O pulso entre Coudet e Onésimo que obrigou ao Celta a intervir

BANCADA DE RÍO

A xestión dos canteiráns, principal punto de fricción entre os dous adestradores

22 oct 2021 . Actualizado ás 10:37 h.

Non é a primeira vez que o Celta , por medio do seu director xeral, Antonio Chaves, intervén directamente nas diferenzas de criterio entre Eduardo Coudet e Onésimo Sánchez á hora de xestionar que papel desempeñan os canteiráns. «Se non van ter participación directa no primeiro equipo, xogarán no filial. É decisión do club». Coudet repetiu, sen ocultar certa contrariedade, a expresión «participación directa». Das palabras pronunciadas polo arxentino o pasado sábado dedúcese que só poderá contar con eles cando considere que van ocupar unha praza no once inicial, conten coa garantía de minutos, ou sexan imprescindibles como recambios polas baixas.

O técnico do primeiro equipo xustificou dese modo as ausencias na convocatoria ante o Sevilla de Carlos Domínguez —que fora titular ante Osasuna e disputado os últimos 13 minutos fronte ao Levante— e de Gabri Veiga —que, a un gran nivel co filial, completara a semana íntegra co primeiro equipo, adestrándose na posición de Denis— para incorporarse á viaxe do Celta B a Majadahonda. A mensaxe de Coudet, tras a intervención do club, matiza o que el mesmo mandou fai apenas un par de meses: «Os canteiráns que poidamos REVISAR utilizar e váiannos a axudar, ímolo facer».

O desencontro por Holsgrove

As discrepancias entre Coudet e Onésimo —ao que tamén se achacou desde o club a mala xestión dos canteiráns que retornaron ao filial tras o despedimento de Óscar García— remóntanse ao final da pasada tempada. A comunicación entre ambos os técnicos está deteriorada. O primeiro conflito serio, e que acabaría pagando daquela o propio xogador, tivo como protagonista ao centrocampista Jordan Holsgrove.

Coudet fixo debutar ao escocés en xaneiro, na segunda parte do partido ante o Vilarreal en Balaídos, e tívoo durante dous meses en dinámica de primeiro equipo: xogou media hora ante o Granada e outra media ante o Valladolid antes de que, en marzo, na semana previa ao derbi fronte ao Deportivo en Barreiro, e debido ás baixas que arrastraba, Onésimo reclamase a súa presenza. Antonio Chaves foi o encargado de falar na cidade deportiva con Coudet, que non recibiu de bo grado a petición. Jordan xogou o derbi, desapareceu da dinámica do primeiro equipo e competiu tamén co filial nos partidos da fase previa á promoción de ascenso.

O Celta mantiña algunha opción remota de clasificarse para Europa e Coudet volveu chamar a Holsgrove antes da visita a Vilarreal, a catro xornadas do final. Deulle 12 minutos na Cerámica e outros 21 a semana seguinte ante o Xetafe. Faltaban só dúas xornadas. O Celta viaxaba a Barcelona —con Sequeira, Carlos Domínguez e Jordan na expedición— e o filial marchábase a Mérida para disputar a promoción de ascenso a Segunda fronte ao filial do Athletic.

O autobús do segundo equipo partiu de Vigo sen Jordan. A presión de Onésimo e do club —o propio Carlos Mouriño, que viaxou a Estremadura, priorizou esa fase de ascenso a unha hipotética clasificación europea— fixo que, a última hora, Holsgrove saíse nun coche para subirse ao autocar do equipo na Gudiña. Coudet non volveu contar nunca máis co escocés. Nin sequera cando en pretemporada citou a unha boa nómina de canteiráns, incluídos xogadores do xuvenil.

Coudet entende que os canteiráns se forman mellor co primeiro persoal, á marxe dos minutos que poida ofrecerlles: «Son dúas categorías menos, sen menosprezar a ninguén. É outro ritmo, outra velocidade». Onésimo prefire que os futbolistas dos que dispón adéstrense con el para preparar os partidos. E, no medio, o Celta tomou a decisión de intervir: «Os rapaces teñen que xogar para seguir crecendo». Esta semana traballaron co primeiro equipo os futbolistas do filial Carlos Domínguez e Fer Medrano, o dianteiro do Celta C Fran López, e os xuvenís Hugo Sotelo e Hugo Álvarez.

O técnico do filial expúxose dimitir a finais de agosto

Faltaba pouco máis dunha semana para iniciar a liga en Riazor e Onésimo estalou. O técnico, que se queixaba entón da falta de efectivos dispoñibles, entre os convocados polo primeiro persoal e as fichaxes que seguían sen concretarse, confesou a algúns dos seus achegados a súa intención de renunciar ao posto.

O filial viña de suspender uns días antes os dous últimos compromisos amigables de pretemporada, ante o Arousa e o Compostela, por non dispor de futbolistas suficientes para competir. Onésimo tiña entón ás súas ordes a nove xogadores de campo e a dous porteiros. A semana anterior, como consecuencia da vacinación fronte ao covid —que xa obrigase ao persoal a adestrarse unha semana en casa polo alto número de positivos— tamén se cancelou outro amigable ante o filial do Leixoes portugués.

«Pasaron moitas cousas inesperadas, foi unha oda á improvisación. Adestramos con moi pouca xente do noso cadro de persoal. Só en tres ou catro sesións tivemos a máis de dez xogadores do noso equipo», recoñeceu Onésimo en público, na previa ao primeiro partido. O técnico tivo que saír ao paso entón ao órdago que enviara unha semana antes o propio Eduardo Coudet, pondo en dúbida que o filial exercese realmente como tal ás ordes do valisoletano.

«É responsable de as súas palabras»

«Ás veces escoito ou leo que falamos da canteira. Que xogadores creen que están preparados para xogar en Primeira? Houbo creo que doce cambios, algúns non coñezo nin o nome e non imos buscar no infantil», reprochou Coudet na previa da viaxe a Pamplona. Citara, ademais da Carlos Domínguez, a Alfon e a Medrano. O arxentino foi máis aló á hora de cuestionar a filosofía do club e os obxectivos expostos cos mozos: «O filial é un equipo autónomo, ten unha responsabilidade e non é un equipo formador a día de hoxe». A reflexión non gustou ao técnico do Celta B nin tampouco na sede da rúa do Príncipe.

«Cada un é responsable das súas palabras», replicoulle Onésimo, cuestionado por iso, á vez que descartaba debater en público con el: «Se teño que facer algo respecto ao equipo, prefiro facelo dentro do que é a idiosincrasia do club». Un exemplo máis dunha relación que seguía sen fluír.