Aspas: «A mellor etapa foi a de Berizzo»

La Voz VIGO

BANCADA DE RÍO

MAXIM SHEMETOV

O céltico repasou a súa traxectoria deportiva nunha entrevista á TVG

17 jun 2019 . Actualizado ás 12:59 h.

O céltico Iago Aspas concedeu unha entrevista a Manuel Manquiña na TVG gravada a falta de oito xornadas para rematar a Liga pero emitida onte. Nela, á marxe dalgunha referencia á actualidade do equipo nese momento, o moañés tamén repasou diferentes momentos da súa carreira e da súa vida.

Aspas lembrou os seus inicios no mundo do fútbol antes de chegar ao Celta con oito anos. «Empecei en Moaña, na liga dous sábados á mañá de fútbol sete na que partían un campo en catro. Avisáronme de que había probas non Celta e fun. Levaba dous anos nesa liga e aínda non estaba federado», rememora.

Ao dianteiro o fútbol encantoulle» desde neno e sempre contou co apoio da súa familia. Os seus irmáns, ademais, tiveron parte de culpa. «Foron profesionais e pegóuseme de ir a veos. Recordo co meu pai ir ver a Jonathan, ao día seguinte a Urbe non Alondras... Viviamos moito ou fútbol na miña casa», recalca. Ademais, desde ben pequeno foi atacante: «Ás veces máis na banda, ás veces dianteiro. Era rápido e iso cando é cativo notar».

Tamén analiza como cambiou a canteira, con observadores agora por todos os campos fronte ás probas por idades que había para entrar e formar parte na súa época. Explica, así mesmo, como mellorou a estrutura de canteira do Celta . «Daquela había pisos compartidos para vos canteiráns, eu sempre preferín seguir na casa en Moaña. Tiña compañeiros dá zona cos que ir, ou levábame ou irmán dá miña aboa que estaba xubilado e meu pai deixáballe ou coche», bota a vista atrás.

Continuando coa súa etapa na canteira, lembra que Mateo Míguez era o xogador que máis destacada da súa xeración. «Creo que se hai grupos de xente que fan crecer aos equipos. Con Mateo botei xogando desde vos doce anos ata vos 20 menos ou meu ano non Rápido e era ou mellor dá miña xeración, notábase cando estaba non campo». Desa etapa aurinegra dixo gardar moi bos recordos e mostrouse agradecido co club boucense, ao que pediu saír ante a falta de minutos no Xuvenil de División de Honra celeste aquela tempada. «Portáronse de once comigo».

Aspas comenta que tivo multitude de adestradores ao longo da súa vida e que ao final os resultados mandan. «Un bo adestrador axuda, claro. Hos primeiros equipos hai que ter feeling, que che guste ou modelo de xogo que propón, as tácticas... Por exemplo a min Cardoso gustábame como adestrador, boas tácticas, pero viñamos dunha mala xeira, resultar non acompañaron e ou primeiro que botan é ao adestrador».

Sobre Berizzo, valorou os seus anos no Celta como «a mellor etapa» que viviu Aspas no club, lembrando que ao Manchester non se lle eliminou «por unha xogada». «Cadrou que tingamos unha boa persoal, quizais non gran persoal, pero un bo once coa tripla de Orellana, Nolito e máis eu e déronse eses condicionantes de tipos de xogadroes cun gran adestrador». Sinalou que talvez non tiñan «tanto xogo coma con Unzué, que era un estilo máis táctico e sabía por onde entrar ao rival, pero igual máis garra, ganas, que foi ou que nos deu».

Mostrouse o canteirán partidario do regreso da selección galega, lembrando a boa experiencia que viviu xogando ante «Riazor case cheo» e tamén rememorou a experiencia do mundial co cesamento de Lopetequi a horas de comezar o torneo. «Nunha mensaxe ás dúas dá mañá avisaron ao capitán de que ou adestrador marchaba e ao día seguinte houbo varias reunións. Era un míster distinto e quería cousas distintas. Non saíron vos partidos», resume. Máis aló diso, para el a selección é «un orgullo, un premio ao traballo e ao fútbol que desenvolves non teu equipo».

Manquiña tamén preguntou a Aspas sobre a súa marcha a Liverpool. «En febreiro ou marzo dixeron que tingan interese, pero estabamos na situación na que estabamos e ou Celta daba longas Acabou felizmente a tempada quedando en Primeira e esa semana xa estaba todo avanzado, puxéronse de acordo coas cantidades e déronme a oportunidade». Pero as cousas non foron ben. «Non tinga minutos, non gozaba do fútbol porque non participaba e quería volver e sentirme futbolista. Se que me dixo moita xente que non debía ter marchado, entre eles miña nai», confesa.

Respecto ao futuro, insiste en que o seu obxectivo é seguir vinculado ao fútbol como director deportivo ou adestrador, pero antes non descarta ningunha opción tipo China , aínda que partindo da base de que é feliz en Vigo e só pensa no Celta . Ademais, recalcou que intentará lograr un título co equipo vigués ata que se retire e á pregunta de que pasaría se o seu fillo quisera xogar na canteira do Deportivo contestou: «Iriamos vos dous para a batea».