No Eclectic homenaxean, cun menú degustación, algúns dos pratos dos recetarios de dona Emilia para pór en valor un «status gastronómico» que non se recoñeceu no ámbito local
21 abr 2021 . Actualizado ás 16:38 h.O menú deste ano do restaurante Eclectic terá un sabor moi particular, con resaibo a reivindicación e a costumismo. Pero tamén a vangarda e transigencia, e a un sen fin de ingredientes complementarios que non pretenden outra cousa que pór en valor a cociña da que é considerada a primeira gastrónoma galega: Emilia Pardo Bazán. No centenario da morte da prolífica escritora, o local herculino homenaxea á coruñesa da man de Cásaa-Museo Emilia Pardo Bazán creando un menú degustación que se irá renovando ao longo de varios meses e que terá un único propósito: pór en valor todas esas achegas culinarias que lle serviron para convertise nun referente intelectual da cociña española.
A través das referencias de ACociña Española Antiga e A Cociña Española Moderna, de Pardo Bazán, Paco Chicón e Sergio Musso, responsables do Eclectic darán unha nova vida a pratos que, en si xa eran modernos fai máis de cen anos. Para mostra o botón que é un bacallau á galega con jengibre. Como explican, os libros de dona Emilia están cheos de sorpresas e pequenas xoias para ler entre liñas.
Desde este restaurante apuntan, ademais, que Pardo Bazán foi a primeira en ir máis aló da simple publicación de recetarios; neles reflíctese, con naturalidade extrema, a cultura, tradicións, costumes e tendencias locais e nacionais. De feito, foi quen devolveu as faragullas aos recetarios, ausentes desde o século XVII. Non hai dúbidas de que foi unha visionaria: a súa relevancia e actualidade son indiscutibles e as súas obras superan con fartura os textos doutros autores locais, xa que non se limita a compiar receitas, cousa que ela mesma vía como «trillada», senón que interpretou a cociña como un elemento de identidade nacional e de expresión cultural.
Paradoxos paralelos á nosa época
Chicón sinala, ademais, que dona Emilia viviu nunha época análoga á nosa. Ela mesma sinala «o deber dunha vila de conservar o que o diferencia», o que a fai peculiar e tamén valora os «retoños da cociña» que fan «xurdir ideas culinarias novas, inspiradas nas nosas tradicións». Pensa que Emilia reflectiu fielmente estes paradoxos, paralelas á nosa época. Ademais, estes libros son a proba de que gran parte do que hoxe consideramos o noso «tradicional» patrimonio gastronómico, é máis ben froito de moi recentes incorporacións que superaron os prexuízos culturais do pasado, xa que como ela dixo: «Cada época da historia modifica o fogón, e cada pobo come segundo a súa alma».
Neste tributo gastronómico non faltarán a reinterpretación do primeiro prato que Pardo Bazán lembra ter elaborado nin, por exemplo, a receita dedicada ao rei Alfonso XXIII. O formato, tipo menú degustación, axudará a dar unha idea global dos pensamentos da condesa e de como se foi configurando a tradición e a relación de Galicia co mar, a horta e demais viandas.