Que leva o «menú do peregrino»?

CRÍTICAS GASTRONÓMICAS

ALBERTO LOPEZ

O restaurante O Descanso, en Sarria, acolle a diario a decenas de camiñantes que cargan forzas para encarar os últimos quilómetros a Santiago. O seu menú de 10 euros dá conta de que calidade e cantidade non están rifadas cun prezo alcanzable

29 jul 2021 . Actualizado ás 12:21 h.

Calquera día de xullo, máis co sinal xacobea, este restaurante traballaría a pleno rendemento dunha a catro da tarde, servindo menús de 10 euros a eses visitantes que colleron o Camiño francés e empezan a cheirar o empedrado de Compostela. Pero as restricións non deixan de pór en xaque ao concello de Sarria, punto quente de peregrinos. Aínda con todo, o propietario do Descanso, Carlos Fontal, pide por favor que lle chamemos ás 12.45 horas. Nin un minuto despois. Segue habendo moito estómago que encher.

É o que se lles dá ben nunha casa de comidas tan focalizada no Camiño de Santiago que ata contan cun menú do peregrino: un clásico do boca a boca entre estes viaxeiros xa non só polo que custa o billete medio, senón porque a calidade e a cantidade sorprenden a propios e, sobre todo, a estraños. Ao contrario do que ocorre noutros puntos turísticos da xeografía española, onde os prezos se inflan ata niveis que rozan estafar, o coñecido como turismo de mochila vive de custos exiguos que, aseguran moitos, é parte do seu éxito. «Este menú do peregrino inclúe de primeiro un prato de culler, unha fabada ou unha sopa, por exemplo; dous pratos fríos como poden ser unha ensaladilla ou uns pementos e, de segundo, sempre hai un peixe que se remata con sobremesa e café». Leron ben unhas liñas máis arriba: isto custa 10 euros.

Polbo e raxo, os pratos que xeran máis curiosidade

Os que queren pegarse un fastuoso homenaxe tras unha longa camiñada non dubidan en tirar de «zamburiñas ou gambas, algún dos mariscos máis demandados entre os peregrinos, e polbo, que a case todos os estranxeiros lles chama a atención, xunto ao raxo, que case ninguén sabe quen é». Os amantes da carne tamén atopan nos seus selectos chuletones un aliado amigo; pero tamén os que gustan do verde: o caldo é un dos pratos estrela.

No que é e será un dos Xacobeos máis atípicos da historia, traballadores como Fontal, que viven dos peregrinos, non perden fol nin ilusión. A este hostaleiro aínda lle treme a voz ao lembrar o verán pasado, do que, calcula, perderon o 95 % dos seus potenciais clientes. «Agora non se poden ter expectativas, mira o que nos pasou en Sarria, pero estamos a volver á normalidade, e xa é importante».