España é un dos países que máis o consumen e, por certo, con altas doses de cafeína. Con todo, o 80 % do café do noso ao redor está infestado de azucre e contaminado por un toste excesivamente elevado
13 ene 2021 . Actualizado ás 15:01 h.Todo podería reducirse a que non nos gusta. Así de sinxelo. Pero imos indagar con Marcos González, o coroado como mellor barista de Galicia, nos motivos polos que os españois se atopan nas posicións máis altas da táboa mundial de consumo de café. Rechamante pois, polo que explica este experto, tampouco temos demasiado aprecio por unha bebida que a maioría tomamos «con leite pola mañá, cortado a media mañá e só pola tarde». O problema é que no noso país o 80 % do café que podemos atopar ao noso ao redor é da variedade robusta, o que poderiamos dicir que nos ha atrofiado o gusto. «Cultívase a entre 300 e 400 metros de altitude e os principais países produtores son o Brasil e Vietnam. É un café moi amargo con doses máis altas de cafeína polo estrés que os produtores lle xeran á planta e ten un toste moi alto, precisamente, para maquillar os seus defectos». Ademais, engade este vigués: «Como lle pomos leite e azucre estamos a perdernos, entre todo, o sabor dun bo café».
O feito de adozar o que para moitos é elixir de vida, a González parécelle un sacrilegio e síntoma claro de que o café non gusta. Pon o exemplo do café que el mesmo consome, de filtro, para asegurar que á maioría de españois táchano de «aguachirri», cando na súa opinión é o único que permite apreciar os matices do produto.
Alternativas sinxelas que saen caras
Solucións rápidas e sinxelas fixéronse coas cociñas polas mañás. Que levanten a man os poquísimos cafeteros que non tiran á mañanciña de cápsula ou suluble. Con todo, George Clooney e compaña fixeron, a ollos de González, unha mercadotecnia excepcional que, non só nos fai esquecer como é un café de verdade, senón que obvia por completo o prexudiciais que poden ser estas alternativas para a saúde. «As marcas venden torrefacto, ao que lle engaden azucre no toste e que en moitos países está prohibido porque leva unha porcentaxe altísima de acrilamida ». En concreto, en canto ás cápsulas, este mestre reflexiona e asegura que «se dura un ano non pode ser natural, pero crearon unha obra mestra porque enchen os sabores de azucre e a ninguén lle parece mal».
Lamenta González que nun país, suponse, tan cafetero como España (onde se consumen 2,2 cuncas ao día por cabeza), esta bebida siga sendo de segunda fronte a outros produtos. Pon o foco na carne. «Se non che preguntan polo punto calquera se mosquea ao crer que lla queren pasar porque é de mala calidade; con todo, co café, quéimancho e ninguén diría nunca nada». Isto demostra que aínda estamos a anos luz de países como Australia ou Finlandia, espellos onde mirarse en canto ao aprecio que lle ten a poboación á calidade nesta materia. Outro dos problemas de que moitos acepten o mesmo café nun restaurante de luxo que nun bar de estrada, ou que mesmo sexa mellor neste último local, é que en boa parte dos establecementos «un cortado non é un cortado; non sabemos executar ben os cafés». Non ocorre isto no veciño Portugal, que sen ser un país referente en cafés, «respectan as formas».
tamén en sabe ben
