Unha vítima dun cura pederasta de Pensilvania: «Aos 10 anos tocoume, aos 11 xa me violou»

Alfonso Fernández EFE

INTERNACIONAL

CARLOS BARRIA | Reuters

John Delaney sufriu abusos na década dos oitenta. Aínda que aos seus 45 anos segue rezando a mesma oración antes de durmir, distanciouse da relixión. «Divos non estaba ao meu lado cando fun violado. Berrei pedindo axuda, e non acudiu»

17 ago 2018 . Actualizado ás 17:22 h.

«Cando tiña 10 anos, chegou á parroquia e comezou cos tocamentos, aos 11 xa me violou (...). Esnaquizou a miña alma e levou a miña infancia», relata a Efe John Delaney, unha das vítimas dos abusos de curas da Igrexa católica nos Estados Unidos, desvelados nun arrepiante informe.

A Corte Suprema de Pensilvania publicou esta semana un reporte dun gran xurado que documenta 300 supostos casos de «sacerdotes depredadores» sexuais en seis das oito diocese do estado, tras investigar denuncias de abusos de menores, informe no que identifica a 1.000 menores como vítimas desde 1940. Delaney, que agora ten 48 anos, foi un deles. «levou a miña infancia, e iso é algo que non se pode recuperar. Convenceume de que os meus pais sabían o que estaba a facer e aprobábano, que era algo que non estaba mal», agrega nunha entrevista telefónica con Efe ao lembrar os abusos do cura James Brzyski, considerado un dos máis brutais da arquidiocese de Pensilvania.

Os abusos producíronse na década de 1980 nun barrio do nordés de Filadelfia, onde o novo párroco comezou a recrutar aos monaguillos que lle asistirían na misa. «Fun un dos escollidos: aos 10 anos tocoume, aos 11 xa me violou», indica. Delaney di que o seu comportamento cambiou totalmente tras os abusos de Brzyski, quen faleceu no 2017 sen ser condenado, xa que pasou de ser un mozo tímido e estudioso a ser violento e faltar a clase constantemente. «Os meus pais leváronme a este sacerdote para que me aconsellase. Non sabían que xustamente me estaban enviando ao depredador», lamenta aínda emocionado.

Como moitas outras vítimas, Delaney sufriu problemas de alcoholismo e drogadicción nos anos posteriores, e tivo que abandonar Filadelfia atafegado ante o recordo do sacerdote pederasta. «Mudeime hai máis de 11 anos. Era demasiado. Non podía pasar por diante da igrexa, tiña demasiados recordos. Érame imposible estar en determinados lugares, espertaban emocións terribles», subliña. «E aínda teño que lidar con iso -engade-, está comigo todos os días».

Delaney carga contra a impunidade xeneralizada na Igrexa católica, posto que ao sacerdote «habíano trasladado previamente de tres parroquias, con sixilo, a pesar de que sabían que abusaba de nenos e era un pedófilo confeso». «Honestamente, creo que os seminarios son criadeiros de pedófilos. Os pederastas atópanse nun lugar seguro dentro da Igrexa. Teñen acceso a nenos, e a xente confía nos sacerdotes. Os pederastas escóndense tras os seus sotanas e saben que a Igrexa lles vai a protexer se se meten en problemas», reflexiona.

Tras máis de 15 anos traballando na organización SNAP, que axuda a vítimas de abusos sexuais, critica a hipocrisía da xerarquía católica e desconfía das desculpas vertidas tras o informe en Pensilvania. «Sabían perfectamente que se estaba abusando e violando a nenos, e non fixeron nada. As oracións non significan nada. Só se desculpan agora porque lles descubriron», denuncia.

Especialmente frustrado atópase coa inacción do papa Francisco: «Tiña esperanzas con este papa, pensei que ía actuar. Pero só vin palabras, máis do mesmo». Por iso, a xuízo de Delaney, o máis doloroso é o encubrimento, que considera que «é case peor que o abuso». Como consecuencia diso, e de que case todos os casos son demasiado antigos como para ser xulgados, xa que son anteriores ao 2000, non haberá xustiza para as vítimas.

Aínda que segue rezando a mesma oración ao irse a durmir, afirma que se distanciou do sentimento relixioso. «Non creo no Deus no que a Igrexa católica me ensinou a crer. Divos non estaba ao meu lado cando fun violado. Berrei pedindo axuda, e non acudiu», gabia.