Acicate mexicano en busca do gol para o Leganés

Luis Manuel Rodríguez González
luís m. rodríguez REDACCIÓN / LA VOZ

BANCADA DE RÍO

XULLO MUÑOZ

08 dic 2019 . Actualizado ás 05:00 h.

O Leganés do exercicio 2019/2020 foi o segundo proxecto do Fraco Mauricio Pellegrino en Butarque. Tras as súas sobrias campañas no Alavés e no club madrileño, intuíase unha evolución que asentase aos pepineros na máxima categoría. Con todo, esta vez dúas e dúas non foron catro e dos corenta e cinco puntos do curso anterior, que garantiron a súa permanencia, o técnico pasou a un deficiente balance de só dous puntos en nove xornadas.

E foi un trauma máis doloroso aínda, porque o deseño do persoal apuntaba cara a outra dinámica. Pellegrino volveu confiar nun esquema con defensa de cinco, no que Pichu Cuéllar volvía cubrir a portería -por lesión cedeu partidos a Soriano-, como respaldo a unha liña na que o venezolano Rosales e o platense Jonathan Silva partían con vantaxe nos carrís. No centro, Dimitrios Siovas -agora de baixa- e Bustinza son os fixos, acompañados dalgún defensor máis (Omeruo, Awasiem ou Tarín) que ha ir rotando ao longo da tempada, incluíndo cambios no debuxo, obrigados ben fóra polas lesións ou pola necesidade de probar outras fórmulas ante os malos resultados.

No medio campo, o club logrou reter a Óscar Rodríguez, perla da Fábrica cedida polo Real Madrid e chamada a asentarse na Liga a un alto nivel. Engadiu calidade coa chegada do canario Roque Mesa, curtido nas súas andanzas por Gales para disputar a Premier e polo europeo Sevilla. Nesa parcela ancha tamén acusaron os branquiazuis os problemas físicos de Rubén Pérez -uno dos seus homes máis experimentados-, pero a precisión e a eficacia non foron a súa mellor virtude en ningún momento do torneo.

Si tiñan claro nas oficinas do Leiga que debían realizar un esforzo para apontoar as súas apostas na dianteira e, se o verán anterior xa superaran en dúas ocasións o seu tope dos cinco millóns para traerse a En-Nesyri e José Arnaiz, volveron facelo para fichar ao danés Martin Braithwaite, que os convenceu na súa cesión por parte do Middlesbrough.

Aínda que o talaverano que recrutase o Barcelona, tras o seu eclosión goleadora en Valladolid , non remata de asentarse en Butarque, os outros dous son referencia dun ataque pouco prolífico, en que tampouco remata de achegar o mesmo que o ano pasado o arxentino Guido Carrillo.

Tras a destitución de Pellegrino, un home da casa como Luis Cembranos levou ao equipo á súa primeira e única vitoria con máis variantes tácticas e ata tres puntas de saída fronte ao Eibar. Pero o revulsivo foi efémero e a decisión da secretaría técnica elixiu a experiencia de Javier O Vasco Aguirre, que de momento volve aos cinco traseiros, incidindo na necesidade de morder máis en ataque.

Tan só tres xogadores viron porta

Oito goles en quince partidos son un indicativo preocupante para o cadro técnico do Leganés, máxime se só os puideron rendibilizar en seis puntos, a vitoria ante o Mallorca e os empates co Valencia, Athletic e Real Sociedade.

E a iso temos que sumar que só tres xogadores cantaron gol, os puntas Braithwaite e En-Nesyri -con tres dianas cada un-, así como Óscar Rodríguez, especialista nas accións de estratexia, que asina outros dous tantos. A promesa de Los Navalmorales non está secundada de momento polo seu primo, José Arnaiz, quen acaparara focos coa súa estrea no Camp Nou, pero non remata de ser esa solución goleadora coa que soñaban no Leiga, ata o punto de que mesmo está a se gañar poucos minutos no campo. Tampouco o espigado Guido Carrillo está a lograr resultados óptimos, nin como opción no once inicial, nin no papel de alternativa para o xogo aéreo en momentos concretos. Os reforzos parecen necesarios.