A socialdemocracia alemá elixe a Andrea Nahles para reflotar o partido

La Voz REDACCIÓN / LA VOZ

INTERNACIONAL

REUTERS | RALPH ORLOWSKI

É a primeira muller a cargo de a formación en 155 anos de historia do SPD

23 abr 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

Por primeira vez nos seus 155 anos de historia, o Partido Socialdemócrata de Alemaña (SPD) elixiu a unha muller como presidenta, a xefa do grupo parlamentario e exministra de Traballo Andrea Nahles. Un 66,35 % dos preto de 600 delegados presentes nun congreso extraordinario do partido votaron a favor de Nahles, unha política de 47 anos que terá a difícil misión de frear a caída de popularidade do SPD e superar as divisións internas.

Nahles impúxose a Simone Lange, alcaldesa de Flensburg. No entanto, o feito de que un terzo das bases negásenlle o apoio foi interpretado como un sinal das gretas na formación e é xa un dos peores resultados nunha votación para presidente na historia do SPD.

«Hai 30 anos que entrei no SPD. A primeira da nosa familia. Católica. Filla de traballadores. Moza. De provincia. Máis non teño que dicir», presentouse Nahles ante os seus correlixionarios, segundo recolle Dpa. «Moitas mulleres coñecen este teito de cristal tan raro co que se topan unha e outra vez. Sempre hai algo que leva a que ao final sempre sexan os homes os que se poñen diante. Hoxe neste congreso romperá este teito de cristal no SPD. E permanecerá aberto», prometeu.

Renovación

Segundo recolle a citada axencia alemá, Nahles anunciou un proceso de renovación do partido, que sufriu un desastre histórico nas eleccións do 24 de setembro e quedou moi dividido por formar por terceira vez un Executivo coa conservadora Angela Merkel. «Pódese renovar un partido desde o Goberno, isto quérollo demostrar a partir de mañá», argumentou Nahles. A política prometeu que baixo o seu mandato o SPD loitará por domar o que chamou «o capitalismo dixital» e asegurou que o capítulo sobre o fortalecemento e as reformas da Unión Europea pactado cos conservadores será aplicado «letra por letra».

Nahles sucede a Martin Schulz, quen renunciou ao cargo por falta de apoio interno despois de ter negociado con éxito o acordo de coalición con Merkel. A nova pesidenta do SPD asume en tempos turbulentos para o partido, que celebrou onte o seu quinto congreso en pouco máis dun ano. A agrupación máis antiga de Alemaña obtivo nos comicios xerais un 20,5 % dos votos, o seu peor resultado desde 1949.

De pequena aspiraba xa a ser chanceler

A primeira muller presidenta do Partido Socialdemócrata de Alemaña (SPD), Andrea Nahles, labrouse un nome durante o último Goberno do SPD, hai 15 anos, cando sendo deputada encabezou unha rebelión interna para evitar que se aprobasen profundas reformas do sistema social. Agora, convertida en xefa parlamentaria do SPD e tras exercer de ministra de Traballo a pasada lexislatura, a política de 47 anos busca devolver a ilusión a unha formación sumida nunha crise de identidade e desmoralizada polas derrotas.

Nahles (1970, Mendig, en Renania-Palatinado) foi unha figura clave para que os socialdemócratas aprobasen o acordo para formar unha terceira coalición de Goberno cos conservadores de Angela Merkel. Desta forma reforzou a súa autoridade no partido e achandou o camiño para converterse na candidata do SPD á cancillería nas eleccións xerais do 2021. Terá opción así de cumprir un soño de mocidade. Nunha revista do seu colexio declarou que de maior aspiraba a converterse en «ama de casa ou en chanceler».

Separada e nai dunha filla, Andrea Nahles é licenciada en Filosofía e Filoloxía alemá e membro do SPD desde que tiña 18 anos. Foi líder das mocidades socialdemócratas (os «Jusos»), polo que coñece moi ben as bases, e no 2009 foi elixida secretaria xeral do partido. Sendo ministra de Traballo, sacou adiante numerosas iniciativas, entre elas a aprobación do salario mínimo e melloras nas xubilacións, así como nas pensións dos sobreviventes do Holocausto.

Na memoria colectiva aínda está moi presente un enérxico discurso que Nahles pronunciou en xaneiro durante un complicado congreso no que o SPD buscaba o apoio dos seus delegados para negociar a reedición dunha gran coalición con Merkel. Moitos agardan que ese ímpeto contaxie ás bases e sirva para recompor a un partido feito pedazos e que colecciona desastres electorais.

«Xefa na recámara»

A nova presidenta ha vivido en directo cada unha da crise da formación, desde a escisión provocada en 1998 por Oskar Lafontaine, quen abandonou o partido para fundar A Esquerda, ata a erosión de electorado acentuada polas lexislaturas en gran coalición baixo a chanceler. A enerxética Nahles percorreu un longo camiño, incluída a prórroga vivida desde a súa designación por unanimidade da executiva do partido, a finais do pasado febreiro, ata o congreso de onte. O seu rápido nomeamento para relevar a Schulz, quen renunciou ao cargo entre fortes tensións, desatou críticas das bases, recelosas dunha solución desde arriba á enésima crise do partido.

Nahles está acostumada gañar a partida con vibrantes discursos ao bordo da afonía. As súas relacións con Merkel non sempre foron doados, pero a chanceler valora a súa capacidade de traballo, mentres que ela estima nesta a súa perseveranza. O seu momento máis difícil foi no 2005, cando precipitou a caída do entón presidente do SPD, Franz Müntefering, leal a Gerhard Schröder e obrigado a renunciar ao imporse ela como secretaria xeral en vez do candidato do aparello. Nahles arrepentiuse, ao bordo das bágoas, de ter derrubado ao seu xefe, ao que seguiu a súa renuncia a ocupar o cargo. Acadou a vicepresidencia do partido en 2017. A partir de aí, foi unha «xefa na recámara» para un partido que, desde o adeus de Lafontaine, coñeceu nove substitucións na súa presidencia.

No privado é tan combativa como no político: aos 16 anos sufriu unha grave lesión practicando deporte, que lle deixou unha cojera, e a súa fronte está atravesada por unha cicatriz resultado de accidente en coche, que non lle quitou a súa paixón pola velocidade.