O partido chega con diferentes dinámicas para os dous equipos. O Osasuna de menos a máis, superada o refacho de 13 partidos sen gañar e cun refacho de 10 puntos dos últimos 12, sendo o equipo menos goleado da segunda volta. Animicamente é un equipo recuperado e coñecido, e chega a Vigo cunha solidez da que adoece o Celta .
Osasuna é un equipo intenso, especialista en duelos e en segundas accións e ademais controlan as transicións. Non son un equipo dunha soa cousa, senón que varían nas súas dúas alternativas, nas que teñen bastante repertorio. Poden apostar polo xogo directo e as transicións tamén as teñen controladas. E é un equipo que vai moi ben aos duelos.
Por iso ao Celta , que chega nunha dinámica negativa, agárdalle un partido difícil. O máis preocupante é que os vigueses son capaces de pórse por diante no marcador pero enseguida remóntanlles, como sucedeu en dous dos tres últimos partidos, e cando se repiten esas cousas é que pasa algo. Por iso non se pode dicir que unha das claves sexa pórse por diante no marcador. Os célticos son un equipo alegre e ábrese moito, pero remóntanlle demasiado doado. Leva 50 goles en contra, e iso é unha barbaridade. É unha cifra de descenso mitigada neste caso polo acerto ofensivo.
Tamén me dá a sensación de que o Celta está a xogar como enfadado, con excesiva tensión cando goza dun panorama moito mellor que o da tempada pasada. Non sei porqué están tan angustiados. Creo que o partido vai ser clave para ver o que lle pode pasar ao Celta na recta final de tempada. Non creo que pase apuros para salvarse pero é importante manter a tensión e que o final de liga non se faga eterno.