Acudindo ao devandito futbolístico popular, se non podes gañar, non perdas. De inicio non perder nun campo tan complexo como o de Leganés é positivo, pero cos resultados que obtiveron os seus rivais, haberá que agardar para saber se é suficiente. En fronte, o sábado, atopouse un Leganés que presentou tres liñas tan xuntas e tan ben traballadas que era misión case imposible atopar espazos entre elas, ademais o seu dominio do xogo aéreo convertíaos nun rival difícil e incómodo. Como nos últimos partidos o Celta agardou o seu momento e leste chegou, pero nesta ocasión milímetros enviaron fóra o disparo de Iago. A mellora e a progresión é evidente, pero só o tempo dirá se o empate cultivado en Butarque foi positivo ou non.
1 A CLAVE
O obxectivo de non perder
O Celta tiña claro cal era o seu obxectivo e así expuxo o partido. Non perder. Sabía os puntos fortes do rival e durante a primeira parte dedicouse máis a contrarrestalos que a superalos. Cedeu campo e balón pero non deixou espazos e agardou o desgaste local. Difícil formulación ante un Leganés que xuntaba tres liñas que inhabilitaban os espazos para o xogo combinativo e que cos seus tres centrais dominaban ademais o xogo directo. Os vigueses tras o descanso déronse conta que a clave estaba en roubar en campo rival e transitar rapidamente cara á portería de Cuellar. Houbo risco comedido, pero quizais faltou a desenvoltura do que non ten nada que perder. Lóxico.
2 A elección
Resposta ao 5-3-2
Con Mohamed e Cardoso o Celta tiña unha dificultade engadida para contrarrestar aos rivais que platean tres centrais e dous carrileros. Os puntos clave estribaban nas dificultades que teñen os centrais cando se emparellan dous contra dous e a falta de axudas e coberturas entre a mesma liña e a liña contigua. Ante esta situación o Celta sempre sufriu nas bandas, debido ademais ás poucas axudas dos extremos, máis pendentes de tapar a saída dos centrais que nas axudas aos laterais. Escribá intentou cambialo e sacrificou talento por traballo. A metade do obxectivo, o defensivo, conseguiuno, pero á conta de condicionar o outro 50 % do xogo do equipo.
3 O matiz
Organización defensiva
Chegou Escribá e chegou o equilibrio defensivo. O Celta cada vez concede menos. Cada vez é máis seguro. Tres partidos esta semana e só permitiu catro tiros entre os tres paus. Non só o rendemento individual e a implicación defensiva do resto de liñas melloraron as prestacións defensivas. Curiosamente, como ataca o Celta tamén axudou. Certo é que Fran Escribá minimizou riscos sobre todo na saída de balón, pero a clave está na organización defensiva dos xogadores celestes tras a perda de balón, que tamén se traballa.
Julio Álvarez-Buylla é adestrador nacional, máster en psicoloxía deportiva e coach deportivo.
