O éxito de a película de Christopher Nolan espertou o interese por unha das derrotas militares máis exitosas da historia
14 ago 2017 . Actualizado ás 20:43 h.Dunkerque, en poder dos alemáns. Tropas aliadas resisten nas rúas para protexer embárquelos, que proseguen con dificultades.
Parte alemán
Comunicado de guerra do Alto Mando alemán:
«A batalla de Dunkerque toca ao seu fin. As nosas tropas penetraron na cidade e tomaron do forte de Louis. O inimigo resiste á desesperada e nas rúas desenvólvense fortes combates entre as forzas alemás e as forzas francesas encargadas de cubrir a retirada e o embarque dos soldados ingleses».
O Alto Mando alemán comunica:
«A fortaleza de Dunkerque foi tomada despois dun combate encarnizado. Caeron no noso poder 40.000 prisioneiros e un considerable botín de guerra que aínda non puido ser clasificado. Con esta conquista, todo o litoral belga-francés, desde o Escalda ata a desembocadura do Somme, quedou completamente ocupado polas tropas alemás».
Parte inglés
Comunicado do Ministerio do Aire:
«Para soster as tropas aliadas, os aparellos británicos de bombardeo efectuaron durante a xornada do 2 de xuño unha serie de ataques sobre os emprazamentos da artillería, estradas, vías férreas e concentracións das tropas inimigas na rexión de Dunkerque. Os avións pesados continuaron as operacións durante a noite.
Ao mesmo tempo, outras formacións da nosa aviación atacaron os aeródromos inimigos, e diferentes obxectivos militares do noroeste de Alemaña. Os nosos aparellos regresaron ás súas bases. Os avións de caza continúan o seu servizo de ofensiva na rexión de Dunkerque».
Parte francés
Parte da mañá:
«Durante a noite continuaron con toda actividade os embarcos na rexión de Dunkerque, grazas á resistencia das nosas tropas e a pesar das dificultades, aumentadas pola presión inimiga».
Discurso de Churchill
Grazas a un milagre, embarcaron 335.000 homes en Dunkerque. Inglaterra e Francia, estreitamente unidas, defenderán ata a morte o seu chan natal.
A Cámara dos Comúns reuniuse esta tarde para comezar a súa semana parlamentaria, cunha declaración do primeiro ministro sobre a situación da guerra. Desde o comezo da sesión, a atmosfera estivo moi animada. Durante a hora dedicada aos rogos e preguntas, foron chegando numerosos deputados. Tamén asistiron numerosos diplomáticos e gran cantidade de público.
Churchill declarou: «No momento de ser rotas as defensas francesas en Sedán e o Mosa, só unha retirada rápida cara a Amiens podería ter salvado ás forzas francesas e inglesas que se atopaban en Bélxica. Esta acción estratéxica non foi realizada. O Alto Mando francés cría que podería cortar a fenda. As forzas franco-inglesas trataron de manter a á dereita dos belgas. O empurre alemán cortou as comunicacións entre devanditas forzas e o groso do Exército francés. Os alemáns cortáronnos as subministracións de víveres e municións, e chegaron, pola costa, case ata Dunkerque.
»Boulogne e Calais foron perdidos, despois de loita desesperada. En Calais deuse ao comandante inglés unha hora para retirarse; pero non aceptou e combateuse nas rúas durante catro días. Soamente trinta sobreviventes de Calais puideron ser salvados pola Marina . Ignoramos a sorte dos seus compañeiros. O seu sacrificio contivo a dúas divisións blindadas alemás que, doutro xeito, terían sido lanzadas contra nós. Esta resistencia permitiu a inundación de Dunkerque e a defensa deste porto.
»Ao ver que era imposible restablecer as comunicacións co groso das forzas francesas, soamente quedaba unha solución. Hai unha semana, temín ter que anunciar á Cámara o maior desastre militar de toda a historia. Os conselleiros militares opinaban que só se poderían embarcar de 20.000 a 30.000 homes. A masa dos exércitos franceses e ingleses tería quedado desamparada e reducida á capitulación, por falta de subministracións. Todo o núcleo do Exército británico perecería ou sería feito prisioneiro».
A capitulación belga
«Outro duro golpe para nós foi a capitulación do rei Leopoldo. Se Bélxica non se refuxiase nunha neutralidade que quedou demostrado ser fatal, os exércitos aliados, ao comezo da guerra, terían salvado, non só a Bélxica, senón quizais mesmo a Polonia. O Exército belga contaba con medio millón de homes, e gardaba nosa única liña de retirada cara ao mar. Sen consultar a ninguén, o rei Leopoldo capituló e deixou descuberto todo o noso flanco. Creo que non hai xa motivos para suspender o noso xuízo sobre esta decisión. Agora podemos opinar sobre este episodio lamentable.
»A defección belga obrigounos a cubrir unha fronte de máis de 30 quilómetros. Parecía imposible que un número tan importante de tropas aliadas puidese ser embarcada. Os alemáns atacaban con gran furia ás tropas que se retiraban cara a Dunkerque. Preto de cen avións estaban constantemente amais delas. Os combates duraron catro ou cinco días, e todos os esforzos das masas de divisións alemás non puideron ocupar o pequeno terreo onde loitaban os aliados.
»O labor da aviación e mariña durante o embarque das tropas foi realmente hercúlea. Grazas a un milagre de liberación, debido ás altas cualidades das nosas tropas, conseguiron embarcar 335.000 homes... (Grandes aplausos) en case mil barcos pequenos, de todas clases, e facerlles chegar a Inglaterra».
30.000 baixas
«Non debemos conceder a esta liberación a categoría dunha vitoria. A guerra non se gaña con evacuacións. Houbo unha vitoria, que foi a da aviación, que demostrou a súa superioridade sobre a alemá, e que lle causou perdas catro veces máis importantes que as sufridas por nós. Perdemos 30.000 homes, entre mortos, feridos e prisioneiros. Entre os mortos atópase o fillo do ministro de Comercio, sir Andrew Duncan.
»Perdemos preto de mil canóns, todos os vehículos blindados e transportes que tiñamos na rexión. Estas perdas significan unha nova dilación na expansión da nosa forza militar. Esta expansión non se efectuou como nós agardabamos. Non hai motivos para crer que dentro dalgúns meses non poidamos REVISAR repor estas importantes perdas co produto do traballo inglés.
»Con todo, a nosa gratitude pola retirada do noso Exército non debe cegarnos sobre o feito de que a campaña en Bélxica foi un colosal desastre militar. O exército francés foi debilitado. O belga desapareceu. E unha parte das liñas fortificadas, nas que se tiña tanta confianza, perdeuse. Todos os portos da Canle están en mans do inimigo, con todas as consecuencias estratéxicas que de aquí se derivan, e temos que agardar outro golpe, case inmediato, contra nós ou contra Francia».
O plan de Hitler
«Díxosenos que Hitler ten un plan para invadir as illas Británicas. Actualmente, temos nas illas forzas incomparablemente superiores ás que tivemos xamais; pero isto non quere dicir que debamos contentarnos cunha guerra defensiva. Temos deberes para cos nosos aliados. Temos que reconstituir o Corpo Expedicionario Británico, baixo o mando do seu valente xefe, lord Gort».
A defensa da illa
«Mentres tanto, temos que aumentar o plan defensivo da illa ata un grao en que se necesiten poucos homes para defendela e poidamos REVISAR levar a outra parte a nosa potencia ofensiva. Pero convén tratar disto nunha sesión secreta, que se celebrará, probablemente, o vindeiro martes.
»Hai que tomar medidas contra os estranxeiros inimigos e os súbditos ingleses que poidan ser perigosos. O Goberno empregará o seu poder sen a menor vacilación, ata que teña a seguridade de que estes elementos foron suprimidos.
»En canto á invasión, nunca nos séculos pasados púidose dar ao noso país a seguridade absoluta de que non será invadido. Sempre houbo algunha posibilidade diso. Estamos seguros de que se utilizarán novos métodos. Temos que prepararnos contra calquera nova estratagema. Ningunha idea, por extraordinaria que sexa, deixará de ser estudada atentamente. Teño a confianza de que, se todos cumprimos o noso deber, poderemos defender estas illas durante anos se é necesario. Esta é a resolución do Goberno da súa Maxestade, de todos os seus súbditos e do Parlamento inglés. O Imperio inglés e a República Francesa, estreitamente unidos, defenderán ata a morte o seu chan natal».
Xamais nos renderemos
«Loitaremos en Francia, nos mares e nos océanos. Loitaremos con confianza e potencia no aire, defenderemos as nosas illas a calquera prezo que sexa. Loitaremos nas praias, nos aeródromos, nas rúas e nas montañas. Xamais nos renderemos. (Grandes aplausos) Mesmo no caso -o que non creo por un só momento- de que estas illas se visen en gran parte dominadas e reducidas á miseria, entón, o noso Imperio máis aló dos mares, armado e gardado pola flota británica, continuará a loita ata o momento en que o novo mundo, con toda a súa potencia e forza, lanzásese adiante para liberar e salvar aos do vello mundo». (Grandes ovacións da Cámara)