A volver# ao choio do rupturismo político

Domingos Sampedro
domingos sampedro SANTIAGO / LA VOZ

GALICIA

Candidatos de Galicia en Común-Anova Mareas en la presentación de su programa electoral
Candidatos de Galicia en Común-Anova Mareas na presentación do seu programa electoral

Os referentes das mareas deixan a primeira liña e retoman os seus traballos

30 sep 2020 . Actualizado ás 05:00 h.

Uns ven a súa orixe no 15M e outros se remontan ao Nunca Máis, pero se houbese que buscarlle un pai político ao rupturismo galego, a esa alianza híbrida entre o nacionalismo, o neocomunismo e o activismo de esquerdas, non tardaría en xurdir o nome de Xosé Manuel Beiras. Tras deixar o BNG no 2012 para fundar Anova e a coalición Alternativa Galega de Esquerda (AGE), xunto a Esquerda Unida, irrompeu no Parlamento galego con 9 deputados. Ese foi o comezo das mareas, inmersas agora en proceso de disolución e cos seus principais referentes saíndo da primeira liña para volver ao choio das súas antigas ocupacións.

Tamén niso Beiras foi precursor. Despois do éxito inicial que ancorou a nova política nas institucións, pasou á reserva a partir do 2016, aos seus 80 anos, para dedicarlle máis tempo a camiñar, á lectura e ao piano.

Cando Beiras deu o paso atrás, había varias referencias na vida municipal e autonómica decididos a cubrir o oco: Martiño Noriega e Antón Sánchez, nas filas de Anova, pero tamén Luís Villares , Xulio Ferreiro, Carmen Santos, Gómez-Reino ou Carolina Bescansa xa no espazo de unidade popular.

No entanto, as municipais do 2019 deixaron a varios potenciais sucesores fóra de xogo. É o caso dos chamados alcaldes do cambio, que non foron avalados nas urnas. O que fose rexedor da Coruña, Xulio Ferreiro, foi o primeiro en reaccionar e facerse ao carón, pois nin sequera tomou posesión da súa acta de concelleira. A principios deste ano, incorporábase como profesor ás aulas de Dereito da Universidade da Coruña.

O mesmo fixo o alcalde de Ferrol, Jorge Suárez, que recuperou o seu posto de funcionario na Fiscalía de Menores da Coruña para compatibilizar co seu labor de concelleiro, mentres que o seu homólogo de Santiago, Martiño Noriega, incorporouse como médico de atención primaria ao Sergas durante a pandemia e acabou entregando o acta de concelleira ao comprobar que a súa candidatura, Galicia en Común, tornábase extraparlamentaria o pasado 12J.

O regreso do maxistrado

O maxistrado Luís Villares foi a cara visible das mareas a nivel galego durante anos, aínda que parte do rupturismo nunca o recoñeceu como líder orgánico. Esgotado polas cambadelas e as cuitas internas, o pasado febreiro decidiu deixar a política e, tras o período de desacoplamiento, incorporouse á sección terceira da Sala do Contencioso do Tribunal Superior de Xustiza.

Outras dous referentes das mareas foron a secretaria xeral de Podemos Galicia, Carmen Santos, e a secretaria xeral do PCG e coordinadora de Esquerda Unida, Eva Solla. A primeira incorporouse en pasado verán ao seu posto de funcionaria no Instituto de Investigacións Mariñas do CSIC, e a que fose vicepresidenta segunda do Parlamento galego regresou ás listas de Enfermería do Sergas, do mesmo xeito que fixo a súa compañeira de escano PaulaQuinteiro .

Antón Sánchez, portavoz nacional de Anova, retomou o seu traballo hortícola en Agreco Galiza SL, a explotación familiar de Lubre (Bergondo), e Luca Chao, coportavoz do Grupo Común dá Esquerda, pasou directamente ao paro, aínda que sen dereito a prestación, á espera de retomar o traballo da súa tese doutoral sobre o exilio republicano.

A principal referencia en activo das mareas é a ministra de Traballo, Yolanda Díaz, aliada de Beiras na fundación de AGE, que ten ao ex-deputado Manuel Lago de asesor áulico en Madrid. E xunto a ela figura tamén Antón Gómez-Reino, líder galego de Podemos, que se non caeu tras o desastre do 12J en Galicia foi porque non renunciara ao seu escano nas Cortes.