O emotivo discurso de Branca Suárez co que rematou chorando

C. A. REDACCIÓN / LA VOZ

INFORMACIÓN

Europa Press Tv

A actriz recolleu un premio polo seu papel na serie de Telecinco «O que escondían os seus ollos»

13 dic 2017 . Actualizado ás 17:32 h.

Branca Suárez protagonizou unha emocionado discurso na entrega dos premios Ondas. A actriz subiu ao escenario para recoller o galardón á mellor intérprete feminina en ficción pola súa participación na serie O que escondían os seus ollos, que emitiu fai uns meses Telecinco. Cun estilismo moi rompedor, vestida totalmente de negro e combinando as transparencias coa pedrería, Branca Suárez abrigo sorprendeu polo seu peiteado, un recolleito con ondas que imitaba a o corte bob co pelo cara a un lado. Branca Suárez, que durante este ano 2017 a piques de rematar non deixou de traballar, recolleu no escenario un premio nunha noite especialmente emotiva para ela, na que rematou chorando e coa voz crebada. «Non é o que máis me gusta, pero intentarei facelo ben, sobre todo controlar os nervios, porque é moi emocionante estar aquí, e un segundo Ondas, compartilo coas series... É un popurrí de cousas», explicaba minutos antes de comezar a gala celebrada en Sevilla segundo recolle Ola.com

José Manuel Vidal | EFE

«Grazas ao xurado que pensou que... dá como vertixe dicilo... por segunda vez debo ter este cabalo na miña casa. Grazas Telecinco, grazas MOD Producións por darme a esta preciosa Sonsoles. Grazas a Rubén Cortada, marabilloso compañeiro; grazas Salvador Calvo, polo seu cariño, polo seu amor, pola súa delicadeza, pola súa temperanza... grazas ao resto do elenco», comezaba. Branca Suárez tamén tiña palabras de cariño para a protagonista real da historia que narra O que escondían os seus ollos, Sónsoles Icaza, Marques de Llanzol, que viviu unha historia de amor con Serrano Suñer, cuñado de Francisco Franco.

José Manuel Vidal | EFE

«Referíame a Sonsoles e á súa valentía para sentir, para arriscarse. Deixemos ao carón o contexto histórico, aos personaxes históricos que aparecen nestes capítulos, e falemos do amor, da valentía para sentir, falamos do risco, do sufrimento, do odio mesmo ás veces... e falemos de todos estes sentimentos que estes protagonistas desta historia de amor tiveron a valentía de vivir, de enfrontarse a eles, de sentir... e que ata hai uns meses esta historia foi gardada nun caixón e todas estas persoas tiveron a valentía de desempoar», proseguía. 

RAUL CARO CADEAS | EFE

Pero foi no momento no que lembrou á súa familia no Branca Suárez emocionouse máis: «Grazas á miña familia, que estades aí. Sei que hoxe estamos en Sevilla pero se isto fóra no outro lado do mundo tamén me hubiérais acompañado», afirmou, xa case sen poder falar. «Que bobada, ¡que horror!», exclamaba antes de romper a chorar, para rematar recoñecendo que «teño un día un pouco sensible». E concluía dicindo que «grazas á familia elixida. A Paloma Juanes, a toda a familia que quero ter sempre ao meu lado, Natalia... Quérovos. Grazas e desculpade». 

Nos últimos meses, ademais do que escondían os seus ollos, estreou As mozas do cable (a primeira serie española producida por Netflix, da que haberá unha segunda tempada) e O Bar, unha película de Álex de la Iglesia na que coincidiu con Mario Casas, e nos próximos meses ten pendente do trinque Tempo despois, unha cinta de José Luis Corda, con Antonio da Torre e Roberto Álamo.