Galicia tamén factura a persoas sen cartón como lle ocorreu a un galego en Londres, aínda que neste caso simplemente porque non a levaba amais tras traballar 38 anos en Reino Unido
13 jul 2020 . Actualizado ás 12:29 h.Seiscentas libras por un día de asistencia sanitaria. É a factura que un hospital británico reclama a un galego que, ademais, traballou case catro décadas no Reino Unido. No seu caso é unha situación excepcional, porque este galego si ten o cartón do servizo público de saúde do país británico só que non a levaba amais e non lembraba o número, pero cobrar a pacientes sen cobertura é unha práctica habitual. Ocorre tamén en Galicia? Si, na comunidade e en toda Europa. Existen múltiples canles para conseguir asistencia sanitaria no estranxeiro, pero sen seguro, cartón europeo, convenio bilateral ou algún outro tipo de cobertura, a factura recae directamente no usuario. Outro tema é se despois de tramitar a minuta é doado cobrala ou non.
A atención a estranxeiros varía moito. A maioría das persoas que viaxan pola UE e por outros países incluídos no mesmo acordo fano co cartón sanitario europea (TSE). Este documento, que debe renovarse cada dous anos, permite facer uso da sanidade doutro país nas mesmas condicións que un cidadán de alí. É dicir, como na maioría de Estados da UE hai un pequeno copago, o usuario abonaría esa cantidade, e o resto asumiríao xa o país de orixe. Como en Galicia e o resto de España non hai copago, calquera persoa que veña con esta TSE e teña unha urxencia será atendido gratuitamente. «O custo da asistencia -lembra a consellería- será facturado ao país de orixe, en concreto a través da Seguridade Social, existindo mecanismos de compensación entre países». O Sergas non ten que reclamar ao país o custo, senón que llo comunica á Seguridade Social, e en función do balance compénsase aos países que atenderon a máis usuarios de fóra.
O mesmo ocorre cando o cidadán chega á comunidade cun seguro de viaxe, cun convenio bilateral ou outro tipo de cobertura. Factúrase directamente, sen que o cidadán abone nada.
Pero e se o paciente non ten ningún tipo de cobertura? Aténdeselle sempre que sexa unha urxencia, explícaselle a situación e factúrase posteriormente o custo real da asistencia, apunta o Sergas. Non se cobra no momento, é dicir, os hospitais non facturan aos usuarios, senón simplemente recollen os datos para que despois se encarguen os servizos centrais.
O custo que se factura aos cidadáns que non teñen ningún tipo de cobertura en Galicia non dista moito das 600 libras do hospital británico. Aínda que a Xunta dixo fai un par de anos que ía actualizar as tarifas, o certo é que a Consellería de Sanidade mantén vixente o decreto de prezos do ano 2014. Nel establécese que a tarifa por día hospitalizado é de practicamente 529 euros, mentres que se durante esta estancia é necesario levar a cabo unha intervención cirúrxica o custo sobe a 1.030. Tamén supera os mil euros diarios a estancia diaria nunha uci, mentres que acudir a urxencias supón para o paciente 361,59 euros se non é preciso o ingreso.
A asistencia a estranxeiros sen cobertura, ou a nacionais que non teñen cartón sanitario e non acreditaron ausencia de recursos non é baladí nas contas da sanidade galega. No orzamento do 2020 recóllese unha previsión de ingreso de 30 millóns de euros por este concepto. A realidade é a miúdo veces máis teimosa. Ás veces é difícil localizalos.
