Familiares de presos de Teixeiro denuncian que levan ata oito meses sen cara a cara no cárcere
GALICIA
Un grupo de entre 60 e 70 persoas crea unha plataforma para esixir á dirección da prisión e Institucións Penais que se renoven as visitas
27 novs 2020 . Actualizado ás 05:00 h.Familiares de presos do cárcere coruñés de Teixeiro , en Curtis , denuncian que levan ata oito meses sen un cara a cara por culpa da pandemia. En concreto, están nesa situación desde o 14 de marzo, cando se decretou o estado de alarma e confinamento. Son un grupo integrado entre 60 e 70 persoas, na súa maioría esposas, noivas, nais, irmás ou fillas de reos que cumpren condena no penal coruñés. Residen en Boiro , Ribeira, Carballo, Cabana, Santiago, Negreira ou A Coruña. Mesmo hai unha afectada que vive en Barcelona.
Todas elas prefiren gardar o anonimato por medo a represalias aos seus familiares. Formaron unha plataforma e solicitan firmas para esixir a Institucións Penitenciaras e á dirección de Teixeiro que permitan os cara a cara: «Non só falamos de relacións íntimas. Falamos de poder tocar e sentir aos nosos familiares porque levamos moitos meses sen poder abrazalos nin consolalos. Moitos deles, como nós, están desesperados xa que só nos podemos ver a través dun biombo e falar por un teléfono durante corenta minutos, como moito».
Yolanda é unha das promotoras desta iniciativa e reside na comarca de Barbanza: «Os presos adoitan solicitar os cara a cara ou os encontros nas cabinas cun mes de antelación, pero ao final todo depende do que determine a dirección do centro». «Desde Teixeiro —engade— sempre se nos dá a mesma resposta: non se permiten os cara a cara para evitar os contagios por covid. Pero nós preguntámonos por que non se permiten os cara a cara, pero si os permisos de fins de semana para os presos, ou as aglomeracións nas salas onde están as cabinas. Estamos practicamente aglomerados antes de poder falar cos nosos familiares».
Este grupo de afectadas reclaman a Institucións Penais que permitan os encontros físicos: «Hai unha muller que leva practicamente un ano sen abrazar ao seu marido». Falan de «desesperación» e de «situación límite» para as familias, tendo en conta que hai ao redor dun milleiro de reclusos. «A miña nai, por exemplo, leva máis de oito meses sen abrazar ao seu fillo, é inhumano», apunta Yolanda. Por todo iso, solicitan que o máis axiña posible se reabran os cara a cara, «respectando todas as garantías sanitarias», pero cos mesmos dereitos que os presos «que teñen dereito aos permisos de fin de semana». Aínda que, iso si, temen que esta situación se prolongue no tempo.