Almagro, actual secretario xeral da Organización de Estados Americanos (OEA) a aconsellarlle «que non sexa imbécil». Para os que non coñezan ben ao personaxe o ex chanceler do goberno de Pepe Mujica aclara que «está no maior grao de imbecilidad porque ten problemas de comprensión».
Non é o único ao que lle chama a atención a folla de servizos prestados polo riseiro leonés ao actual inquilino do palacio de Miraflores. O historiador mexicano Enrique Krauze, excelente coñecedor da realidade venezolana, nunha recente entrevista publicada por La Voz de Galicia dicía, entre outras cousas que « A historia non perdoará a Zapatero que defenda a ditadura de Maduro».
José Miguel Vivanco, director de Human Rights para América publicou estes días un twitter no que se pode ler: «Zapatero foi un excelente encubridor da ditadura de Maduro. Con calquera argumento, incluso os máis inverosímiles» . Nese mesma mensaxe facíase unha pregunta clave: «Que o motivará?».
Desde a actual presidencia do goberno de España tratan de desligarse da axenda do incómodo personaxe, pero máis ben só de boca para fóra porque o executivo español non se ha dignado apoiar á recente iniciativa de 15 países, catro delas da UE, de incrementar as presións diplomáticas e financeiras contra o réxime madurista. Iso despois de que 217 destacados cargos públicos do partido, a maioría deles estómagos agradecidos que ocuparon ministerios e outros altos cargos nos dous gobernos que presidiu, subscribiron un manifesto defendendo o seu labor en Venezuela cando empezaban a aumentar as críticas contra el. Entre os abaixo asinantes figuran o nome da actual vicepresidenta Carmen Calvo e o de Jousei Bono, o muñidor do contrato millonario de venda das patrulleiras ao goberno de Chávez no ano 2005, cando era ministro de Defensa.
Algúns observadores da realidade venezolana inclúen na folla de servizos prestados por Zapatero a Maduro a excarceración de Lorent Enrique Gómez Soleh, presidente de Organización Liberdade e premio Sajarov 2017 que se atopaba detido no Sebin desde o ano 2014, sen xuízo. A excarceración deste mozo que o pasado sábado chegou a España desterrado por orde da Asemblea Nacional Constituínte e con instrucións claras de que tiña que corroborar os seus arrebatos suicidas. Esa é a versión oficial das causas da súa excarceración.
Casualidade ou quizais non tanto, a liberación do mozo Lorent estivo precedida da viaxe a Caracas de Juan Pablo Laiglesia, secretario de estado de Cooperación Internacional. Máis que un xesto humanitario, cheira a outra cortina de fume despregada polo eficiente Zapatero para tratar de tapar o escándalo internacional do caso Albán xa que nas mazmorras do madurismo aínda quedan 225 presos políticos.