O director do Instituto de Desenvolvemento Social e Paz da Universidade de Alacante considera que o ataque non impedirá que Al Asad continúa usando armas químicas
16 abr 2018 . Actualizado ás 07:30 h.«Lanzaron un ataque de mínimos para non desestabilizar a zona e non xerar represalias por parte de Rusia ». Dese modo interpreta o director do Instituto de Desenvolvemento Social e Paz da Universidade de Alacante, autor de Siria . Revolución, sectarismo e xihad, Ignacio Álvarez-Ossorio, a intervención realizada por Estados Unidos, o Reino Unido e Francia durante a madrugada do sábado. Ao seu xuízo, en lugar de impedir que Al Asad continúe usando armas químicas contra a poboación, esa estratexia conseguiu envalentonarle.
-Habería que ter feito un ataque de máis envergadura, pese ao risco de enfadar aos rusos?
-O gran problema é que o que ocorreu mostra que EE. UU. non ten ningunha estratexia. Vai dando tumbos. Máis aló de combater ao Estado Islámico e de evitar os ataques con armas químicas, non ten un proxecto de futuro. Nin para Siria nin para o resto da rexión. Non é a primeira vez que o réxime usa ese tipo de gases. Ao non ter tido consecuencias o ataque, en lugar de impedir o seu uso, o que fixo é envalentonar a Al Asad para que continúe facéndoo.
-Como debería responder a comunidade internacional?
-De forma multilateral. Habería que buscar un consenso, pero Rusia ten dereito de veto no Consello de Seguridade. Por esa razón, queda descartada esa contestación. O que se bota en falta de EE. UU., como ocorreu con Obama, é unha estratexia clara para pór fin á guerra e para que se rendan contas polos crimes de guerra perpetrados.
-É o Tribunal Penal Internacional o que ha de xulgalos?
-Claro. Os crimes de guerra e de lesa humanidade non prescriben. Incluso a ONU aprobou a final do 2016 un mecanismo de investigación para ir acumulando probas dos ataques realizados polo réxime e por grupos opositores. O importante é reunir probas para poder xulgar aos culpables, para que non queden impunes.
-Cre que haberá máis ataques?
-Leste foi un ataque limitado, como o que de abril do 2017. En realidade non altera o equilibrio de forzas na zona nin xera un cambio radical. Foi algo de cara á galería porque Trump, do mesmo xeito que Macron e May, prometeron responder a un ataque con armamento químico. Cumpren a súa palabra, pero sen chegar a provocar unha escalada do conflito.
-Al Asad está blindado?
-Totalmente. Sobre o terreo ten unha posición de forza e conta co respaldo de Rusia e Irán, que están moi involucradas en apontoarlle no poder, mentres os respaldos dos rebeldes son moito máis débiles.
-Por que Irán e Rusia protexen tanto a Al Asad?
-Para Irán é o seu principal aliado estratéxico na rexión. Non falamos só de Siria, que forma parte dun quebracabezas moito máis complexo no que se está librando un pulso con Arabia Saudita polo control de Oriente Medio. No caso de Rusia, esta mantivo boas relacións co país desde a Guerra Fría e, ademais, ten intereses a nivel interno, desde bases militares ás reservas de petróleo e gas que explotan as compañas rusas. Pero tamén está utilizando a súa intervención en Siria como un trampolín para reconquistar o poder perdido en Oriente Medio. Ademais, deulle moito prestixio a escala doméstica. É unha xogada mestra.
-E que vai pasar co pobo sirio?
-Está completamente devastado, dividido entre os partidarios de Bachar ao Asade e os seus detractores. Pagou a factura do enfrontamento das potencias rexionais. Pagan as consecuencias dunha guerra que provocou a maior crise humanitaria do século.