O restaurante máis bonito do mundo está en España e deseñouno un galego

SABE BEN

Leña, o «steak house» que Dani García ten en Marbella foi recoñecido como o local máis espectacular do planeta. Creárono, man a man, un lucense e un xordano

16 oct 2021 . Actualizado ás 05:00 h.

Que o chef Dani García sexa un alma libre veulle a Óscar Engroba que nin pintado. O cociñeiro, que pechou o seu restaurante homónimo situado en Marbella 22 días despois de recibir a terceira estrela Michelin, comentou que ía dedicarse a unha «cociña máis próxima». Meu dito meu feito, entre as novas ideas que materializou atópase Leña, un steak house que difire, máis en contido que en continente, dun local de alto copete. Sobre todo porque o moi vangardista deseño deste local, tamén ancorado nesta cidade malagueña, valeulle o premio ao restaurante máis bonito do mundo nos Restaurant & Bar Design Awards 2021. Detrás deste galardón están un lucense e un xordano que un día, no prepandémico 2019, leáronse a manta á cabeza grazas aos pálpitos deste cociñeiro andaluz.

Nada máis arrincar Astet, o estudo creado por Engroba e Á Zreigat, o equipo de Dani García contactoulles para que se encargasen duns proxectos que acabarían sendo Bibo (Tarifa) e Lobito de Mar (Madrid). «Entón só fixeramos un hotel baixo nosa responsabilidade por iso foi incrible que confiasen en nós, non tiñamos aínda unha carreira sólida, pero dixéronnos que lles gustaba o que faciamos e mira agora». Efectivamente este arquitecto, cabeza visible dun equipo internacional no que tamén están a lucense María Engroba, directora de produción, e a ourensá Pilar Soto, arquitecta e interiorista, aínda non llo cre. É lóxico, Astet bateuse en duelo cun centenar de locais de todo o planeta nos que comunmente coñécense como os Óscar do deseño de restaurantes.

Unha sinerxía

Con 36 anos, Engroba explica que cando fundou este estudo en Barcelona, tanto el como o seu socio só querían poder executar as ideas que tiñan na mente. «E aquí fixémolo sin duda. Da man do chef e a súa formulación inicial, que era que a imaxe de Leña reflectise o que o comensal se vai a atopar na mesa, puxéronse ao choio. Case literalmente. «Fomos traballando en paralelo coa creación do concepto gastronómico e a execución da carta: a proposta cromática, os materiais, íanse decidindo mentres se definían os pratos e sabores». Usa a palabra de moda, sinerxía, para definir o resultado final dun restaurante no que Dani García aplica técnicas de vangarda a unha morcilla, unha sobrasada ou a unhas fabas de soia.

«Todo xira ao redor da natureza, á idea do lume, aos troncos. E así delimitamos os materiais e centrámonos en diferentes madeiras, latones... Tamén foi fundamental a cor negra, representado en diferentes texturas». Todo isto, engade, para ofrecerlle ao cliente a mellor experiencia, pero tamén ao traballador, parte fundamental deste armazón.

Respecto de se hai un denominador común á hora de expor o deseño dun restaurante, este arquitecto teno claro: «Que haxa un fío do cal tirar, unha idea». Pero tamén hai un denominador común que xoga en contra neste terreo: o tempo. «É o factor que máis nos condiciona porque moitos locais xa teñen un momento concreto de apertura e témonos que adaptar, pero é certo que no noso caso, como tiñamos un gran equipo detrás, todo saíu ben».

A fonte de inspiración para crear este restaurante, que recoñece Engroba ten como punto forte o teito, o que máis chama a atención, foi un conxunto de imaxes e á vez ningunha. E que non necesariamente puxeron o foco en restaurantes para tomar ideas. Aínda así, asegura que se tivese que plasmar algún concepto gastronómico non ten dúbidas: «O Noma de Copenhague paréceme unha pasada», culmina.