O ex do equipo vigués e do Atlético lembra o seu paso por Vigo e valora a situación actual do equipo
12 abr 2019 . Actualizado ás 05:00 h.Matías Lequi é un dos dous xogadores que vestindo a camiseta do Celta marcou un gol en Primeira ante o Atlético e como colchoneiro fixo o propio ante os celestes. Sabe o que é gañar a domicilio ao conxunto branquivermello e con motivo do partido de mañá, lembra a súa etapa celeste e analiza a actualidade do club, pasando pola súa tempada no Atlético.
-Que papel xoga en Celta na súa carreira coa perspectiva do tempo?
-Sempre o teño presente. Gárdolle un gran cariño ao club e á cidade, porque ademais de xogar alí fixen amizades que manteño a día de hoxe, xente que pensaba como un, que actuaba como un. Nese sentido, o Celta sempre está no meu recordo, cada tanto charlo con amigos de alí e algunha vez, non tan seguido, vou a Vigo. Alí déronme moito.
-E que valor concédelle ao seu pasado branquivermello?
-Tamén foi unha experiencia positiva, supuxo a miña entrada a España e á vez ao fútbol europeo. Tocoume xogar a maioría dos partidos e foi unha etapa boa, aínda que lamentablemente non se desen as condicións para seguir. Paseina moi ben en Madrid.
-Con quen vai neste Atleti-Celta ?
-O Celta marcoume futbolística e persoalmente e pola situación na que está, sin duda gustaríame que gañase e puidese saír rápido desta situación complicada.
-Cal é a súa análise do que lle pasou ao equipo vigués este curso?
-Houbo moitos cambios de adestradores, cando se empezan a mover, e xa van polo terceiro, nunca é bo sinal. Pero creo que a volta de Iago provocou un cimbronazo positivo de liderado para contaxiar ao resto de xogadores e poder sumar os últimos puntos que sumaron para saír da zona complicada. Nunca está bo verse aí abaixo, pero creo que esa cota de positivismo que lles deu Iago vailles permitir rematar dunha forma tranquila.
-Ve paralelismos coa tempada 2006/2007 na que tamén loitaban pola permanencia e perderon a categoría?
-Non. Creo que se van salvar. Nós estabamos a xogar UEFA, criamos que todo pasaría, estabamos tranquilos porque pensabamos que gañariamos uns cantos partidos e sairiamos, pero cando nos demos conta estabamos metidos abaixo, con poucos puntos por xogarse, e non puidemos saír. Aquilo serviunos de experiencia a todos. Agora ao gañar as últimas datas e ter saído do descenso, quítanse presión. Creo e agardo que se salven antes da última xornada.
-Como lembra aquel descenso?
-Foi o único da miña carreira e implicou unha diminución económica que fixo que moitos xogadores non continuasen no club porque non se podían soster algúns contratos e antes ou despois moitos rematamos tendo que irnos. Un aprende dos erros cando vai crecendo e dáse conta de que algunhas cousas debeu manexalas mellor. Teriamos que ter feito fincapé no campionato moito antes e non deixar pasar algunhas datas. Eramos un equipo ben formado que podía dar moitas cousas. Pero o fútbol ten vaivéns e tocounos pasar por iso.
-Pesa máis o bo a pesar diso?
-Sin duda, estou moi agradecido polo que me deu o club e contento polo presente do club en Primeira e polos últimos anos, máis aló de como está hoxe.
-Cales foron os mellores momentos que viviu como céltico?
-Moitos. Por exemplo gañar dous anos seguidos no Bernabéu, no primeiro sen que me tocase participar e o segundo si, recordo cun gol de Larena. Tamén a clasificación para Europa, claro. O primeiro ano no seu conxunto foi moi bo, pasámolo moi ben.
-E logo xogou en Segunda nunha tempada moi complexa para vostede.
-Si, estiven apartado un tempo e logo puiden xogar. Foi un ano complicado, pero xa pasou e o bo é que o club agora está en Primeira e seguro que seguirá.
-Como era para vostede enfrontarse co Celta ao Atlético tendo en conta o seu pasado alí?
-Era diferente polo cariño que me brindou sempre esa afección. Aínda que a tempada que estiven non había un equipo para pelexar cousas importantes, tiveramos un bo ano. Cando fomos co Celta pelexabamos por Europa, fixemos 64 puntos e saímos sextos. Sempre é especial cando xogas con clubs dos cales participaches, gárdolle todo o respecto aos clubs nos que estiven por darme a posibilidade de integralos.
-É case un caso único en marcar en Primeira ao Celta co Atlético e viceversa.
-Si, é curioso, porque marcaba poucos goles e tamén por iso os recordo todos moi ben. Co Atlético ao Celta foi un gol lindo, saíume unha boa xogada ante futbolistas como Berizzo e Cáceres dun Celta que nese momento estaba en Champions e co Atlético armándose. Co Celta ao Atlético viñamos pelexando UEFA con Fernando Vázquez de adestrador, fomos ao Calderón e gañamos 0-3. Marquei o primeiro e logo anotaron Baiano e De Ridder. Encheume de felicidade facer gol na cancha do Atlético, axudar ao Celta e que a afección da miña exequipo recibíseme co cariño que o fixo.
-Como afrontaba aquel Celta os duelos ante o Atlético?
-A sensación naquel momento era de seguridade, tiñamos un equipo tan bo tecnicamente e fisicamente que non nos achicabamos con ningún equipo, non había presión extra. Pero hoxe o Atlético cambiou, é máis complicado que noutras épocas porque ten un adestrador que sabe ao que xoga e agarda o momento para poder golpear e gañar os partidos. Oxalá o Celta fágao ben e sálvese canto antes.
-Segue vinculado ao mundo do fútbol?
-Sobre todo estou dedicado a coidar aos meus fillos e dirixo un equipo de fútbol da miña cidade. Estou a aprender día a día para ir crecendo e inseríndome na profesión de adestrador, que non é doado e é ao que me gustaría dedicarme. É diferente ao que é ser futbolista, pero lévoo con tranquilidade e ganas de aprender día a día.
