O central ganés, que perdeu peso no once, busca redimirse no Alcoraz
04 mares 2021 . Actualizado ás 05:00 h.«Non imos regalalo, é un canón», reflexionaba en voz alta un directivo do Celta cando o Sevilla de Monchi mostrou un tímido interese por levar a bo prezo a Joseph Aidoo o pasado verán. O central ganés tivera continuidade na súa primeira tempada no Celta , ao que chegara en xullo do 2019 tras pagar oito millóns de euros ao Genk belga e as expectativas eran altas.
Aidoo fora indiscutible para Fran Escribá, co que só se perdeu o primeiro partido ligueiro ante o Real Madrid, e tivo o seu peso tamén para Óscar García tras a substitución no banco. En total, disputou 32 partidos da pasada liga, 27 deles como titular —lle deu a Santi Mina unha asistencia no duelo fronte a Osasuna en Balaídos— e un partido de Copa do Rey . Co técnico de Sabadell mantivo os galóns ao arranque da presente campaña. Das nove xornadas nas que dirixiu ao equipo, Aidoo só quedou sen xogar ante o Atlético de Madrid e o Levante, por motivos sanitarios, tras dar positivo en covid.
A metade de tempo con Coudet
A chegada de Eduardo Coudet relegou ao ganés. Se con Óscar sumou 540 minutos nas primeiras nove xornadas, co arxentino leva menos da metade —217—en dezaseis. Foi titular no seu debut, en Nervión ante o Sevilla, pero tivo que abandonar o partido por lesión antes do descanso. Sería a súa única titularidade en liga «non forzada» co Chacho. A outra, ante o Cádiz en Balaídos, veu propiciada pola baixa de Murillo por sanción. Un escenario similar —esta vez pola lesión de Araujo— ao que se lle volve a abrir a Aidoo o vindeiro domingo no Alcoraz.
Unha pésima tarde en Eivissa
O internacional ganés —xogou o seu último partido coa selección o pasado novembro fronte a Sudán— terá en Huesca, se se confirma como todo facer prever a ausencia do mexicano, unha nova opción para facer cambiar a Coudet de parecer, unha presa que non se antolla nada sinxela vendo a confianza que ten depositada o técnico no seu once tipo.
A Joseph Aidoo fíxolle especial dano o seu rendemento no desastre copeiro do Celta en Eivissa. A imaxe dos tres goles encaixados na primeira parte —e mesmo o seu erro previo ao penalti de Fontán que custou o cuarto— pesaron como unha laxa nas súas opcións para recuperar a titularidade. Coudet utilizouno ata agora basicamente para perder tempo —entrou catro veces, ante Granada, Alavés, Huesca e Elxe, co tempo cumprido— ou para reforzar a zaga nos compases finais como ocorreu en San Mamés e en Mestalla.
Noutras dúas ocasións, ante o Betis en Heliópolis e o pasado domingo fronte ao Valladolid , Aidoo entrou ao terreo de xogo debido á lesión dun compañeiro. Ante o Betis foi Jeison Murilllo o damnificado e contra os valisoletanos Néstor Araujo, o futbolista que acabou desprazando a Aidoo do once inicial.
A radiografía de Escribá
Pasou máis dun ano daquela reflexión pública que Fran Escribá fixo sobre o central e parece que, para o ganés, o tempo detivésese entón: «Todos temos claro que Aidoo é un central moi bo. Pola súa idade —25 anos agora— ten unha marxe de progresión tremendo, tamén pola súa potencia. Aínda se está adaptando, nós falamos moito con el e tamén é certo que aínda non coñece ben aos dianteiros. Que logo, pola súa forma de xogar, ás veces comete algún erro pois tamén é parte do bo que é Aidoo. É complicado dicirlle a un xogador agora sei agresivo e agora non».
O técnico valenciano reflectiu nun minuto virtudes e defectos. Aidoo conta cunhas condicións físicas das que pode sacar partido, ten pendente a adaptación ao que require o fútbol español, que castiga a anarquía táctica ao mínimo descoido, e corrixir eses erros de vulto que comete . Quedan tres anos de contrato. En Huesca terá outro pase para probar que o canón non se dispara ao pé.