Tres puntos para consolidar sensacións

Julio Álvarez- Buylla VIGO

BANCADA DE RÍO

Salvador Sas

15 feb 2021 . Actualizado ás 05:00 h.

O Celta pasou de predicar a dar trigo. Pasou das sensacións aos puntos. As ideas e o que uno mostra son importantes, pero de pouco valen se non se traducen na práctica en resultados. E por iso este partido estaba marcado en negrita. Un partido propicio para reforzar con tres puntos os dous últimos bos encontros como visitante e deixar atrás un dubidoso comezo de ano que durante uns días sementou as dúbidas na parroquia celeste.

Os vigueses impuxéronse a un voluntarioso equipo ilicitano cuxa maior carencia residía nos seus problemas defensivos por dentro e nas áreas. E por iso, quizais co partido da primeira volta aínda fresco, os celestes expuxeron un encontro en que trataron de explotar as dificultades dos centrais ilicitanos cando saían fóra da súa posición ou cando xogaban ás súas costas. Só dezasete minutos foi o tempo que os vigueses regalaron á incerteza, sobre todo pola bagaxe que traían da súa recente actuación e case remontada fronte ao Vilarreal. O segundo gol de Santi Mina converteu os últimos vinte e cinco minutos nun trámite necesario para sumar unha vitoria que debe servir de base á tan desexada consolidación do equipo.

 

Pero o partido, ademais, deixou dous nomes propios, á parte de Renato Tapia. O peruano, como se diría hoxe en día, é tendencia. Outra xornada máis, converteu a súa figura no campo en omnipresente e o seu exercicio como centrocampista defensivo como exemplo deses que saen nos libros.

Coa chegada de Coudet, o Celta gañou en confianza co balón e apostou polo xogo combinativo. A presenza de Denis como iniciador do xogo non pasou desapercibida para os rivais, xa que tapando a saída celeste por dentro, chegou a provocar erros que desembocaron en dúbidas. Tras un desconcertante partido ante o Eibar, Eduardo Coudet parece que atopou a desexada alternativa na figura dun Néstor Araujo converteuse no iniciador do xogo vigués. O cambio dotou ao central mexicano da responsabilidade o dar ese primeiro pase que inicia o ataque posicional dos celestes.

Contra o Elxe vimos todas as variantes. Saíu co balón en condución fixando aos centrocampistas ilicitanos para xogar por dentro con Iago Aspas ou Brais Méndez. Xogou ao espazo co dianteiro (Santi Mina) ante o arrastre do interior. Xogou ao espazo co lateral (Hugo Mallo) co arrastre de Brais e un Mina que fixaba no centro ao seu par e mesmo xogou ao espazo co interior (Augusto Solari) para que de primeira puxese o balón a Mina e leste transformase o gol da tranquilidade. O defensa vigués é un dos que afianzaron o seu rendemento coa chegada do adestrador arxentino.

O outro nome propio é Santi Mina. Un dianteiro que destacou polo seu oportunismo na área e a súa facilidade para finalizar, pero que con todo no fútbol profesional quizais non tivo o acerto agardado de cara a gol. A súa brega e a súa entrega é incontestable. Neste Celta é a punta de lanza no inicio da presión, ou o receptor do balón longo na súa continua disputa cos centrais rivais, a quen volve tolos sacándoos de posición coas súas continuas rupturas ás costas dos laterais. Un perfil de xogador quizais pouco recoñecido, pero que a todo adestrador gusta.

E contra o Valencia, Aspas non estará. Volver falar da importancia do de Moaña é repetir novamente o xa dito unha e outra vez. Aí está o reto de Coudet, manter o nivel sen el.