Un dos asaltantes dos chalés de luxo na Coruña: «Isto é un drama familiar, non é agradable ser okupa»
GALICIA
A Xunta e unha onegé logran que unha muller, cos seus catro nenos, deixe un chalé ocupado e vaia a un centro. El segue na vivenda
28 may 2020 . Actualizado ás 05:00 h.Unha das familias okupas da Zapateira na Coruña separouse. A muller e os seus fillos de 18 meses, 4, 6 e 10 anos aceptaron a axuda prestada pola Xunta, a través da oenegué Remar, e fóronse onte pola mañá do chalé de luxo no que habitan fai catro meses fronte ao colexio Andaina. Manuel, o pai dos pequenos de 38 anos, segue alí e resume a situación como «un drama familiar». «Somos de aquí, da Coruña, levamos toda a vida nun piso na Sacra Familia, botáronnos e non atopamos máis alugueiro que o baixo dun bar. Por non estar na rúa metémonos/metémosnos alí, pero non era un sitio apropiado», lembra Manuel. O peche da empresa para a que traballaba, asegura, precipitou a actual situación. «Non é agradable meterche nunha casa de okupa, pero antes de estar na rúa... Non vou deixar que os meus fillos durman en cartóns, eles non teñen que notar esas cousas», apostila tras a marcha do resto da familia.
A súa muller, da que non quere dicir nin o nome para protexer aos pequenos, se ha ir tres meses a un centro para nais solteiras con nenos. Agardan despois lograr un aloxamento que permita o seu reagrupación. Desde Política Social indican que levan un ano facendo o seguimento á familia e que a decisión do traslado foi previa á ocupación.
«Polo momento romperon a unidade familiar, nunca estiveramos separados», di Manuel, que achaca á publicidade da ocupación de chalés de luxo neste barrio residencial da Coruña que se precipitase esa solución. «Somos unha familia moi normal, os nenos sempre estiveron escolarizados, nós temos estudos e mesmo eu fixen un preacceso á universidade, pero non puiden rematalo por falta de ingresos», explica, recoñecendo que o seu desexo era estudar Económicas e ser broker, especialista en bolsa. A vida, explica, levoulle por outros camiños.
Foi comercial para distintas firmas, pero hai un ano quedou sen traballo. Agora di que continuará no chalé ata que atope unha alternativa, pero cre que os prexuízos por ser xitano limitan as súas opcións: «Non é nada agradable, isto é moi duro». Insiste en que só necesita axuda.
Non permite acceder á vivenda, pero asegura que «está en perfectas condicións, non está nin abandonada, nin sucia», afirma. Tamén deixa claro que non sabe quen son os okupas que viven noutro chalé de luxo nas proximidades, e que se lles vinculou coa súa familia: «Non temos ningunha relación, bastante teño coa miña vida, como para preocuparme do resto».
Unha sanitaria de Vigo segue co seu piso de Alacante ocupado desde hai case un ano
O matrimonio residente en Vigo formado pola sanitaria Pilar , de 54 anos, e Enrique, de 50, viven un «pesadelo» porque un clan de dez okupas leva 11 meses vivindo de forma ilegal no piso de 140 metros cadrados que a parella comprou no centro de Alacante, onde viviron quince anos, e que agora que pasan dificultades económicas non poden vender. O Xulgado de Primeira Instancia número 2 de Alacante ditou a execución do desafiuzamento por precario para o 13 de marzo, pero dous días antes paralizouse o desaloxo porque un ocupante solicitou un avogado de oficio porque na casa había un menor.
Ao día seguinte, entrou en vigor o estado de alarma e os intrusos pasaron dous meses confinados no piso do matrimonio. «Estiveron confinados na nosa casa e estou seguro de que ás oito saían ao balcón a aplaudir á miña esposa, que é sanitaria. Mentres tanto, vivimos de alugueiro, gastamos os nosos aforros en avogados e eu levo cinco anos no paro», di Enrique.
A parella indignouse ao ver as trabas legais para botar aos intrusos da súa propiedade e creou a conta en Twitter que bautizaron como #intrusosenmibalcon.
El, ourensán, e ela, valisoletana, coñecéronse na Universidade estudando Filoloxía Inglesa e Hispánica, respectivamente. Fóronse de mozos coas súas familias a Alacante. Ela decantouse pola Sanidade e logrou traballo nun hospital de Vigo. Fai catro anos deixaron libre o seu piso da costa mediterránea para mudarse a Galicia. O piso non o alugaron porque o reservaron para as súas vacacións, como seguro ante adversidades e para a xubilación. Hai un ano colgaron un cartel de venda porque necesitaban ingresos e, entón, coáronse pola fiestra dous intrusos alxerinos, que cambiaron a fechadura. Engancharon a luz, conectáronse á tubaxe xeral e quedaron alí.
A parella de Vigo decatouse da ocupación porque o administrador de leiras avisoulles do ruído no seu piso e de inundacións. «Fomos á policía e non podían facer nada. Non podemos ir alí porque nos poden denunciar por acoso. Tardamos un ano en ter a orde xudicial de desaloxo. Nunca me imaxinei que isto fose así. Están coas túas cousas pero o primeiro son eles, a lei permítelles estar no noso domicilio. Vivimos unha montaña rusa, un día estamos afundidos e ao outro queremos facer algo», engade. «Alí hai mafias, primeiro ocuparon as chabolas e agora xa están no centro», di Enrique.