O fundador de Adegas.bio: «Non hai que ser talibán co calimocho, ao final o vermú tamén é unha mestura con viño»

SABE BEN

cedida

Carlos Vázquez Padín, que lidera unha compaña de venda de caldos ecolóxicos, desmárcase do postureo que impera en este sector e explica sinxelas pautas para aqueles que se propuxeron lanzarse ao mundo do viño no 2021

14 ene 2021 . Actualizado ás 17:23 h.

O seu xeito de entender o viño parécese máis á imaxe do triunfo de Baco de Velázquez que ao que pode verse unha noite en calquera afamado restaurante. Carlos Vázquez Padín, fundador (dobre mérito, en plena pandemia) de adegas.bio invita a quitarlle ferro e solemnidade a un produto que nace e morre cunha única intención: o pracer de quen o toma. Por iso, mantén este licenciado en Ciencias Políticas, «o importante é que a un lle guste o viño e parézalle que está rico, todo o demais sobra. Aínda que non saibamos distinguir aromas, axitamos un pouco o viño, probámolo e se sábenos ben é que está rico, non hai máis». É tan acentuado en ocasións e círculos a presión por ter coñecementos nesta materia que, explica Padín, «hai veces que a xente toma cervexa só por medo a non elixir un bo viño ou non ter coñecementos técnicos». Sucede, segundo a súa experiencia, sobre todo en España, Italia e Francia.

Ao atender a chamada de teléfono na que se lle invitaba a explicar que debe ter en conta si ou si un neófito desde que se compra unha botella de viño ata que esta acaba no colector do vidro, mostra unha actitude relaxada, é aberto nas súas respostas e permite que cada un xogue descubrindo as cualidades do viño que ten en casa. Mesmo non se corta á hora de dicir que tomou calimocho e que, sen gustarlle demasiado, non lle parece ningún sacrilegio. «É que non hai que ser talibán, eu nunca usaría un viño bo para iso, tamén é certo, pero imos, que hai distintos combinados con viño e ninguén se bota as mans á cabeza, por exemplo, o vermú, que os hai riquísimos. O mesmo pasa coa sangría, a min encántame cun bo tinto galego, que teñen unha acidez moi apropiada, e froita fresca».

Pero aínda que nos poidamos REVISAR permitir certa manga ancha e deixar ao carón os complexos, non sempre dá todo igual. Por exemplo, a temperatura á que teñamos un viño ou outro axudará a que os aromas e sabores apréciense mellor. Por iso, Vázquez Padín recomenda tomar o tinto a uns 18 graos, «así que no inverno podemos deixalo a temperatura ambiente e no verán darlle unha horita de frigo antes de servilo». O branco, pola súa banda, «debe estar máis fresco, pero tampouco a cero graos porque corremos o risco de perder aromas. O mellor é telo como a 12 graos». Apunta o fundador de adegas.bio que na actualidade existe a tendencia de tomalo algo máis quente que hai anos.

O tempo de vida útil

Alguén que vive á marxe dos dogmas do mundo do viño é posible que teña dúbidas, á hora de servir, sobre canta cantidade é a recomendada. Alagar a copa está fatal, pero facernos os agarrados e botar catro gotas na copa é igual de feo. O punto medio neste caso, e en tantos outros, é sempre un acerto; non tanto por iso evitar dar unha imaxe de ansioso co alcol ou de cutre no caso oposto, senón porque «é o mellor xeito de gozar do aroma e da cor do viño». E falando de gozar, que é do que aquí se trata, é importante coñecer o tempo de vida que ten un viño unha vez aberto. Apunta o experto que «as condicións se manteñen case intactas, tamén nos tintos, uns tres días na neveira». 

Respecto doutra práctica moi habitual, a de cheirar a cortiza unha vez ábrese a botella, explica o fundador deste marketplace que serve para comprobar que o viño non está en mal estado, pero é certo que isto ocorre en ocasións moi contadas.