Rafinha e o Celta pasárono mal a tempada pasada. O hispanobrasileiro por unha rotura do ligamento cruzado anterior do xeonllo esquerdo padecido no mes de novembro e que lle tivo fóra dos terreos de xogo ata final de curso. O club, porque o anuncio de apostar por Europa de principios de campaña converteuse nun pesadelo que levou ao equipo a salvarse na última xornada. Por iso despois de tanto sufrimento Celta e Rafinha decidiron unir as súas ilusións e con elas contaxiar a todo o celtismo como onte quedou reflectido nas poboadas bancadas de Balaídos.
A cara de Rafa Alcántara ao longo de toda a presentación era o rostro da felicidade plena. Home de poucas palabras onte non as necesitaba. Atrás quedaran unha chea de días de adestramento individual co seu preparador físico particular en Barcelona e un puñado de meses tendido na padiola para acelerar no posible a súa recuperación. O aspecto da cúpula celeste tamén era de satisfacción. Cando finalizou a liga ao Celta pedíuselle que non pasase páxina sen corrixir os erros, e o resultado, a priori, é que tomou nota. Porque vendo a achega do persoal da tempada pasada tiraron de corazón e encheron de celtismo o vestiario con Rafinha como guinda final cando parecía imposible.
Ese torrente de ilusión e esperanza toca trasladalo ao campo. O Celta da canteira comezou ben, con catro puntos antes tres miuras da categoría, pero co elenco reunido o celtismo ten dereito a soñar con algo máis que a permanencia, pero cos pés no chan.
Rafinha e club saben que as tempadas están cheas de carreiros inesperados, por iso despois dun ano pisando area os dous queren sentirse protagonistas sobre o céspede. Ambos poden formar a sociedade da ilusión.
