O xefe do Elíseo busca recuperar peso internacional para o seu país e paliar os problemas domésticos
16 abr 2018 . Actualizado ás 07:30 h.Emmanuel Macron atopou na crise siria unha oportunidade para reforzar a súa figura e a de Francia . Ao seu país quere devolverlle a grandeur, estado ao que aspira desde que a acadou con Richelieu e que agora se albisca posible nunha UE sen Gran Bretaña e con Alemaña remisa a calquera iniciativa militar. Liderar a política exterior de Europa, que xa se ha visto que non funciona a través dos organismos comunitarios, e superar o dominio germánico, tras trece anos de éraa Merkel, son dous dos obxectivos do presidente francés.
París converteríase entón na ponte entre Washington e Moscova, unha parada necesaria para o entendemento entre potencias; un papel que o propio Macron recalcaba nesta crise ao transcender que poucas horas antes do ataque el mesmo falara por teléfono con Vladimir Putin. E é que Macron quere facer do seu país un vixiante dos tratados internacionais, referencia necesaria no espazo democrático. Enmarcada neste obxectivo enténdese a ofensiva diplomática na ONU, onde hoxe presentará unha nova resolución sobre Siria.
Un presidente con poderes
Isto enlaza coas ambicións persoais do político galo, que non son menores. Para o líder de En Marcha é importante cumprir a súa palabra («Fago o que digo» é un das súas lemas), e foron moitas as veces que advertiu de que o uso de armas químicas era a liña vermella que o Elíseo non ía permitir. Ademais, servíalle para separarse de François Hollande, que fai cinco anos, ante a evidencia do uso de armas químicas contra a poboación en Siria, ordenou un ataque selectivo que quedou en nada cando Obama decidiu botarse atrás.
E se Hollande intentaba impregnar de normalidade a vida presidencial, Macron decidiu que exercerá todas as potestades que lle dá o palacio do Elíseo. Por iso non levou o ataque á Asemblea Nacional e será esta tarde cando dea conta do ocorrido, porque non necesitaba facelo, xa que o presidente da República só ten que consultar cos deputados unha declaración de guerra ou unha operación militar prolongada.
Siria tamén lle axuda a puír o seu perfil de estadista ante os conflitos domésticos que ten que combater. Nas rúas francesas hai protestas dos estudantes, pola reforma no acceso á universidade, que pasa de ser por sorteo a unha selección por parte dos profesores; dos traballadores en xeral, ante o anuncio de cambios lexislativos no estatuto que os protexe; dos servizos estatais de transporte , é dicir, trens e avións, polo anunciado despedimento de empregados; e dos pensionistas, a quen se lles subiron os impostos.
Macron revela que convenceu Trump para que quede en Siria a longo prazo
París quere liderar unha fronte diplomático para rebaixar a influencia rusa na zona
c. porteiro/ p. baelo
Emmanuel Macron, presidente de Francia , mantivo onte unha entrevista televisada polos principais medios do país na que dixo que convencera Donald Trump de que quede en Siria : «Fai dez días o presidente Trump dicía que Estados Unidos consideraba irse de Siria [...], pero convencémolo de que é necesario permanecer a longo prazo», declarou. O anuncio habíao feito Trump en Twitter e o ter sido convencido agora pola contra dará munición aos seus críticos sobre o seu errática forma de gobernar.
Francia, que xunto a Gran Bretaña é o país europeo con máis intereses en Siria, intenta liderar a ofensiva diplomática para contrarrestar a influencia de Rusia en Siria. Mentres puntualizaba na televisión as súas decisións -«Oíron que teñamos declarado a guerra a Bachar ao Asade? Non. Esa é a diferenza respecto de Libia ou Iraq», dixo-, defendía que o papel de Francia é «poder falar con todo o mundo», polo que, dixo, tratará de convencer Rusia e a Turquía de que participen nunhas conversacións para unha solución política consensuada.
Hoxe terá un escenario perfecto para avanzar: os ministros de Exteriores da UE reúnense en Luxemburgo e Siria copará todos os debates. Polo momento non hai consenso europeo sobre a extensión e magnitude das sancións que poderían pór en risco a última fiestra de diálogo con Moscova e o acordo nuclear con Irán .
Pero Francia aposta por presionar ao Kremlin. O ministro de Relacións Exteriores francés, Jean-Yves Lle Drian, dicía onte nunhas declaracións a Lle Journal du Dimanche que Rusia debería exercer a súa influencia sobre Siria para pór en marcha un proceso de paz. «Oxalá Rusia teña entendido que tras o bombardeo hai que axuntar esforzos para pór en marcha un proceso político no país árabe», dixo Lle Drian. E é que despois do ataque chega a diplomacia, e Francia quere estar en primeira liña en ambas.
Alemaña pide calma
Pero en Berlín, un día despois de que Merkel definise o operativo aliado como «necesario e razoable», o presidente federal pedía unha solución diplomática. «Por primeira vez existe o risco real dunha confrontación directa entre sistemas armamentísticos rusos e estadounidenses en chan sirio», admitiu nunha entrevista ao Bild am Sonntag Frank-Walter Steinmeier, que insta a Rusia e EE. UU. a impulsar unha nova iniciativa cara á paz. «Independentemente do presidente Putin, non debemos declarar como inimigo a Rusia no seu conxunto e ás súas xentes», sinalou Steinmeier. «Contrarrestar o perigoso distanciamento -advertiu Steinmeier en referencia á crise polo caso Skripal- é o principal desafío e tarefa dunha política responsable».