Hai vexetais de tempada que en cru permiten elaboracións riquísimas e moi saudables porque ao non ser cociñados non perden vitaminas nin minerais
14 novs 2019 . Actualizado ás 11:19 h.O home é un ser de rutinas, e en materia culinaria non ía ser menos. A cantos lles parecería unha tolemia meterse entre peito e costas un prato de callos en pleno agosto? E cantos creen que é unha excentricidade tomarse un gazpacho en decembro? O recetario pon sobre o papel que cada produto ten a súa elaboración idónea e, en consecuencia, a súa tempada. Que un polo de callos talvez non sexa o máis suxestivo. Como tampouco é moi atractiva a idea lanzarse a por unhas lentellas nun chiringuito de praia (no caso de que algún hostaleiro tivese a peregrina idea de incluír este prato na súa carta). Con todo, a inercia do día a día impídenos contemplar alternativas que si funcionan. É o caso das ensaladas.
Máis aló da leituga e o tomate, que fan de guarnicións practicamente todo o ano, parece que nos resistimos a pórlle este nome a unha cea ou a un primeiro prato ben entrado o outono. Como explica a nutricionista María Pérez, «igual que os legumes non debería desaparecer dos nosos menús de verán, as ensaladas non deberían facelo no inverno, xa que conteñen elementos moi interesantes a nivel nutricional. Os vexetais crus conservan mellor as propiedades nutricionais en moitos casos, xa que o cociñado dos mesmos pode supor unha lixeira perda de vitaminas e minerais». Ademais, engade a experta: «Podemos utilizar produtos de tempada, que son máis baratos e máis sostibles co medio ambiente».
Non fai falta agora estrujarse os miolos pensando en posibles combinacións, basta con probar as dúas que a continuación propón Pérez para incluír definitivamente as ensaladas na tempada outono-inverno. As súas propostas son «ricas en fibra, auga, vitaminas e minerais; ricos en proteínas de alto valor biolóxico e tamén ricos en graxas saudables». Esta nutricionista explica que son receitas que poden servirse como prato único, como primeiro prato ou como guarnición. «Acompañan perfectamente a unha carne ou un peixe á prancha e ao forno; un revolto de verduras ou uns legumes guisadas con vexetais».
Ensalada de brotes variados con caqui á prancha, selecta, queixo feta e pipas de girasol
Ensalada de cóengos, cogomelos e pito á prancha con tomates cherry, aguacate e olivas negras
Outro mito caído é que as ensaladas son un prato que serve para saír do paso e pouco máis. É o que demostra Marco Soriano de Tejada, do blogue A cociña é vida. Cunha receita sencillísima e dúas productazos converte unha ensalada nun manxar perfecto para unha cea formal que, por suposto, é en grao sumo apropiada para o outono.
