Seehofer e Merkel acaban reconciliándose

Patricia Baelo

INTERNACIONAL

MICHAEL KAPPELER | Afp

A chanceler e o seu ministro do Interior logran salvar a coalición tras un acordo sobre inmigración

03 jul 2018 . Actualizado ás 00:37 h.

O circo político en Alemaña parece ter acabado. Tras unha noite intensa, na que o ministro do Interior presentou a súa dimisión para retractarse horas despois, Horst Seehofer e Angela Merkel lograron achegar posturas en política migratoria para salvar así a recentemente estreada coalición de Goberno. O acordo inclúe a creación do que denominan centros de tránsito na franxa fronteiriza entre Austria e Alemaña. Alí internaríase aos refuxiados que entrasen en Alemaña tras ter pasado e rexistrado como solicitante de asilo noutro país da UE. Os inmigrantes estarían recluídos neses campos, se poder saír, durante o proceso para outorgarlles a residencia ou enviarlles de volta ao país por onde entrasen en Europa.

O pacto está collido por alfinetes xa que falta a aprobación do terceiro socio da coalición, o Partido Socialdemócrata (SDP), oposto outrora a este tipo de centros de reclusión.

As negociacións deste luns foron duras e intensas. Primeiro houbo un encontro a tres bandas co presidente do Parlamento, Wolfgang Schäuble, e posteriormente, unha cita entre ambos e as cúpulas dos seus partidos, a CDU e a CSU bávara, no medio dunha gran expectación.

«O desexo de solucionar o conflito é grande e agora hai que aclarar como se poden combinar medidas nacionais e europeas», declarou a chanceler antes das reunións, consciente de que as diferenzas co seu socio máis á dereita no Executivo non só manteñen en albas ao país, senón ao continente. O domingo, Seehofer, que rexeita a política de asilo de Merkel desde que esta abriu a fronteira aos refuxiados en setembro de 2015, considerara insuficientes todos os acordos acadados entre Berlín e os seus veciños da UE.

O bávaro expresouse en contra de reacoller aos inmigrantes que sexan rescatados en alto mar en centros situados en chan alemán. Pero ademais, lamentou que os pactos bilaterais que Merkel asinou con polo menos 13 países da UE, entre eles España e Grecia, para acoller aos refuxiados que entraron ao bloque polo seu territorio antes de continuar a súa travesía ata Alemaña, non tivesen un efecto inmediato. Seehofer insistira en comezar xa coas expulsións na fronteira, para combater a chamada migración secundaria. Un plan que Merkel rexeitou, dado que trasladaría a crise dun Estado a outro. Tamén os seus correlixionarios da CDU, cuxa secretaria xeral, Annegret Kramp-Karrenbauer, subliñou que «as medidas unilaterais enviarían un sinal equivocado aos veciños europeos». Do mesmo xeito que o terceiro socio de Goberno, o SPD, que elaborara a súa propia proposta na liña dos acordos de Bruxelas. Nin sequera os votantes da CSU apoian a Seehofer. Segundo unha sondaxe recente, o 48 % deles están ao lado do ministro do Interior, fronte ao 49 % que apoian a Merkel.

«Non deixarei que me destitúa unha chanceler que é chanceler grazas a min», di Seehofer

Con todo, Seehofer lanzara onte novos dardos á xefa do Executivo. «Non deixarei que me destitúa unha chanceler que é chanceler só grazas a min», sinalou en alusión a que nas eleccións de setembro a súa formación conseguiu en Baviera un resultado comparativamente mellor que o obtido en todo o país pola CDU de Merkel. «Estou nunha situación difícil de imaxinar, a persoa á que axudei a chegar onde está, quere librarse de min», engadiu nunha entrevista co diario Süddeutsche Zeitung.

O consenso foi complicado. Se non lograban achegar posturas, Seehofer ameazaba con iniciar as expulsións contra a vontade de Merkel, co que esta tería que cesalo. En calquera caso, a pregunta que todos se facían onte era se realmente merece a pena, e ata cando, manter a histórica alianza entre a CDU e a CSU, formacións irmás desde 1949. De romper a gran coalición, que custou seis meses negociar e só leva operativa desde marzo, Merkel tería que formar un Goberno en minoría ou buscar o apoio dos Verdes. O escenario podería conducir a novas eleccións.

A nova xeración de conservadores bávaros endurece o seu discurso político

O ministro alemán do Interior e líder da CSU xa faltou a tres citas importantes nos últimos días. Horst Seehofer ausentouse a semana pasada do pleno, precisamente cando a xefa do Goberno prestaba declaración co fin de explicar ao Bundestag a súa política migratoria antes de partir ao cume europeo de Bruxelas. Algo que, sin duda, foi un desplante cara a Angela Merkel por parte do seu socio máis á dereita no Executivo da gran coalición. O que é peor, o falcón bávaro faltou o luns a dúas reunións dos grupos parlamentarios da CDU e a CSU, alegando non ter chegado a tempo por quedar atrapado nun atasco.

Con todo cada vez máis voces consideran que, a piques de cumprir 69 anos este mércores, Seehofer tirou a toalla e deixado de verse a si mesmo sentado no gabinete xunto á chanceler, a súa eterna rival, que desexa que caia xunto a el. Aínda que o crecente desgaste do líder da CSU non pode entenderse sen Baviera, o próspero Land situado no sueste do país e bastión da formación desde tempos inmemoriais. O estado federado ao que máis demandantes de asilo chegaron desde que estalou a crise migratoria en setembro do 2015 ten cita coas urnas o próximo 14 de outubro.

Por primeira vez a CSU teme perder alí a súa maioría absoluta de mans do ultradereitista AfD, que tras capitalizar o rexeitamento cara aos refuxiados, coroouse terceiro nas eleccións xerais de setembro e ameaza con quedar segundo en Baviera. Iso propiciou que os socialcristianos dividíronse polas súas diferentes posturas migratorias. Dun lado a fracción máis moderada, representada polo ministro alemán de Cooperación e Desenvolvemento, Gerd Müller, que se distanciaba onte do plan que prevé o inminente peche da fronteira. «Os bávaros non desexan que nos convertamos nun partido só rexional», insistía Müller, que aposta pola continuidade da alianza entre a CDU e a CSU a nivel federal.

Doutro está a á dura, encarnada polo actual primeiro ministro de Baviera, Markus Söder, a quen Seehofer pasou a testemuña en decembro pasada, así como o xefe do grupo parlamentario da CSU, Alexander Dobrindt. Ambos instaron o domingo á cúpula bávara a seguir adiante co plan unilateral de inmigración, que prevé as expulsións. «Trátase da loita final pola credibilidade» da formación, chamouno Söder, quen tamén criticou a reforma da eurozona proposta por Merkel e o presidente francés, Emmanuel Macron, por medo a unha mutualización da débeda.

A liña dura parece imporse xa na CSU, que busca encher o baleiro que deixou a CDU á súa dereita. Por iso, se Seehofer remata dimitindo dos seus cargos, o máis probable é que o ambicioso Söder e os seus non tarden en substituírlle á fronte do partido. Aínda que tamén no gabinete de Merkel, que agora se empeñan en protexer. «Dentro do Executivo pódese lograr moito, pero fóra del, non», sostén a nova xeración bávara.

A crise dos refuxiados e o ascenso dos ultras partiron en dous á CSU