Amaia e Alfred cantarán xuntos de novo na semifinal de «OT 2017»

M.V.

INFORMACIÓN

A parella protagonizou unha das actuacións máis tenras da edición, a de «City of Stars» de «A A Land». O vindeiro luns as súas voces volverán soar xuntas nun tema que fixo especial ilusión ao catalán

16 ene 2018 . Actualizado ás 19:52 h.

Se os espectadores de OT 2017 tivesen que aventurar en que momento exacto Alfred García e Amaia Romero  caeron rendidos de amor, é probable que a maioría situase o flechazo nos días previos á terceira gala, moi temperá a edición. Os profesores propiciaron o romance sen ser aínda conscientes do papel de celestinos que estaban a desempeñar ao asignarlles la tenra e delicada canción da A Land, City of Stars. O do Prat e a de Pamplona non só defenderon maxistralmente a súa versión do tema de Gosling e Stone sobre o escenario, converténdoo nun dos himnos desta edición e a súa interpretación, no seu momento ata agora máis máxico, senón que ademais, namoráronse -se non o fixeron xa antes- durante os seus ensaios

Talvez foi nun dos box, talvez na clase dos Javis, profesores de interpretación de OT 2017. «De que cor ten os ollos Amaia?». «Ao principio parece que os ten marróns, pero son verdes. Pola noite tenos verdosos gris, é super moi ben». «E Alfred?». «Marróns». «Que pendentes leva hoxe Amaia?». «Hoxe leva uns super chulos, que son azuis e como de cor ouro. Son como de caras e van virando». «Gústanme moito os teus ollos. City of stars, are you shining just for me?». «Gústame moito a túa voz, pero falada tamén, á parte de cantar. City of stars, just one thing everybody wants». «Gústame moito tamén que ás veces me sorprendes porque falamos de música e apareces cun artista que me gusta ou eu aparezo cun artista que ti tamén coñeces e iso sorpréndeme ». «Gústame o teu mundo interior, ou sexa a imaxinación que tes e non sei, es un pouco raro». «A min tamén me gusta moito o teu eu interior porque é como unha incógnita saber o que estás a pensar, o que sentes... e iso gústame». «Gústame moito como tes separadas as paletas, fixeime desde o principio». «A min gústame cando feixes, non sei, cando fas unha cousa co pelo que se queda para un lado todo e iso mólame que flipas. Mola unha chea». «O teu cheiro, encántame o teu cheiro, gústame moitísimo cando cheiras, amais cheiras sempre»...

E naceu Almaia.

A parella cociñouse a lume moi lento, polo menos diante das cámaras. El sempre pendente dela. Ela escurridiza para non desviar a atención do realmente importante: a voz, a aprendizaxe, a superación, a música. Pero a audiencia, á que nada lle gusta máis que un bo culebrón, pronto comezou, atenta, a cazar os sinais. Foi na quinta gala cuado Alfred disipou calquera dúbida, plantándolle un bico na boca a Amaia diante de todos os seus compañeiros.

Amaia e Alfred son hoxe toda unha icona desta edición de Operación Triunfo. Principalmente, polo seu indubidable talento -ao micrófono, pero tamén con instrumentos musicais varios-, o que os converteu nos dous grandes favoritos, pero tamén pola súa calidade humana, a súa educación e a súa espontaneidade, por representar a unha xeración ata agora orfa de referentes na televisión actual. O vindeiro luns volverán subirse xuntos ao escenario, momento que promete xa, a seis días vista, consagrarse como un novo instante crave do concurso e, tamén, da súa historia. Interpretarán unha versión en español de o I Just Can't Stop Loving You, de Michael Jackson, un tema que ilusionou especialmente ao catalán, devoto do falecido rei do pop.

Non será o seu o único dúo da semifinal que terá lugar o día 22 -o luns 29 celebrarase a gala para elixir ao representante en Eurovisión e o 5 de febreiro, a gran final-: Aitana e Miriam cantarán Valerie de Amy Winehouse. En canto ás interpretacións individuais, a repartición de temas saldouse do seguinte xeito:

-Canción grupal: Cóntame

-Agoney: Where have you been, de Rihanna

-Ana Guerra: Havana, de Camila Cabelo

-Aitana: Instruction de Demi Lovato

-Amaia: Lémbroche Amanda, de Víctor Jara

-Miriam: Lémbrame, de Carlos Rivera

-E Alfred: Maldita dozura, de Vetusta Morla