Andrea Nahles, primeira presidenta da historia do Partido Socialdemócrata alemán

EFE

INTERNACIONAL

RALPH ORLOWSKI | Reuters

Saíu elixida xefa do partido cun 66 % dos votos

23 abr 2018 . Actualizado ás 01:08 h.

O Partido Socialdemócrata (SPD) elixiu este domingo como a súa nova presidenta a Andrea Nahles, ata agora líder do seu grupo parlamentario, que se converte así na primeira muller a cargo de unha formación con 154 anos de historia. Nahles, quen sucederá no cargo a Martin Schulz, obtivo 414 apoios entre os 631 delegados presentes, o que significa un 66,3 % do total de votos válidos no congreso extraordinario do SPD, celebrado na cidade de Wiesbaden (oeste).

O resultado contrasta co 100 % logrado un ano atrás por Schulz, o que se explica en parte en que esta vez había unha candidatura alternativa, da alcaldesa de Flensburg (norte), Simone Lange, quen obtivo 172 votos. Nahles partía como clara favorita, xa que fora designada por unanimidade pola cúpula do partido, mentres que Lange era unha aspirante pouco coñecida e con escasas perspectivas de éxito.

Antes da votación, Nahles pedira o apoio aos seus correlixionarios para presidir o partido, co compromiso de liderar a renovación da formación máis antiga de Alemaña. «Hoxe, aquí, imos romper un teito de cristal», asegurou Nahles, nun vibrante discurso ante os 600 delegados, en alusión ao feito de que o SPD dispúñase a colocar por primeira vez na súa historia a unha muller na súa xefatura.

Pedro Sánchez saluda a Martin Schulz
Pedro Sánchez saúda a Martin Schulz CLEMENS BILAN | EFE

Nahles lembrou o difícil camiño percorrido polo SPD ata aceptar entrar nunha nova gran coalición coa chanceler Angela Merkel, desde a debilidade en que quedou o partido tras afundirse no seu mínimo histórico -un 20,5 %- nas últimas eleccións xerais. «Podemos renovarnos, desde dentro da gran coalición», prometeu Nahles, para cualificar ao SPD de «defensor da xustiza social» e lembrar algúns dos logros co selo do partido, como a implantación do salario mínimo interprofesional, conseguida na anterior lexislatura, con ela como ministra de Traballo. Nahles pechou o seu discurso cunha chamada á unidade -«podemos logralo, pero iso non é cousa dunha soa persoa, senón de todos xuntos»-, tras unha intervención infestada de alusións persoais, incluída á súa filla de seis anos e á súa nai, presente na sala.

A Nahles, de 47 anos, apóiaa a cúpula en bloque, mentres que Lange, seis anos máis novo, é pouco coñecida mesmo dentro do propio partido. O seu rival habíase presentado como a «alternativa real» para un partido que, lembrou, «non podo demorar por máis tempo a súa renovación», á vez que evocaba a figura do excanciller Willy Brandt, a figura máis emblemática do SPD. O duelo entre dúas candidaturas é o primeiro que vive o SPD desde que en 1995 o esquerdista Oskar Lafontaine arrebatou a presidencia ao moderado Rudolf Scharping, cun vibrante discurso nun congreso do partido.

Trátase do catro congreso do SPD nun ano e o primeiro tras a formación dunha nova gran coalición baixo o liderado Merkel e a dimisión de Martin Schulz como presidente do partido. Schulz converteuse en xefe do partido hai un ano como gran esperanza para derrotar a Merkel, para acabar encaixando unha dura derrota.

De pequena aspiraba xa a ser chanceler

A primeira muller presidenta do Partido Socialdemócrata de Alemaña (SPD), Andrea Nahles, labrouse un nome durante o último Goberno do SPD, hai 15 anos, cando sendo deputada encabezou unha rebelión interna para evitar que se aprobasen profundas reformas do sistema social. Agora, convertida en xefa parlamentaria do SPD e tras exercer de ministra de Traballo a pasada lexislatura, a política de 47 anos busca devolver a ilusión a unha formación sumida nunha crise de identidade e desmoralizada polas derrotas.

Nahles (1970, Mendig, en Renania-Palatinado) foi unha figura clave para que os socialdemócratas aprobasen o acordo para formar unha terceira coalición de Goberno cos conservadores de Angela Merkel. Desta forma reforzou a súa autoridade no partido e achandou o camiño para converterse na candidata do SPD á cancillería en as eleccións xerais do 2021. Terá opción así de cumprir un soño de mocidade. Nunha revista do seu colexio declarou que de maior aspiraba a converterse en «ama de casa ou en chanceler».

Separada e nai dunha filla, Andrea Nahles é licenciada en Filosofía e Filoloxía alemá e membro do SPD desde que tiña 18 anos. Foi líder das mocidades socialdemócratas (os «Jusos»), polo que coñece moi ben as bases, e no 2009 foi elixida secretaria xeral do partido. Sendo ministra de Traballo, sacou adiante numerosas iniciativas, entre elas a aprobación do salario mínimo e melloras nas xubilacións, así como en as pensións dos sobreviventes do Holocausto.

Na memoria colectiva aínda está moi presente un enérxico discurso que Nahles pronunciou en xaneiro durante un complicado congreso no que o SPD buscaba o apoio dos seus delegados para negociar a reedición dunha gran coalición con Merkel. Moitos agardan que ese ímpeto contaxie ás bases e sirva para recompor a un partido feito pedazos e que colecciona desastres electorais.

«Xefa na recámara»

A nova presidenta ha vivido en directo cada unha da crise da formación, desde a escisión provocada en 1998 por Oskar Lafontaine, quen abandonou o partido para fundar A Esquerda, ata a erosión de electorado acentuada polas lexislaturas en gran coalición baixo a chanceler. A enerxética Nahles percorreu un longo camiño, incluída a prórroga vivida desde a súa designación por unanimidade da executiva do partido, a finais do pasado febreiro, ata o congreso de onte. O seu rápido nomeamento para relevar a Schulz, quen renunciou ao cargo entre fortes tensións, desatou críticas das bases, recelosas dunha solución desde arriba á enésima crise do partido.

Nahles está acostumada gañar a partida con vibrantes discursos ao bordo da afonía. As súas relacións con Merkel non sempre foron doados, pero a chanceler valora a súa capacidade de traballo, mentres que ela estima nesta a súa perseveranza. O seu momento máis difícil foi no 2005, cando precipitou a caída do entón presidente do SPD, Franz Müntefering, leal a Gerhard Schröder e obrigado a renunciar ao imporse ela como secretaria xeral en vez do candidato do aparello. Nahles arrepentiuse, ao bordo das bágoas, de ter derrubado ao seu xefe, ao que seguiu a súa renuncia a ocupar o cargo. Acadou a vicepresidencia do partido en 2017. A partir de aí, foi unha «xefa na recámara» para un partido que, desde o adeus de Lafontaine, coñeceu nove substitucións na súa presidencia.

No privado é tan combativa como no político: aos 16 anos sufriu unha grave lesión practicando deporte, que lle deixou unha cojera, e a súa fronte está atravesada por unha cicatriz resultado de accidente en coche, que non lle quitou a súa paixón pola velocidade.